หย่าร้างแล้วห่างไป แต่หัวใจยังคงเดิม นิยาย บท 853

“แม่ครับ…” เสียงของเบนนี่สั่นเครือไปเล็กน้อยขณะที่เขาพยายามจะปิดบังความกลัวเอาไว้ “ผมต้องผ่าตัดจริงๆ เหรอครับ?”

รษิกาพยักหน้าอย่างหนักแน่น “อาการไส้ติ่งอักเสบมันจะแย่ลงถ้าไม่ผ่าตัดนะลูก แล้วลูกก็จะยิ่งปวดมากขึ้นด้วย แม่เป็นห่วงลูกนะ”

เบนนี่ลังเลอยู่นานและค่อยๆ ดึงมือออกจากท้อง “แม่ ผมรู้สึกดีขึ้นแล้ว ตอนนี้ผมไม่เป็นไรเลย ไม่ต้องไปผ่าตัดหรอกนะครับ ได้ไหมครับแม่?”

รษิกาส่ายหน้าทันที

อชิกับเบนนี่มองหน้ากัน สายตาของพวกเขาเต็มไปด้วยความกลัวและความเสียใจ

อชิดึงชายเสื้อของรษิกาอย่างกระเง้ากระงอดและพูดอย่างเชื่อฟังว่า “แม่ครับ เราสองคนขอโทษที่โกหกแม่ไปเมื่อกี้ ผมเป็นคนบอกให้เบนนี่แกล้งป่วยเองแหละครับ อย่าพาเขาไปผ่าตัดเลย”

เบนนี่ลงมาจากเตียงและยืนอยู่ต่อหน้ารษิกาด้วยความรู้สึกผิดเช่นกัน

รษิกามองลงไปที่อชิกับเบนนี่และลอบถอนหายใจก่อนจะยีผมพวกเขาเบาๆ “เรียนรู้สิ่งที่ทำผิดพลาดไปแล้วหรือยัง?”

พวกเขาพากันพยักหน้าอย่างรวดเร็ว

รษิกาย่อตัวลงนั่งต่อหน้าพวกเขาและถามอย่างอดทนว่า “ทั้งสองคนบอกแม่ได้ไหมว่าทำไมถึงรู้สึกว่าต้องโกหกแม่?”

อชิกับเบนนี่มองหน้ากันอีกครั้งและพูดไม่ออกไปทั้งคู่

รษิการออยู่อย่างเงียบๆ และไม่ได้เร่งเร้าเอาคำตอบจากลูกๆ

“เพราะว่า… เราไม่ชอบคุณเจตนินเลย” เบนนี่ยอมรับด้วยความวิตกกังวล จากนั้นก็ค่อยๆ สังเกตดูท่าทีของรษิกา

ดวงตาของรษิกามีแววประหลาดใจแฝงอยู่

เธอคิดเอาเองว่าเด็กๆ แกล้งป่วยเพราะไม่อยากให้เธอไป แต่เธอไม่รู้เลยว่าทั้งหมดนี้มันเกี่ยวจ้องอะไรกัน

นี่เป็นครั้งที่สองที่เธอได้ยินว่าเบนนี่กับอชิไม่ยอมใครสักคน

อชิกล่าวอย่างไร้เดียงสาว่า “เหตุผลคือตั้งแต่แม่เจอคุณเจตนิน แม่ก็ใช้เวลากับพวกเราน้อยลงไปกว่าเดิมมากเลยครับ เมื่อวานกับวันนี้ก็เป็นเหมือนกัน”

คำพูดของเขาแทงใจดำของรษิกา

เธอยุ่งกับงานมากจริงๆ หลังจากได้รู้จักเจตนินและละเลยลูกๆ ของเธอไป

เลอศิลป์เองก็เคยเผชิญหน้ากับเธอเรื่องนี้เมื่อวันก่อน

รษิการู้สึกผิดต่ออชิกับเบนนี่ขึ้นมาทันทีและไม่สงสัยในคำพูดของพวกเขาว่าเป็นความจริงหรือเปล่า

“แม่ครับ วันนี้แม่อยู่กับพวกเราได้ไหม?”

เป็นอีกครั้งที่เด็กๆ เล่นลูกไม้อันแสนน่าสงสาร