หย่าร้างแล้วห่างไป แต่หัวใจยังคงเดิม นิยาย บท 935

อัญชสาเริ่มหมดความอดทนอย่างรวดเร็วขณะที่คนกลุ่มนั้นยังไม่กลับมาที่เต็นท์แม้จะผ่านเวลาไปนานแล้วก็ตาม

เธอหยิบโทรศัพท์ออกมาและส่งข้อความไปหานักสืบว่า คุณอยู่ไหน?

ตามหลักแล้ว เขาน่าจะต้องมาถึงที่นี่ก่อนเธอ แต่อัญชสาก็ไม่เห็นใครอื่นอยู่แถวนี้เลยเมื่อเธอกวาดตามองไปทั่วบริเวณในก่อนหน้านี้

เขาหายหัวไปไหนนะ? ช่างไร้ประโยชน์เสียจริง!

เธอขมวดคิ้วด้วยความไม่พอใจ

วินาทีต่อมา โทรศัพท์ของเธอก็สว่างขึ้นมาเพราะข้อความที่นักสืบตอบกลับว่า เงยหน้ามาสิครับ

หญิงสาวที่งุนงงเงยหน้ามาเห็นว่าใบไม้ที่ต้นไม้ในบริเวณใกล้ๆ กำลังสั่นไหว

ในวินาทีต่อมา เธอก็เห็นแสงแฟลชจากกล้อง

อัญชสาขมวดคิ้วด้วยความไม่พอใจและก้มหน้าลงพิมพ์ตอบกลับไปว่า คอยดูพวกเขาให้ดี! ถ่ายรูปไว้ถ้ามีอะไรแปลกๆ แล้วส่งมาให้ฉันด้วย

นักสืบตอบตกลงไปโดยไม่ลังเลแม้แต่น้อย

หลังจากนั้น อัญชสาก็เหลือบมองไปทางรษิกาและลูกๆ เป็นครั้งสุดท้ายก่อนจะค่อยๆ ขับรถออกไป

หากเป็นไปได้ เธอก็อยากจะอยู่ดูรษิกากับลูกๆ ตัวบิดตัวงอด้วยความเจ็บปวดด้วยตาตัวเอง แต่อนิจจา สถานที่ที่เธออยู่ในตอนนี้มันสะดุดตาเกินไป

มีโอกาสที่อัญชสาอาจจะถูกจับได้หากเธอยังอยู่ตรงนี้ต่อไป และถ้าเกิดเหตุการณ์เช่นนั้นขึ้นมา เธอก็จะสูญเสียไปมากกว่าสิ่งที่จะได้รับ

โชคดีที่อัญชสาจ้างนักสืบเอาไว้ ซึ่งเขาคนนี้นี่แหละที่จะสร้างความทุกข์ทรมานให้ครอบครัวของเธอในกาลข้างหน้า

แค่คิดว่ารษิกากับเด็กๆ จะรู้สึกอย่างไรหลังจากดื่มน้ำเหล่านั้นก็เพียงพอแล้วที่จะทำให้อัญชสารู้สึกรื่นเริงใจ

เธอให้คนเก็บเชื้อแบคทีเรียตัวใหม่มาให้เพื่อที่เธอจะได้สั่งสอนบทเรียนให้กับรษิกา

มันเป็นแบคทีเรียที่คิดค้นขึ้นมาใหม่ ดังนั้นจึงยังไม่มีหนทางรักษาได้

นั่นไม่สำคัญต่ออัญชสาเลย เพราะเธอไม่ได้ต้องการอะไรมากไปกว่าการได้เห็นพวกเขาตาย

น่าเสียดายที่แบคทีเรียนั้นจะทำให้พวกเขาเจ็บปวดแต่ไม่ทำให้ถึงตายได้

ตราบใดที่เธอดื่มน้ำนั่น นังบ้านี่ก็จะต้องเจอปัญหาในการช่วยเหลือตัวเองแน่ๆ!

แต่พวกเขากลับโดยน้ำสาดเข้าใส่หน้าโดยไม่ได้คาดคิด

เด็กชายทั้งสองคนตั้งตัวไม่ทัน และน้ำนั้นก็ทำให้พวกเขาลื่นล้มลงไปในลำธาร

แต่ไม่นานนักพวกเขาก็ยืนขึ้นมาได้เพราะพวกเขาว่ายน้ำเป็น

รษิกาคิดว่าเด็กชายทั้งสองจะตื่นกลัวหลังจากลื่นล้มไป เธอจึงลุกขึ้นเดินไปหาพวกเขา

แล้วเธอก็ต้องแปลกใจเมื่อได้ยินเสียงหัวเราะของเด็กๆ ในวินาทีต่อมา

อชิกับเบนนี่อดไม่ได้ที่จะหัวเราะที่เห็นว่าสภาพของอีกคนน่าเวทนาขนาดไหน และไอรดาที่กำลังขบขันก็หัวเราะจนตัวงอเหมือนกัน

อย่างไรก็ตาม คลื่นแห่งความกังวลใจก็ถาโถมใส่เด็กชาย และพวกเขาก็ตัดสินใจไม่ปล่อยให้น้องสาวของพวกเขาลงมาในน้ำ

จากนั้นพวกเขาก็เลิกเล่นน้ำกันและย่อตัวลงไปนั่งเล่นก้อนกรวดแทน พวกเขาจะพยายามจับปลาด้วยมือเปล่ากันอยู่เป็นครั้งคราว

แม้ว่าจะรู้สึกผิดหวัง แต่ไอรดาก็ไม่ปล่อยให้มันมารบกวนจิตใจเธอขณะที่เพลิดเพลินมากกว่าใครๆ เด็กหญิงตัวน้อยที่ว่าง่ายคุกเข่าลงนั่งที่ริมฝั่งและเฝ้าดูเด็กชายทั้งสองพยายามจะจับปลาด้วยมือเปล่า