หย่าร้างแล้วห่างไป แต่หัวใจยังคงเดิม นิยาย บท 905

แต่เมธินีก็ไม่ได้ถามเรื่องนี้ในท้ายที่สุด และเพราะตอนนี้เริ่มดึกแล้ว เธอจึงตัดสินใจกลับบ้านก่อน

รษิกาหมดเรี่ยวแรง เธอจึงเข้านอนตั้งแต่หัวค่ำ

เช้าวันต่อมา รษิกาตื่นขึ้นเพราะเสียงโทรศัพท์ที่ดังอยู่

จากนั้นเธอก็ฝืนลืมตาขึ้นมาตรวจดูเวลาและเห็นว่าอีกสิบนาทีนาฬิกาที่เธอตั้งปลุกไว้ตอนเจ็ดโมงเช้าถึงจะดังขึ้น

ด้วยความสงสัยว่าใครโทรมาและโทรมาเรื่องอะไร รษิกาจึงลุกขึ้นนั่งให้รู้สึกตื่นตัวขึ้นก่อนจะกดรับสาย “มีอะไรเหรอคะ? คุณหมอคมสัน”

“สถาบันวิจัยไฟไหม้ครับ!” คมสันอุทานอย่างตื่นตระหนก

รษิกาตื่นเต็มตาเมื่อได้ยินเช่นนั้น “ฉันจะรีบไปเดี๋ยวนี้เลยค่ะ!”

“ฟังผมก่อนนะครับ ผมติดต่อเจ้าหน้าที่ดับเพลิงแล้ว นักดับเพลิงคงกำลังเดินทางไปอยู่” คมสันเสริม

แต่รษิกาไม่ได้ยินอะไรเพราะเธอกดวางสายไปเรียบร้อยแล้ว หลังจากล้างหน้าล้างตาเรียบร้อย เธอก็รีบไปที่สถาบันวิจัยโดยไม่ได้แต่งหน้าเลยด้วยซ้ำ

รษิกาคงจะเกลียดมากหากมีอะไรเกิดขึ้นกับสมุนไพรที่เธอไปเอามาเมื่อวานนี้

ตอนนี้มโหสถกรุ๊ปก็โดนปิดไปแล้ว มันก็ยากที่จะหาผู้จัดจำหน่ายสมุนไพรรายใหม่ถ้าฉันเสียสมุนไพรพวกนั้นไปหมด เมื่อคิดได้เช่นนั้น รษิกาก็เร่งเครื่องรถด้วยความเป็นกังวล

นักดับเพลิงกำลังพยายามอย่างหนักที่จะดับไฟเมื่อเธอไปถึงที่เกิดเหตุ

“คุณมาแล้ว” คมสันทักทาย เขารีบเข้ามาหารษิกาทันทีที่เห็นเธอ

หลังจากพยักหน้ารับแล้ว รษิกาก็หันไปมองสถานที่ที่ไฟกำลังไหม้หนัก “สถานการณ์เป็นยังไงบ้างคะ? แล้วรู้หรือยังว่าทำไมไฟไหม้?”

เขายืนจ้องมองความว่างเปล่าที่รษิกาเคยยืนอยู่ก่อนหน้านี้ ดูเหมือนความไม่พอใจบนใบหน้าคมสันจะยิ่งเข้มข้นขึ้น

“สวัสดีค่ะ! สถานการณ์แย่มากเลยไหมคะ? คุณรู้ไหมคะว่าทำไมไฟถึงไหม้อย่างนี้?” รษิกาถามอย่างเป็นกังวล เธอยืนอยู่ตรงหน้าหัวหน้านักดับเพลิง

หลังจากเช็ดเหงื่อบนใบหน้าแล้ว หัวหน้านักดับเพลิงก็ขมวดคิ้วขณะที่ส่ายหน้า “เรายังบอกไม่ได้เลยครับ มันไม่ง่ายเลยที่จะหาสาเหตุเพราะสถาบันวิจัยของคุณมีวัตถุไวไฟอยู่เยอะมากๆ”

และที่แย่มากไปกว่านั้นก็คือ วัตถุที่พูดถึงนั้นกลายเป็นเถ้าถ่านไปหมดแล้ว

รษิกาผิดหวังมากเมื่อได้ยินคำตอบ แต่เธอก็ขอบคุณหัวหน้านักดับเพลิงคนนั้นไปอยู่ดี “ขอบคุณที่ช่วยเหลือนะคะ”

เช่นนั้นแล้ว หัวหน้านักดับเพลิงจึงพยักหน้าให้ “มันเป็นหน้าที่เราอยู่แล้วครับ”