หย่าร้างแล้วห่างไป แต่หัวใจยังคงเดิม นิยาย บท 930

พื้นที่ตั้งแคมป์ที่รษิกาเลือกนั้นเป็นชนบทใกล้ภูเขา โดยขับรถออกมาไกลจากเมืองประมาณสองชั่วโมง ดังนั้นพวกเขาจึงมาถึงในเวลาเกือบเที่ยง

เมื่อรษิกาลงมาจากรถ เธอก็อดไม่ได้ที่จะถอนหายใจด้วยความตกตะลึงเมื่อกวาดตามองไปรอบๆ ตัว ขับมาสองชั่วโมงก็คุ้มค่าอยู่เหมือนกันนะ

สถานที่ตั้งแคมป์ของพวกเขาอยู่บนทุ่งหญ้าอันเขียวชอุ่มซึ่งมีดอกไม้เล็กๆ เติบโตอยู่ทั่วบริเวณ

รษิกาจงใจเลือกพื้นที่ที่กว้างขึ้นเพื่อตั้งเต็นท์ นอกจากนี้ยังมีป่าเล็กๆ อยู่ไม่ไกลจากจุดที่พวกเขาอยู่

พืชพรรณในป่าหนาแน่น และกระต่ายจะกระโดดออกมาล้อมผู้มาเยือนเป็นครั้งคราว

อีกด้านหนึ่งเป็นน้ำตกเล็กๆ และต้องขอบคุณน้ำที่ไหลอยู่เพราะมันทำให้อากาศโดยรอบค่อนข้างสดชื่นและเย็นสบาย

เสียงน้ำไหลยังสร้างบรรยากาศอันเงียบสงบ คงไม่อาจหาสถานที่ตั้งแคมป์ที่เหมาะสมกว่านี้ได้อีกแล้ว

ความสุขแผ่ไปเต็มใบหน้าเด็กๆ

"มันสวยมากเลยค่ะ!" ไอรดาจ้องมองทิวทัศน์โดยลืมเหตุการณ์ที่ไม่น่าพอใจทั้งหมดที่เกิดขึ้นในเช้าวันนั้นไป

อชิและเบนนี่ก็ดูทึ่งไปเช่นกัน

แม่มักจะหาสถานที่ยอดเยี่ยมแบบนี้ได้เสมอ มันดีกว่าที่เราเคยไปตั้งแคมป์ที่ประเทศอื่นเสียอีก

“วิ่งเล่นกันแถวนี้ก่อนนะ แม่จะตั้งเต็นท์ให้”

เช่นนั้นแล้ว รษิกาก็หยิบอุปกรณ์ตั้งแคมป์ออกมาจากรถและเริ่มต้นกางเต็นท์

เมื่อได้ยินเช่นนั้น อชิกับเบนนี่ก็เงยหน้ามาบอกว่า “เราจะช่วยแม่ครับ!”

ท้ายที่สุดแล้ว พวกเขาก็เคยไปตั้งแคมป์กับเธอหลายครั้ง พวกเขาสามารถช่วยเธอจัดเตรียมอุปกรณ์ได้

รษิกาไม่ปฏิเสธข้อเสนอของพวกเขา จากนั้นเธอก็ยื่นมุมเต็นท์ให้พวกเขาและให้เด็กๆ ช่วยกาง

ในฐานะคนที่ไม่มีประสบการณ์และไม่มีเรี่ยวแรงเท่าไร ไอรดาจึงทำได้แต่เฝ้าดูพวกเขาจากด้านข้างอย่างอยากรู้อยากเห็นและให้กำลังใจพวกเขา

รษิการู้สึกขบขันที่ไอรดาดูทึ่งกับการตั้งเต็นท์มาก

ไม่นานเต็นท์ก็กางเรียบร้อย

ฉันแค่พาพวกเขามาสนุกกัน แต่เขากลับเก็บข้าวของมาให้ไอรดาอย่างกับว่าจะมาผจญภัยอย่างนั้นแหละ

“นี่มันอะไรคะ?” ไอรดาถามด้วยความสงสัย

เธอตระหนักว่าของในกระเป๋าของเธอนั้นแตกต่างจากของคนอื่นๆ

รษิการู้สึกพูดไม่ออก เธอหันไปมองอุปกรณ์ที่เป็นมืออาชีพและหันกลับมามองของที่เรียบง่ายซึ่งเธอเตรียมมาให้เด็กชายทั้งสอง

ระหว่างนั้น เบนนี่ก็หลุดออกจากภวังค์แห่งความตกตะลึงและอุทานออกมาว่า “นี่มันสุดยอดไปเลย!”

อชิกับเบนนี่อยากได้ของแบบนี้มาตั้งแต่ยังเด็ก แต่นี่เป็นครั้งแรกที่พวกเขาได้เห็นมันที่สถานที่ตั้งแคมป์

“แม่ครับ เราใช้มันกันเถอะ!” เด็กๆ ออกความเห็นด้วยความกระตือรือร้น

รษิกามองใบหน้าที่ตื่นเต้นของเด็กชายแล้วมองสิ่งของในมือของเธอ แม้ว่าเธอจะลังเลอยู่ครู่หนึ่ง แต่เธอก็ยังคงตกลงตามคำขอของพวกเขา

แน่นอนว่าพวกเขาไม่ได้ใช้ไฟฉายเลยในตอนนี้

ดังนั้น รษิกาจึงหยิบแบตเตอรี่ออกมาและสร้างเตาง่ายๆ โดยใช้ของที่เลอศิลป์เก็บมาให้ไอรดา เธอคิดว่าจะใช้มันเพื่อเตรียมทำบาร์บีคิวสำหรับมื้อกลางวัน