หย่าร้างแล้วห่างไป แต่หัวใจยังคงเดิม นิยาย บท 981

ขณะที่การโทรสิ้นสุดลงและก่อนที่รษิกาจะตั้งสติได้ ก็มีใครบางคนมาเคาะประตูห้องนอน

"แม่ครับ!"

เมื่อเธอเปิดประตู เธอก็พบกับเด็กชายสองคนที่มีชีวิตชีวามาก

เด็กๆ รออยู่ในห้องตัวเองตลอดช่วงบ่าย แต่แม่ไม่ออกมาเรียกหาพวกเขาเลย พวกเขาก็เลยออกมาเอง

รษิการะงับความรู้สึกแปลกๆ ในใจของเธอ และฝืนยิ้มให้เด็กชายทั้งสอง

อย่างไรก็ตาม อชิและเบนนี่ไวต่ออารมณ์ของเธอ และพวกเขาก็รู้ทันทีว่าเธออารมณ์เสีย

เบนนี่ดึงชายเสื้อของแม่อย่างระมัดระวังแล้วถามว่า “แม่ เกิดอะไรขึ้นครับ?”

ในเวลาเดียวกัน อชิก็เฝ้าดูแม่จากด้านข้างอย่างเงียบๆ ดูเหมือนพยายามถอดรหัสอะไรบางอย่างโดยการมองดูใบหน้าของเธอ

รษิกายิ้มอย่างเฉยเมยและพูดว่า “ไม่มีอะไรหรอก แม่เพิ่งฝันร้ายก่อนหน้านี้”

เมื่อได้ยินเช่นนั้น เบนนี่ก็มองพี่ชายของเขา

เห็นได้ชัดว่าเด็กชายทั้งสองไม่เชื่อเธอ

รษิกามองเห็นความสงสัยของพวกเขา แต่เธอก็ทำอะไรไม่ได้

เธอไม่เคยสังเกตเลยเมื่อพวกเด็กชายกำลังแกล้งทำ แต่พวกเด็กๆ ก็รู้ได้ทันทีว่ามีอะไรเกิดขึ้นกับเธอ

“เป็นเพราะคุณย่าหรือเปล่า?” อชิถามโดยเอียงคอไปด้านข้าง

ถึงแม่จะไม่แสดงออกมาก่อนหน้านี้ แต่คำพูดของคุณย่าก็ฟังดูน่าเจ็บปวดจริงๆ

คำที่เด็กชายเรียกศศิตา ทำให้รษิกาชะงักไปชั่วขณะ

คุณย่า ใช่ นั่นคือคำที่เด็กๆ ควรใช้เรียกศศิตา หากพวกเด็กๆ รู้ประวัติของตัวเอง ถ้าไม่ใช่เพราะว่าฉันพยายามปกปิดสิ่งต่างๆ ศศิตาก็คงไม่พูดคำที่โหดร้ายเช่นนี้กับเด็กๆ หรอก

รษิกาจ้องมองอชิกับเบนนี่ด้วยท่าทางขอโทษ

อีกอย่าง เมื่อแม่กลับมาคืนดีกับพ่อ ความประทับใจของคุณย่าที่มีต่อพวกเราก็จะเปลี่ยนไปอย่างแน่นอน แต่ฉันไม่คิดว่าเราจะชอบท่านมากเท่าไร

เรารู้ประวัติของเราดี แต่ในเมื่อแม่ต้องการให้เราเรียกท่านแบบนั้น เราก็จะทำตามที่แม่บอก

ในที่สุด รษิกาก็ถอนหายใจด้วยความโล่งอกเมื่อพวกเขาตกลง “ช่วงนี้งานแม่ยุ่งมาก เลยอาจจะไม่สามารถไปรับลูกๆ ได้ คุณต้องเป็นเด็กดีและฟังคุณลิสานะ โอเคไหม?”

ลิสาเพิ่งกลับมาจากการลาพักร้อน และรษิกาก็ถือโอกาสนี้รักษาระยะห่างจากไอรดา

เมื่อได้ยินเช่นนั้น เด็กๆ ก็คิดถึงการที่แม่ของพวกเขาแก้ไขคำเรียกศศิตา และรู้ว่าเกิดอะไรขึ้น

แม่จะหลีกเลี่ยงพ่อกับไอวี่อีกครั้ง แต่แม่กลับบอกว่าไม่ใช่เพราะคำพูดของคุณย่า...

“แต่ถ้าไอวี่เริ่มร้องไห้...”

เบนนี่เข้าใจได้ว่าทำไมแม่ของเขาถึงทำอย่างนั้น แต่เขาก็ยังกังวลเรื่องไอรดา

รษิกาหลุบตาลง “แม่คงต้องขอให้ลูกๆ ช่วยเกลี้ยกล่อมไอวี่”

แม้ว่าเธอจะต้องอยู่ห่างจากไอรดา แต่เด็กๆ ไม่จำเป็นต้องทำเช่นนั้น