สีหน้าของคมสันเปลี่ยนไปเมื่อได้ยินเช่นนั้น ดวงตาเขาจับจ้องมองรษิกาอยู่
เธออยากจะเลี้ยงข้าวเจตนินเหรอ? ตั้งแต่เมื่อไรกัน? ทำไมฉันไม่รู้เรื่องอะไรเลย? พวกเขาติดต่อกันเองเป็นการส่วนตัวเหรอ?
ด้วยความทึ่ง เขาจึงโพล่งออกไปว่า “จริงเหรอ? เมื่อไรกันครับ?”
รษิกาตอบไปว่า “ฉันแนะนำไปตอนที่คุณเจตนินกับฉันคุยกันเรื่องสมุนไพรเมื่อคืนนี้ค่ะ”
รษิกาหันไปหาเจตนินและเสริมว่า “คุณเจตนินช่วยสถาบันวิจัยเราแก้ปัญหาใหญ่มาก การเลี้ยงอาหารนี้ไม่ได้มีค่าอะไรเลยเมื่อเทียบกับความกรุณาที่มีต่อเรา”
จะพูดอีกอย่างก็คือ เธอชัดเจนมากว่าการเลี้ยงอาหารนี้ก็เพื่อตอบแทนน้ำใจของเจตนินเท่านั้น
เจตนินไม่ได้รู้สึกอะไรกับคำพูดเธอ
เขาเหลือบมองคมสันและหยอกล้อรษิกาไปว่า “งั้นคุณรษิกาคิดว่าจะตอบแทนผมยังไงครับ?”
สายตาของเจตนิน กอปรกับคำถามของเขา ทำให้ใจของคมสันจมดิ่ง
เขาหันไปมองรษิกาอย่างรวดเร็ว และต้องการคำตอบจากเธออย่างหมดความอดทน
รษิกาทำหน้าจริงจัง และกล่าวว่า “ฉันจะทำให้การเสียสละของคุณคุ้มค่าอย่างแน่นอนค่ะ”
เจตนินเลิกคิ้วขึ้นและเชื้อเชิญให้เธอพูดต่อ
“ฉันจะใช้สมุนไพรพวกนี้ให้บรรลุผลการวิจัยตามที่เราคาดหวังไว้” รษิกาสัญญา
เมื่อได้ยินเช่นนั้น คมสันก็ถอนหายใจออกมาอย่างโล่งอก
เจตนินยิ้มอย่างเรียบๆ “ผมเชื่อมั่นในตัวคุณครับ คุณรษิกา”
จากนั้นทั้งสามก็ตรวจสอบสมุนไพรที่ส่งมา เมื่อถึงเวลาใกล้เที่ยง รษิกาก็แนะนำว่าควรจะออกไปทานมื้อเที่ยงกันแล้ว ซึ่งเจตนินก็ตอบรับอย่างพึงพอใจ
“ไปทานข้าวด้วยกันนะคะ คุณหมอคมสัน” เธอหันไปมองคมสัน
แค่คิดถึงเรื่องนี้ รษิกาก็ปวดหัวขึ้นมา
คมสันค่อยๆ ตั้งสติแล้วเหลือบมองไปทางเจตนิน เขาผ่อนคลายขึ้นเมื่อเห็นว่าเจตนินไม่ได้จ้องมองมาทางเขา
นี่ควรจะเป็นมื้อเที่ยงระหว่างเจตนินกับรษิกา แต่เขาปล่อยให้ฉันมาด้วยและหยิบยกเรื่องนี้ขึ้นมาพูดต่อหน้าฉัน แถมยังทำท่าสบายๆ กับเรื่องนี้ด้วยซ้ำ
ตอนแรก คมสันสงสัยว่าเจตนินจะรู้ความจริงทั้งหมดแล้ว
แต่หลังจากได้ยินออย่างนั้น ดูเหมือนความกังวลของเขาจะไม่เป็นจริง เจตนินแค่แสดงความเป็นห่วงเรื่องนี้ขึ้นมาเฉยๆ
เมื่อคิดได้เช่นนั้น คมสันก็เสริมว่า “ผมตรวจสอบพนักงานทุกคนในสถาบันวิจัยแล้ว และผมรับรองได้ว่าเหตุการณ์แบบนี้จะไม่เกิดขึ้นซ้ำอีก ดังนั้นคุณไม่ต้องกังวลเรื่องสมุนไพรนะครับ”
เจตนินโค้งริมฝีปากและพยักหน้า “ผมก็หวังเช่นนั้น แต่ยังไงก็คงจะดีที่สุดหากเราจับตัวคนร้ายได้อย่างรวดเร็วนะครับ”
รษิกาพยักหน้าเห็นด้วย
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หย่าร้างแล้วห่างไป แต่หัวใจยังคงเดิม
👍🏻...
....
จบดื้อๆเฉยๆ งงมากค่าาาา...
ขาด 1867,1868...
ขาด1860, 1861...
ขาด1804...
อัพๆๆ ค่ะ แอดดดดดดด แอดดดดดดดด อัพๆๆๆ ค่ะ แอดดดดด ^_^...
ขาด1773,1774...
ขาด1768,1770...
ขาด1663,1664,1665,1666,1668...