หย่าร้างแล้วห่างไป แต่หัวใจยังคงเดิม นิยาย บท 998

หลังจากที่ลูกๆ กล่าวลาเสร็จ รษิกาก็มุ่งหน้าไปที่โรงรถ

แม้ว่าเจตนินจะมารับเธอ แต่เธอก็ไม่ได้ตั้งใจจะนั่งรถไปกับเขา

ที่สำคัญเธอไม่ต้องการทำให้ลูกชายเสียใจหรือสร้างความเข้าใจผิดใดๆ

เจตนินมองดูเธอขับรถออกจากโรงรถโดยไม่พูดอะไรสักคำ เขาสตาร์ทเครื่องยนต์และนำทางไปด้วยรอยยิ้ม

ด้วยเหตุนี้ ทั้งสองจึงออกเดินทางไปที่สถาบันวิจัยทีละคน

เมื่อมาถึง พนักงานจากดำรงกุลกรุ๊ปกำลังขนสมุนไพรที่ทางเข้าหลัก คมสันอยู่ที่นั่นเพื่อต้อนรับพวกเขา

เมื่อคมสันเห็นว่าทั้งสองแยกกันมา เขาก็มีสีหน้าเคร่งเครียด

“ขอบคุณสำหรับการทำงานหนักนะครับ คุณหมอคมสัน” เจตนินพูด

เขาเป็นคนแรกที่ลงจากรถก่อนจะก้าวเดินไปที่ทางเข้า

คมสันสงบสติอารมณ์และถามอย่างไม่ใส่ใจว่า “คุณเจตนิน คุณหมอรษิกา พวกคุณ...?”

บ้านของรษิกาอยู่ในทิศทางตรงกันข้ามกับการมุ่งหน้าไปสถาบันวิจัยจากบ้านตระกูลดำรงกุล

เมื่อเห็นพวกเขาทั้งสองมาจากทิศทางเดียวกัน ทำให้คมสันสงสัยว่าเจตนินไปหา

รษิกาในตอนเช้าอีกเป็นแน่

ถ้าเป็นอย่างนั้นจริงๆ พวกเขาก็สนิทกันเกินไปหน่อย

“อ้อ ผมอ้อมไปบ้านของคุณรษิกามาครับ ตอนแรกผมตั้งใจจะขับรถไปรับเธอมาที่นี่ แต่...”

เจตนินขมวดคิ้วแล้วหยุดพูดไป แต่คมสันก็เข้าใจได้ว่ารษิกาปฏิเสธความตั้งใจของเขา

เมื่อรู้เช่นนั้น คมสันก็รู้สึกดีขึ้นมาก

รษิการีบลงจากรถและวิ่งเหยาะๆ ไปที่ทางเข้าสถาบัน "ขอโทษทีมาช้าไปหน่อย"

เมื่อคมสันพูดถึงเรื่องนี้ เธอก็รู้สึกอยากที่จะค้นหาข้อมูลเพิ่มเติมมากขึ้น

เจตนินก็หัวเราะออกมา “มันเป็นเพียงเรื่องของความหลงไหล เรื่องเงินเป็นเรื่องรอง โปรดยินดีรับมันไว้เถอะนะครับ”

รษิกาขมวดคิ้วตอบด้วยน้ำเสียงจริงจัง “ฉันจะใช้สมุนไพรเหล่านี้ให้เต็มที่ และฉันจะไม่ยอมให้ครอบครัวดำรงกุลต้องเสียเงินเปล่าๆ”

สำหรับครอบครัวใหญ่และมีชื่อเสียงเช่นดำรงกุล ความสัมพันธ์และความผูกพันมีความสำคัญมากกว่าเงินมาก

ดังนั้นรษิกาจึงรู้ดีว่าเธอต้องใช้สมุนไพรให้เกิดประโยชน์สูงสุด

เจตนินพยักหน้าอย่างพอใจขณะที่เขาตบไหล่เธอด้วยความหวังที่จะปลอบเธอ “ไม่ต้องกดดันตัวเองมากเกินไปหรอกนะครับ”

รษิกายังคงเคร่งขรึมและไม่พูดอะไร

เขาพูดต่อไปว่า “คุณไม่ได้บอกว่าคุณอยากจะเลี้ยงอาหารผมเพื่อเป็นการแสดงความขอบคุณหรอกเหรอ?”