หย่าร้างแล้วห่างไป แต่หัวใจยังคงเดิม นิยาย บท 980

รษิกาก้มหน้าลงเมื่อนึกถึงความคิดนั้น

ตราบใดที่ฉันอยู่ห่างจากไอวี่และเลอศิลป์ อัญชสากับศศิตาก็จะไม่มารบกวนฉัน ถ้าฉันเข้าใกล้พวกเขา อัญชสาอาจจะทำอะไรบ้าๆ บอๆ กว่านี้ก็ได้

ก่อนหน้านี้ อัญชสาได้ทำให้ไอรดาติดเชื้อแบคทีเรียอย่างไร้ความปรานี เมื่อคิดถึงเรื่องนั้นเพียงอย่างเดียว รษิกาก็รู้สึกเย็นวาบไปตามกระดูกสันหลังของเธอ

“ระหว่างนี้คุณลองคิดอย่างรอบคอบดูแล้วหรือยัง?” เลอศิลป์สอบถาม

เขาสังเกตเห็นท่าทีและน้ำเสียงที่แปลกประหลาดของรษิกาได้อย่างรวดเร็ว เขาจึงไม่ยอมให้เธอวางสายใส่เขาแบบนั้น

เขาเห็นการเปลี่ยนแปลงของพฤติกรรมเธอที่ลานตั้งแคมป์ และมีลางสังหรณ์ว่าเธออาจจะกำลังปกปิดอะไรบางอย่าง

มันคงจะมีเรื่องไม่ดีเกิดขึ้นแน่ๆ

ในขณะเดียวกัน คำถามของเขาทำให้รษิการู้สึกถึงความวุ่นวายภายในตัวเธอ เธอยังคงยืนหยัดว่าจะไม่เปิดเผยสิ่งใดเลย

"คุณเลอศิลป์ คุณไม่ได้ขอให้คนมาดูแลฉันเหรอ? หากคนของคุณไม่พบสิ่งที่น่าสงสัย ก็เป็นไปไม่ได้ที่ฉันจะสงสัยใครอยู่ในใจนะคะ”

รอยพับระหว่างคิ้วของเลอศิลป์ลึกขึ้น เขาเงียบไปหลังจากได้ยินคำพูดเธอ

เป็นเพราะฉันส่งคนไปสอดแนมคฑาด้วย นั่นเป็นสาเหตุที่คฑาไม่เข้าไปใกล้รษิกา แต่ฉันก็ไม่พบสิ่งใดที่น่าสงสัยเกี่ยวกับเขา

รษิกากล่าวว่า “ฉันไม่รู้สึกผิดปกติอะไรในช่วงนี้ ยิ่งไปกว่านั้น ตอนนี้ไอรดากลับไปที่บ้านของคุณแล้ว ฉันคิดว่ามันปลอดภัยแล้วที่จะส่งคนของคุณกลับไป”

ท้ายที่สุด เธอเพียงแต่ตกลงให้เลอศิลป์จัดให้ผู้คนมาคอยจับตาดูพวกเขาเพื่อความปลอดภัยของไอรดา

เมื่อไอรดากลับไปแล้ว ก็ไม่จำเป็นต้องทำเช่นนั้นอีกต่อไป

เลอศิลป์ต้องการปฏิเสธคำขอของเธอตามสัญชาตญาณ โดยกังวลว่ารษิกาอาจตกอยู่ในอันตรายหากเขาดึงคนของเขากลับมา

อย่างไรก็ตาม มีบางอย่างผุดขึ้นมาในใจของเขา ทำให้ความคิดของเขาเปลี่ยนไป มันเป็นความพยายามที่ไร้ประโยชน์สำหรับฉันที่จะตามทั้งสองฝ่าย ฉันอาจจะไม่สามารถหาคนที่อยู่เบื้องหลังเรื่องนี้ได้ แทนที่จะอยู่ในทางตันนี้ ฉันอาจเปิดเผยช่องโหว่ให้พวกเขาเห็นได้เช่นกัน

เธอกลับไปใช้ข้อแก้ตัวนี้อีกแล้ว เธอพยายามใช้งานเพื่อหลีกเลี่ยงฉันและไอวี่อีกครั้ง!

เมื่อได้ยินการกล่าวถึงโครงการนี้ เลอศิลป์ก็อดไม่ได้ที่จะนึกถึงครอบครัวดำรงกุล เนื่องจากเป็นโครงการที่นำโดยพวกดำรงกุลนั่นเอง

ทำไมเธอถึงหยิบเรื่องนั้นขึ้นมา? นั่นหมายความว่าเธอจะได้อยู่กับเจตนินบ่อยๆ อีก!

ความโกรธทำให้เลือดของเลอศิลป์สูบฉีดขึ้น เขาไม่สามารถระงับความคับข้องใจได้และตอบด้วยน้ำเสียงแข็งทื่อ “ใช่ ผมเข้าใจว่าคุณคงจะยุ่งกับงาน ผมจะบอกไอวี่เกี่ยวกับเรื่องนั้นและขอให้เธอทำตัวดีๆ!”

จากนั้น เลอศิลป์ก็วางสายโทรศัพท์

ขณะที่รษิกากำลังจะพูดอะไรบางอย่าง สายก็ตัดไป

เธอรู้สึกหมดหนทางอย่างยิ่งขณะที่เธอดูหน้าจอโทรศัพท์ของเธอค่อยๆ เปลี่ยนเป็นสีดำ

ฉันต้องรักษาระยะห่างจากไอวี่ นี่เป็นวิธีเดียวที่ฉันสามารถปกป้องเธอได้ในตอนนี้