คุณชาย แห่ง ประตูมังกร นิยาย บท 378

“บ้าเอ๊ย! ให้ฉันเตรียมโลงศพ กล้าหาญเสียจริง ๆ ! ฉันประธานโอวหยางไม่เคยกลัวใคร คนที่รอถูกฝังก็คือแก!”

หลี่โม่ออกจากห้องวีไอพีโดยมีกู้หยุนหลานอยู่ในอ้อมแขน ไม่สนใจเสียงตะโกนของโอวหยางจงเฉิง

ประธานเฉียนลุกขึ้นจากพื้นอย่างโอดโอย เสื้อผ้าแบรนด์ดังเปียกชุ่มไปด้วยคราบน้ำมัน “เจ้าหมอนี่แรงเยอะจริง ๆ หน้าของฉันซีกนี้เจ็บแทบทนไม่ไหว”

โอวหยางจงเฉิงสีหน้าเคร่งขรึม และพูดอย่างเย็นชาว่า “ปิดประตู เจ้าคนไร้ค่านี่ต้องถูกจัดการแล้ว หน้าตาของโอวหยางจงเฉิง ไม่ใช่สิ่งที่คนไร้ค่าอย่างมันจะมาเหยียบย่ำได้ง่าย ๆ ”

คนระดับโอวหยางจงเฉิง สิ่งที่สนใจมากที่สุดก็คือหน้าตา

วันนี้ทั้งหลี่โม่และกู้หยุนหลาน ต่างก็เหยียบย่ำหน้าตาของโอวหยางจงเฉิงไปเรียบร้อยแล้ว นี่คือสิ่งที่โอวหยางจงเฉิงไม่อาจทนได้

“ประธานโอวหยาง หรือจะเริ่มจัดการกับตระกูลกู้ก่อน ลงบัญชีดำตระกูลกู้เอาไว้ ต่อไปกู้หยุนหลานก็จะต้องอ้อนวอนคุณ ไม่แน่อาจจะทำให้เจ้าคนไร้ค่านั่นต้องรับใช้คุณก็ได้”

“ใช่แล้ว สินค้าของตระกูลกู้นั้นมีคุณภาพ เราลงบัญชีดำตระกูลกู้ ทำให้พวกเขาต้องตายทั้งเป็น จากนั้นคุณก็ยื่นมือเข้ามาช่วยพวกเขาให้พ้นจากภัย ยังไงคนของตระกูลกู้ก็ต้องส่งกู้หยุนหลานมาให้ถึงเตียงคุณอย่างแน่นอน”

ประธานหลี่และประธานหลินต่างแนะนำแผนการ โอวหยางจงเฉิงยิ้มและชี้ไปที่สองคนนั้น

“พวกคุณนี่นะ วิธีนี้ไม่เลว ถ้าอย่างนั้นก็รีบดำเนินการเถอะ ฉันต้องการให้หลี่โม่ดูว่าฉันจะหลับนอนกับกู้หยุนหลานยังไง ถึงตอนนั้นให้มันได้ลิ้มลองรสชาติของการถูกสวมเขา”

“ประธานโอวหยางสุดยอดมากครับ ถึงตอนนั้นกู้หยุนหลานและหลี่โม่คงนึกเสียใจทีหลังแน่ ๆ ฮ่าฮ่าฮ่า”

……

หลี่โม่และกู้หยุนหลานกลับถึงบ้าน

หลี่โม่รู้สึกว่าเป็นการยากที่จะอธิบาย ในเวลานี้ไม่ว่าจะพูดอะไรหวังฟางก็คงจะไม่เชื่อ

หลี่โม่คิดจะกลับไปหลบอยู่ในห้อง แต่ดูท่าทางของหวังฟาง เขากลัวว่าต่อให้หลบอยู่ในห้องก็คงจะตามเข้าไปหาเรื่องต่ออยู่ดี

“แกไม่ได้ทำ? ถ้าไม่ได้ทำแล้วหยุนหลานจะไม่สบายใจอย่างนี้ได้ยังไง พวกแกกลับมาด้วยกันแท้ ๆ ต้องเป็นแกแน่ ๆ ที่ทำให้หยุนหลานไม่มีความสุข แกขอเงินจากหยุนหลานใช่ไหม! แกมันเป็นคนไร้ประโยชน์ ไม่รู้จักหาเงินด้วยตัวเองหรือยังไง!”

“คนไร้ค่า ไร้ประโยชน์ แกบอกมาซิว่า แกมีชีวิตอยู่มีความหมายอะไร! ถ้าฉันเป็นแกฉันฆ่าตัวตายไปตั้งนานแล้ว คงไม่อยากมีชีวิตอยู่บนโลกนี้ตั้งแต่แรกแล้ว แกมีชีวิตอยู่อีกหนึ่งวินาที ก็เท่ากับทำผิดต่อโลกใบนี้!”

หวังฟางกล่าวตำหนิไม่หยุด

กู้เจี้ยนหมินวางหนังสือพิมพ์ลง และมองไปที่หลี่โม่อย่างไม่พอใจ “ยืนนิ่งอยู่ทำไม ยังไม่รีบไปง้อหยุนหลานอีก”