หย่าร้างแล้วห่างไป แต่หัวใจยังคงเดิม นิยาย บท 975

หลังอาหารกลางวัน อชิกับเบนนี่ก็หาข้อแก้ตัวโดยบอกว่าพวกเขาต้องการไปงีบหลับก่อนที่จะวิ่งกลับห้อง

รษิการู้สึกเหนื่อยล้าเช่นกัน เธอจึงเก็บห้องอาหารให้เรียบร้อยก่อนจะงีบหลับ

ในห้องเด็กชายทั้งสองที่ข้างบน อชิและเบนนี่ซึ่งควรจะหลับอยู่นั้นนั่งหันหน้าเข้าหากันที่ขอบเตียงของตน ในขณะนั้นความโศกเศร้าก็แผ่ไปทั่วใบหน้าของพวกเขา

“ฉันเศร้ามากเลยอชิ” เบนนี่เม้มปาก และน้ำตาก็ไหลออกมา

เบนนี่มีความอ่อนไหวมากกว่าเสมอ ศศิตาไม่เพียงดุเขาเท่านั้น แต่เธอยังพาไอรดาออกไปจากบ้านพวกเขาด้วย

อชิเงยหน้าขึ้นมองไปทางเบนนี่ เมื่ออชิเห็นดวงตาแดงก่ำของเบนนี่ เขาก็ลุกขึ้นเดินไปนั่งข้างน้องชายทันที

“นายอาจจะเศร้า แต่นายร้องไห้ไม่ได้” อชิกล่าว

เมื่อได้ยินเช่นนั้น เบนนี่ก็ทำหน้าบูดบึ้งและตอบว่า “แต่ทำไมคุณย่าต้องพูดกับเราแบบนั้นล่ะ?”

เบนนี่คิดว่าเขาแค่สุภาพเมื่อเรียกศศิตาว่าคุณยาย

พอเขานึกได้ว่าศศิตาดุเขาเมื่อครู่นี้ เขาก็อดไม่ได้ที่จะร้องไห้ออกมา

อชิรู้ดีว่าเบนนี่รู้สึกอย่างไร “คุณย่าทำกับเราแบบนั้นเพราะเธอไม่รู้เรื่องของเรา อีกอย่าง ท่านยังไม่ยอมรับแม่ด้วยซ้ำ ฉันสงสัยว่าเกิดอะไรขึ้นบ้างตอนที่พ่อกับแม่แยกทางกัน ดูเหมือนว่าคุณย่าจะไม่ชอบแม่เลยสักนิด”

เบนนี่เห็นด้วยกับการวิเคราะห์ของอชิ และเขาก็พยักหน้า สิ่งที่คุณย่าพูดกับแม่นั้นแย่กว่าสิ่งที่พูดกับเราเสียอีก

ด้วยเหตุนี้ เบนนี่จึงอดไม่ได้ที่จะกังวลกับความรู้สึกของรษิกา แม่คงรู้สึกแย่กว่าเราแน่ๆ

“ถ้าเราต้องการให้คุณย่าปฏิบัติต่อแม่ให้ดีขึ้น เราต้องพาพ่อกับแม่กลับมาอยู่ด้วยกันให้ได้” อชิพูดด้วยน้ำเสียงจริงจัง “พอพ่อกับแม่แก้ไขความเข้าใจผิดระหว่างพวกเขาได้ ในที่สุดคุณย่าก็จะรู้เรื่องราวของเรา”

“ฉันไม่รู้ว่าพ่อจะทำยังไงกับคุณอัญชสา” เบนนี่พูดต่อด้วยน้ำเสียงน่ารัก ตราบใดที่คุณอัญชสายังอยู่ใกล้ๆ แม่ก็ไม่มีทางจะยอมรับพ่อได้ พ่อก็มีส่วนผิดเหมือนกัน พ่อบอกเราว่าจะจบเรื่องนี้ แต่ก็ยังไม่จบสักที

อชิก็กังวลเรื่องเดียวกัน แต่เขาเลือกที่จะมีศรัทธาในตัวเลอศิลป์ ในเมื่อพ่อบอกแล้วว่าจะจัดการให้เรียบร้อย พ่อก็จะทำแน่นอน!

ทันใดนั้น เด็กๆ ก็ตัดสินใจ ถ้าพ่อยอมจำนนต่อความกดดันของคุณย่าและแต่งงานกับคุณอัญชสา เราจะบอกพ่อเรื่องตัวตนของเรา! พอถึงเวลานั้น พ่อก็จะทิ้งคุณอัญชสาไปอย่างแน่นอน!

ไอรดาร้องไห้ไปตลอดการเดินทาง

ก่อนหน้านั้น ศศิตารู้สึกไม่พอใจกับรษิกาแค่คนเดียว แต่ตอนนี้เมื่ออยู่ตามลำพังกับไอรดา เสียงร้องไห้ของหลานสาวก็ทำให้เธอใจสลาย

“เป็นเด็กดีเถอะนะไอวี่ ย่าจะพาไปซื้อชุดและตุ๊กตาสวยๆ นะ โอเคไหม?” ศศิตาพยายามหันเหความสนใจของไอรดา แต่ก็ไม่ได้ผลเลย

ไอรดายังคงร้องไห้ดังเหมือนเดิม

ศศิตาไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากเปลี่ยนกลยุทธ์และเกลี้ยกล่อมเด็กน้อยระหว่างทางกลับบ้าน

“หนูอยากเจอพ่อ...” ไอรดาสะอื้น ใบหน้าของเธอเต็มไปด้วยน้ำตา

ศศิตาไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากยอมจำนน ฉันอยากให้เธอร้องหาเลอศิลป์มากกว่าหารษิกา!