หย่าร้างแล้วห่างไป แต่หัวใจยังคงเดิม นิยาย บท 997

หลังจากที่นอนไม่หลับตลอดทั้งคืน วันรุ่งขึ้นรษิกาจึงตื่นเช้ามาก

เธออยากไปที่สถาบันวิจัยโดยเร็วที่สุดเพราะเจตนินมีกำหนดที่จะส่งสมุนไพรมา

ดังนั้นเธอจึงไม่อยากที่จะให้เขารอ

เมื่อคิดเช่นนั้น รษิกาจึงพยายามตื่นตัว

เมื่อแต่งตัวเสร็จ เธอก็ลงไปชั้นล่างและเห็นเด็กสองคนอยู่ที่โต๊ะอาหาร

รษิกานั่งลงข้างอชิและเบนนี่ จากนั้นเธอก็หอมแก้มทั้งคู่เหมือนเคย

เมื่อเธอเงยหน้าขึ้น เธอสังเกตเห็นรอยคล้ำจางๆ ใต้ตาของเด็ก ๆ

เธอขมวดคิ้วทันทีและถามว่า “ลูกสองคนนอนไม่หลับเหรอ?”

เด็กๆ ส่ายหัว รู้สึกผิด

เบนนี่ตอบด้วยเสียงเล็กเสียงน้อยว่า “ผมฝันร้ายครับเลยทำให้อชินอนหลับไม่สนิทเท่าไร”

แม้จะรู้สึกมึนๆ แต่รษิกาก็บอกได้ว่านี่เป็นเพียงข้อแก้ตัว เธอจึงขมวดคิ้วแล้วพูดว่า “ต่อไปถ้าลูกฝันร้ายก็มาหาแม่ได้นะ”

เด็กน้อยพยักหน้าตอบรับอย่างว่าง่าย

หลังจากนั้น รษิกาไม่พูดอะไรขณะเริ่มกินอาหารเช้า

เธอต้องการที่จะกินให้เสร็จโดยเร็วที่สุดเพื่อรีบออกไปที่สถาบันวิจัย

ขณะที่เธอกำลังกินอิ่ม กริ่งประตูก็ดังขึ้นโดยไม่คาดคิด

เธอชะงักไปครู่หนึ่งก่อนที่จะลุกขึ้นไปเปิดประตู

เมื่อเธอรู้ว่าเป็นใคร เธอขมวดคิ้วลึกจนหน้าเสียทันที "คุณเจตนิน ทำไมคุณถึงมาที่นี่คะ?”

ตอนนี้เขาควรจะเตรียมส่งสมุนไพรอยู่ที่ดำรงกุลกรุ๊ป

เจตนินยิ้มออกมา “ผมคงไม่ได้มารบกวนคุณแต่เช้านะครับ”

รษิกาส่ายหัวอย่างงุนงง

เจตนินอธิบายว่า “ยังเช้าอยู่เลย ผมเลยมารับคุณตอนที่ผู้ช่วยของผมกำลังจัดการเตรียมสมุนไพร”

ทันใดนั้นรษิกาก็พร้อมที่จะออกไปทำงาน

เนื่องจากเด็กๆ คิดถูกแล้ว เธอจึงลูบหัวพวกเขาแล้วพูดเบาๆ “แม่จะไปทำงานแล้ว อีกสักครู่คุณลิสาจะพาลูกๆ ไปโรงเรียนนะ”

ต่อจากนั้นเธอก็พยักหน้าให้เจตนินเพื่อบ่งบอกว่าเธอพร้อมที่จะไปแล้ว

ถึงกระนั้น เด็กๆ ก็ไม่ค่อยเต็มใจกับเรื่องนี้มากนัก

เรื่องแม่กับพ่อยังไม่ได้แก้ปัญหาเลย และตอนนี้คุณเจตนินก็เข้ามาในเรื่องนี้อีก เขาจะเอาชนะใจแม่ได้ไหม? แล้วถ้าแม่ไม่ต้องการพ่ออีกต่อไปแล้วล่ะ?

ความคิดนี้ทำให้อชิและเบนนี่จ้องรษิกาพร้อมกับตำหนิ

รษิกาถึงกับพูดไม่ออก

เมื่อเจตนินเข้าไปในรถ เธอก็ก้มลงและให้สัญญากับพวกเด็กๆ

“ไม่มีอะไรหรอกน่า แม่ก็แค่ไปทำงาน ลูกมั่นใจได้เลยว่าแม่จะมาขอความเห็นจากลูกก่อน ถ้าแม่มีแผนที่จะหาพ่อใหม่ให้”

เมื่อถึงตอนนั้น เด็กๆ ก็ไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากปล่อยเธอไป