หย่าร้างแล้วห่างไป แต่หัวใจยังคงเดิม นิยาย บท 937

“แม่ครับ แก้วน้ำนี้มันมีเชื้อโรคหรือเปล่า?” อชิถามด้วยความงุนงง

เมื่อได้ยินเสียงลูกชาย รษิกาก็หลุดออกจากภวังค์และยิ้มให้เขา “ไม่หรอก คงมีอะไรหล่นลงไปในน้ำ แม่จะไปเอาแก้วใหม่มาให้นะลูก”

เธอลูบหัวเด็กชายและลุกขึ้นเอาน้ำไปเททิ้ง หลังจากนั้นก็เติมน้ำให้ใหม่

ทว่าอชิกลับไม่ยอมดื่มอะไรเข้าไปอีก

ไม่ว่าจะมีอะไรตกลงไปในน้ำ หรือน้ำนั้นมีสิ่งผิดปกติหรือเปล่า อชิก็ยังไม่กล้าดื่มเข้าไปอยู่ดี

เช่นนั้นแล้ว รษิกาจึงไม่กดดันอะไรเขามากแต่หยิบน้ำแร่ออกมาจากกระเป๋าก่อนจะส่งให้เขาหนึ่งขวดแทน

ตอนนั้นเองที่อชิยอมดื่มน้ำเข้าไป

ระหว่างนั้น เบนนี่กับไอรดาต่างก็ดื่มน้ำของตัวเองเสร็จแล้ว ดวงตาของพวกเขาทั้งสองจับจ้องไปที่ก้อนกรวดที่ไอรดาวางตากแดดอยู่บนพื้น

รษิกาไม่ได้เข้าไปขัดขวางเด็กทั้งสองและสั่งลูกชายคนโตเอาไว้ว่า “อชิ ลูกช่วยดูแลเบนนี่กับไอรดาเอาไว้หน่อยนะ แม่จะไปเก็บสมุนไพรเพิ่มหน่อย”

เพราะตอนนี้ยังไม่ค่ำ เธอจึงอยากคว้าโอกาสในตอนที่ยังมีแสงส่องอยู่เพื่อไปเก็บสมุนไพรให้มากขึ้น

อชิพยักหน้าตอบ

หลังจากมองดูแม่ของเขาเดินห่างออกไปแล้ว เขาก็ย่อตัวลงนั่งและไปร่วมสังเกตดูก้อนกรวดกับเด็กอีกสองคน

ทันใดนั้น ไอรดาก็ขมวดคิ้วแน่นและกุมท้องไว้พลางร้องคร่ำครวญ

แววแห่งความกังวลใจฉายชัดในดวงตาของอชิขณะที่เขามองเด็กหญิง “เป็นอะไรไป? เธอเหนื่อยหรือเปล่า?”

ไอรดาดูบอบบาง และมันก็ไม่น่าแปลกใจที่เธอจะเหนื่อยหากนี่เป็นครั้งแรกที่เธอได้เล่นสนุกมากเช่นนี้

แต่เธอส่ายหน้าและขมวดคิ้วแน่นกว่าเดิม “ฉันปวดท้อง…”

อชิอดไม่ได้ที่จะเป็นห่วงสุขภาพของเธอหลังจากได้ยินเช่นนั้น “ฉันจะไปตามแม่มาก่อน!” เขาประกาศ

มันไม่สำคัญหรอกถ้ามีอะไรเกิดขึ้นกับเบนนี่หรือว่าฉันเอง แต่ไอวี่อ่อนแอและบอบบางมาก ถ้าเธอป่วยขึ้นมา ฉันก็ไม่รู้ว่าจะทำยังไง

เธอดูปวดท้องมากเลย…

เมื่อได้ยินว่าไอรดาก็ปวดท้องเหมือนกัน เขาก็เหลือบมองเธอด้วยความเป็นห่วง แต่ไม่นานนัก อาการปวดท้องของเขาก็ยิ่งปวดมากขึ้นเรื่อยๆ

เบนนี่กำลังจะบอกพี่ชายว่าเขาปวดท้อง แต่ทันใดนั้นเขาก็เห็นรอยน้ำที่อยู่ข้างๆ เท้าไอรดา

จากนั้นเขาก็เงยหน้ามาเห็นว่าเด็กหญิงกำลังแอบร้องไห้

“ไอวี่ เป็นอะไรไป?”

ด้วยความเป็นห่วงเธอ เบนนี่ทนกับอาการไม่สบายตัวและโน้มเข้าไปหาไอรดา

ไอรดาทนไม่ไหวอีกต่อไป เธอเงยหน้ามามองเด็กชายทั้งสองด้วยดวงตาที่มีน้ำตาเอ่อล้น “ฉันปวดท้องมากๆ เลย…”

ไอรดาสูดจมูกด้วยความรู้สึกผิด เธอพูดต่อไปว่า “มันเป็นความผิดของฉันเอง คุณรษิกา อชิ กับเธอน่าจะได้เที่ยวเล่นกัน แต่ฉันกลับมาปวดท้องมากอย่างนี้”

เบนนี่อยากจะปลอบใจเธอ แต่ทันใดนั้น เขาก็รู้สึกปวดท้องหนักมากจนพูดไม่ออก

เมื่อเห็นทั้งสองคนล้มลงไปกับพื้น อชิก็วิ่งไปหาอย่างตื่นตระหนก เสียงของเขาเต็มไปด้วยความกังวลและตื่นกลัวขณะที่ร้องเรียกน้องทั้งสองคน “เบนนี่ ไอวี่!”