คุณชาย แห่ง ประตูมังกร นิยาย บท 377

ที่นั่งของประธานโอวหยางและประธานจ้าวบังเอิญขวางทางกู้หยุนหลานพอดี ตราบใดที่ทั้งสองคนไม่ขยับ กู้หยุนหลานก็ไม่สามารถออกไปได้

เมื่อเห็นว่ากู้หยุนหลานไม่ให้ความร่วมมือ และกำลังจะเดินจากไป ประธานโอวหยางจึงตบโต๊ะด้วยความโกรธ

“กู้หยุนหลาน! ผมอุตส่าห์ไว้หน้าคุณแล้วนะ ราคาที่ผมให้คุณก็ถือว่าไม่ต่ำแล้ว ไม่ว่าคุณจะตกลงหรือไม่ก็ตาม วันนี้ผมต้องนอนกับคุณให้ได้!”

ประธานเฉียนยิ้มและพูดว่า “คุณกู้ คุณอย่าปฏิเสธเจตนาดีของประธานโอวหยางเลย ประธานโอวหยางเอาใจใส่คุณมาก สามีที่ไร้ประโยชน์ของคุณมีดีอะไร ถ้าคุณติดตามประธานโอวหยางอนาคตของคุณก็จะสบาย ต่อให้คุณอยากไปเที่ยวเล่นงานแฟชั่นวีคที่ต่างประเทศก็เป็นเรื่องง่ายเหมือนกับการพลิกฝ่ามือ”

“คุณลองคิดดูสิว่าในอนาคต จะกินดื่มก็มีคนคอยรับใช้ อยากไปเที่ยวที่ไหนก็ได้ไป อาหารเสื้อผ้าเครื่องแต่งกายก็ดีที่สุดในโลก นั่นคือชีวิตที่ผู้หญิงหลายคนใฝ่ฝัน แม้แต่ดาราก็ยังอยากใช้ชีวิตแบบนั้น”

“และยังต้องเป็นดาราแถวหน้าถึงจะมีชีวิตแบบนั้นได้ ไม่นานมานี้มีดาราที่โด่งดังคนหนึ่ง ต้องร้องไห้ร้องขอให้ประธานโอวหยางเป็นพ่อบุญธรรม แต่ประธานโอวหยางคิดถึงแต่คุณตลอดเวลา ไม่ได้สนใจดาราดังคนนั้นแม้แต่น้อย ปักใจรักคุณเสมอมา”

ประธานจ้าวและคนอื่น ๆ ต่างก็ช่วยพูดสนับสนุน แต่กู้หยุนหลานยิ่งฟังก็ยิ่งโกรธ

“อย่าแม้แต่จะคิด พวกคุณหลีกทางให้ฉันเดี๋ยวนี้ ฉันไม่เจรจาแล้ว ไม่ร่วมมือแล้ว!”

กู้หยุนหลานตะโกนด้วยความโกรธ

“โธ่เอ๊ย พูดกับคุณดีดีคงไม่รู้เรื่องใช่ไหม ผู้หญิงที่ประธานโอวหยางพอใจ ไม่เคยที่จะไม่ได้ วันนี้คุณก็ยอมอยู่กับประธานโอวหยางแต่โดยดีเถอะ”

ประธานจ้าวจ้องกู้หยุนหลาน และมีท่าทางที่พร้อมจะช่วยประธานโอวหยางจับตัวกู้หยุนหลานไว้

ประธานโอวหยางทำสีหน้าเคร่งขรึม และพูดอย่างใจเย็นว่า “หยุนหลาน คุณต้องคิดดีดีนะ ถ้าวันนี้คุณไม่เชื่อฟังผม สัญญาทั้งหมดจะถือเป็นโมฆะ รวมทั้งการลงทุน ความพยายามก่อนหน้านี้ของคุณทั้งหมดก็จะสูญเปล่า แผนการขยายธุรกิจของคุณให้เติบโตก็ต้องละทิ้งไปโดยสิ้นเชิง”

กู้หยุนหลานส่ายหัว และพูดอย่างหนักแน่นว่า “ไม่ ฉันจะไม่ร่วมมือกับพวกคุณ หลีกไป ฉันจะออกไป ฉันจะกลับบ้าน!”

ประธานเฉียนจ้องมองหลี่โม่ ยืนขึ้นและพูดอย่างเหยียดหยามว่า “เจ้าคนไร้ค่าเกาะผู้หญิงกิน แกตามมาที่นี่คิดจะทำอะไร? ประธานโอวหยางพอใจในตัวภรรยาของแก แกจะตั้งใจดูประธานโอวหยางทำธุระให้ดี หรือแกจะไสหัวไปก็ได้ เพราะหลังจากนี้อาจมีสิ่งที่แกทนดูไม่ได้… อ๊า!”

หลี่โม่ต่อยหน้าประธานเฉียน จนโซเซ หน้าคว่ำลงไปในหม้อซุปที่วางอยู่บนโต๊ะ

น้ำซุปร้อนที่อุณหภูมิสูง ลวกแก้มของประธานเฉียนจนแสบร้อน ล้มลงกับพื้นและสั่นไปทั้งตัว และยังมีอาหารอีกสองสามจานหล่นใส่ตัวเขา ทำให้เนื้อตัวเปรอะเปื้อนไปหมด

เมื่อกู้หยุนหลานเห็นหลี่โม่มา เธอก็กระโดดเข้าไปในอ้อมแขนของหลี่โม่ “ที่รักคะ พวกเขารังแกฉัน”

ประธานโอวหยางเห็นว่าเรื่องดี ๆ ถูกทำลาย ก็โกรธจนจมูกเบี้ยว “แกก็คือสามีไร้ค่าของกู้หยุนหลาน? แกปล่อยกู้หยุนหลาน แล้วพรุ่งนี้หย่ากับเธอซะ ฉันจะให้เงินแกเพียงพอสำหรับใช้จ่ายตอนแก่ได้ ไม่เช่นนั้น แกก็รอถูกซ้อมจนแขนขาหักได้เลย”

หลี่โม่มองไปรอบ ๆ ประธานโอวหยางและคนอื่น ๆ จากนั้นจึงแสยะยิ้มแล้วพูดว่า “ฉันจะจำพวกแกเอาไว้ กลับไปเตรียมโลงศพให้พร้อม เตรียมฝังศพซะ”