คุณชาย แห่ง ประตูมังกร นิยาย บท 393

“ฉันจะรอดูพวกแกไสหัวออกไป”

หลี่โม่กล่าวเบา ๆ และกำปั้นทั้งคู่ก็ยื่นโบกออกมาแล้วกระแทกเข้าใบหน้าของบอดี้การ์ดทั้งสองคนที่หน้าประตู

เมื่อบอดี้การ์ดทั้งสองตอบสนองต้องการหลีกเลี่ยง มันก็สายเกินไปแล้ว

ทำไมเร็วขนาดนี้!

บอดี้การ์ดทั้งสองคำรามในใจ กล้ามเนื้อทั้งร่างเบ่งออกมา และพวกเขาพร้อมที่จะต้านทานการตบตีจากหลี่โม่

เพียะ เพียะ!

เสียงที่คมชัดดังขึ้นติดกันสองครั้ง พลังมหาศาลดุจมังกรถูกตบเข้าบนใบหน้าของบอดี้การ์ดทั้งสองคน

แม้ว่าจะเตรียมตัวรับมือไว้แล้ว แม้ว่าจะฝึกร่างกายยกของหนักมาเป็นพันกิโล แต่บอดี้การ์ดทั้งสองก็ยังกระเด็นออกไปราวกับฟางในสายลมแรง

บอดี้การ์ดที่ล้มกระแทกลงกับพื้นอย่างแรงนั้น ต่างอยู่ในสภาพที่ย่ำแย่แล้ว และสมองก็เต็มไปด้วยความคิดที่ว่าทำไมคนผู้นี้มีพละกำลังมหาศาลเพียงนี้

ผ่าง!

หลี่โม่เตะเปิดประตูห้องส่วนตัว และเดินเข้าไปในห้องส่วนตัวโดยเอามือไขว้ข้างหลัง

เกิดความเงียบขึ้นอย่างกะทันหันในห้องส่วนตัว โอวหยางจงเฉิงมองไปยังหลี่โม่ที่เดินผ่านประตูเข้ามาและแทบจะมีไฟพ่นออกจากดวงตาของเขา

“ให้ตายเถอะ! นี่คนจน ๆ อย่างแกถึงกับกล้ามาหาพวกเรา แกรนหาที่ตายใช่ไหม?” โอวหยางจงเฉิงถามอย่างโกรธจัด

ประธานเฉียนและทั้งสามคนต่างดื่มจนเมาเล็กน้อยและดวงตาก็แดงขึ้นมาเช่นกัน พูดได้เลยว่าศัตรูจะอิจฉาอย่างยิ่งเมื่อเห็นพวกเขา

“วันนี้น่าสนุกจริง ๆ คนไม่รู้จักที่ต่ำที่สูงอย่างแกยังเสแสร้งไม่พออีกใช่ไหม แกคิดว่าแกกำลังยิงปืนนัดเดียวได้นกสองตัวใช่ไหม? วันนี้ฉันจะอบรมสั่งสอนแก ให้แกได้รู้วิธีปฏิบัติตัว”

ประธานเฉียนพับแขนเสื้อขึ้น หยิบขวดเหล้าบนโต๊ะขึ้นมาแล้วชั่งน้ำหนักไว้ในมือ และทำท่าทางราวกับพร้อมที่จะลงมือตลอดเวลา

ขวดเหล้าแตกกระจายและส่งเสียงขึ้นดังมาก โอวหยางจงเฉิงหยิบบุหรี่ขึ้นมาหนึ่งมวนแล้วคาบไว้ที่ปาก สาวสวยที่อยู่ด้านข้างก็ช่วยจุดบุหรี่ให้ทันที

พ่นควันสีขาวออกมา โอวหยางจงเฉิงยิ้มขึ้นอย่างชั่วร้ายแล้วพูดว่า "รู้จักการทำถ้วยหล่นเป็นสัญญาณไหม แกคิดว่าฉันความจำสั้นเหรอ คราวนี้แกได้ตายแทบเท้าฉันแน่!"

“ไม่ถูก ฉันจะให้แกเหลือลมหายใจไว้เฮือกหนึ่ง ให้แกดูว่าฉันหลับนอนกับเมียของแกยังไง ฉันจะใช้ทุกท่ากับเมียของแก!”

ตึก ตึก ตึก

มีเสียงฝีเท้าที่เร่งรีบดังขึ้นมา กลุ่มบอดี้การ์ดต่างก็วิ่งเข้าไปในห้องส่วนตัว และต่างถืออุปกรณ์ช็อตไฟฟ้าไว้ในมือ แล้วมองหลี่โม่ด้วยสายตาที่ดุร้าย

“จับมันแล้วอัดมันให้เละ วันนี้ฉันจะเล่นมันให้ตาย!”

โอวหยางจงเฉิงตะโกนเสียงดัง