หย่าร้างแล้วห่างไป แต่หัวใจยังคงเดิม นิยาย บท 87

รษิการีบดึงสติและละสายตาจากอัญชสาไปอยู่ที่จักรภพแทน

ด้วยสายตาที่เฉียบคม จักรภพใช้เวลาไม่นานก็สังเกตได้ถึงความอึดอัดระหว่างหญิงสาวทั้งสองคน เขาเดินไปหารษิกาด้วยท่าทีสบายๆ และพยายามยืนบังสายตาที่อัญชสาจ้องมองมาเอาไว้

“คุณหมอรษิกา คุณปู่ของผมรอคุณอยู่ข้างบนแล้ว เราไปกันเลยไหมครับ?”

รษิกาพยักหน้า

ด้วยเหตุนั้น จักรภพจึงหันไปขอตัวกับอัญชสาและเดินขึ้นบันไดไปที่ชั้นสองพร้อมกับรษิกา

ทันทีที่ทั้งสองเดินขึ้นบันไดไป อัญชสาก็เอ่ยขึ้นอีกครั้งว่า “คุณรษิกา ฉันได้ยินว่าวิธีการรักษาของคุณทำให้คุณปู่อาการดีขึ้นมาก ฉันเลยคิดว่าจะขอใช้โอกาสนี้ขึ้นไปเยี่ยมท่านและดูวิธีการรักษาที่น่าทึ่งของคุณด้วยนะคะ”

หลังจากพูดจบรษิกาก็เดินตามหลังพวกเขาไป

รษิกาขมวดคิ้วและไม่พอใจอย่างเห็นได้ชัด แต่เนื่องจากจักรภพไม่ได้ค้านอะไร เธอจึงไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากทำเหมือนว่าอัญชสาไม่มีตัวตน

ภายใต้การดูแลของรษิกา อัครพลก็ค่อยๆ ฟื้นตัวดีขึ้นเรื่อยๆ จนกระทั่งสามารถย้ายกลับไปที่ห้องนอนของเขาได้แล้ว

เมื่อพวกเขาเข้ามาในห้องของอัครพล ก็พบว่าเขานอนอยู่บนเตียงและดูเหมือนว่ากำลังอารมณ์ดี

“คุณปู่ครับ คุณหมอรษิกามาถึงแล้วครับ” จักรภพเอ่ยขึ้นและเดินนำรษิกาไปที่เตียงนอน

หลังจากที่ได้ยินเช่นนั้น อัครพลก็มองไปที่รษิกาด้วยรอยยิ้มที่แสดงความขอบคุณ “คุณหมอรษิกา ขอบคุณมากที่ช่วยรักษาผม ถ้าไม่ได้คุณหมอ ป่านนี้ผมคงตายไปแล้ว”

อัครพลเคยเจอกับรษิกาในการรักษาก่อนหน้านี้แล้ว แต่ตอนนั้นเขาอ่อนแรงมากจนแทบไม่มีแรงพูดอะไร ตอนนี้เขาพักฟื้นมาสามสี่วันและอาการดีขึ้นจนสามารถเอ่ยขอบคุณรษิกาเป็นการส่วนตัวได้แล้ว

“ไม่จำเป็นต้องขอบคุณพวกเราขนาดนั้นเลยค่ะคุณปู่” อัญชสาทำเสียงเหมือนดุเล็กน้อย “จริงๆ แล้วคุณปู่ก็เป็นเหมือนคุณปู่แท้ๆ ของเลอศิลป์และฉัน ที่พวกเราทำนั้นถูกต้องที่สุดแล้วค่ะ ”

ในขณะที่เธอพูดเธอก็ปรายตามองไปทางรษิกา สายตาของเธอเต็มไปด้วยความหยิ่งยโสและอวดดี

จากบทสนทนาเห็นได้ชัดว่าอัครพลถือว่าเลอศิลป์และอัญชสาเป็นครอบครัวเดียวกัน รษิการู้ดีว่าความสัมพันธ์ของคนทั้งคู่นั้นไม่เกี่ยวอะไรกับเธอ แต่ด้วยเหตุผลอะไรก็ตามแต่ เธอไม่สามารถสลัดความรู้สึกแปลกๆ ในใจของเธอออกไปได้เลย

หลังจากที่ทำความสะอาดฆ่าเชื้ออุปกรณ์เรียบร้อยแล้ว รษิกาก็สงบสติอารมณ์และเดินไปยังอัครพลและอัญชสา “รบกวนถอยไปด้านข้างหน่อยนะคะคุณอัญชสา ฉันจะเริ่มทำการรักษาแล้วค่ะ”

ในขณะที่อัญชสายังคงคุยกับอัครพลต่ออย่างมีความสุข แต่เมื่อเสียงของรษิกาดังขึ้น อัครพลก็หันมาสนใจรษิกา

เมื่อไม่มีทางเลือกอื่น อัญชสาก็ค่อยๆ หุบยิ้มและถอยไปด้านหลังพร้อมกับขบกรามแน่น