คุณชาย แห่ง ประตูมังกร นิยาย บท 463

แขกเงียบไปครู่หนึ่งและทุกคนมองไปที่หวังจงเหิงด้วยสายตาที่โง่เขลา

เรื่องมาถึงจุดนี้แล้ว หวังจงเหิงผู้นี้ยังกล้าไปหาเรื่องกับหลี่โม่ นี่มันรนหาที่ตายชัด ๆ !

ในใจของหวังจงเหิงมีแต่ความเกลียดชังและความเกลียดชังที่ไม่มีที่สิ้นสุดต่อหลี่โม่

หากไม่สามารถทำลายภาพลักษณ์ของหลี่โม่ได้ หวังจงเหิงเข้าใจดีว่าสถานะของตัวเองจะลดลงอย่างมาก

นี่เป็นเรื่องหลอกลวงทั้งสิ้น!

หลี่โม่เป็นคนขอให้ชูจงเทียนและคนอื่นๆ มาแสดง!

ปีศาจตัวน้อยในใจของหวังจงเหิงกำลังคำราม

ในขณะนี้ หวังจงเหิงคิดว่าตัวเองเป็นนักสู้ที่กล้าหาญและกำลังจะเปิดเผยตัวตนที่น่าเกลียดของปีศาจและกลายเป็นฮีโร่ที่ทุกคนชื่นชม

ทว่าในวินาทีถัดมา ลูกน้องของชูจงเทียนก็ตบหน้าหวังจงเหิงอย่างดุเดือด

“เพียะ!”

ตบจนหูแทบดับ หลังจากที่ตบหน้ามือแล้วตามด้วยหลังมือ แก้มทั้งสองข้างของหวังจงเหิงพองขึ้นทันที

“แล้วแกมันตัวอะไร ถึงกล้าตะโกนใส่หน้าคุณชายหลี่แบบนี้!”

ลูกน้องด่าเสียงดังเจ็บแสบแก้วหู

ในใจของหวังจงเหิงมีเสียงน้ำแข็งแตกเป็นเสี่ยง ๆ และความฝันที่จะเป็นฮีโร่ในก่อนหน้านี้ก็หายวับไปในทันที

การตบหูดับทำให้จินตนาการของหวังจงเหิงแตกสลายและทำให้หวังจงเหิงฟื้นสติจากแอลกอฮอล์

ในขณะนี้ โจวชุ่ยฮวาไม่รู้สึกเจ็บปวดใด ๆ เพราะความเจ็บปวดทั้งหมดรวมอยู่ในใจเธอแล้ว

ก่อนหน้านี้ เธอดูถูกกู้หยุนหลานที่แต่งงานกับคนไร้ค่า แต่ในตอนนี้คนไร้ค่านี่กลายเป็นคนพลิกสถานการณ์

“เกล็ดทองไม่ใช่สิ่งของในสระ เวลาเจอลม ฝน มันจะกลายร่างเป็นมังกร”

คุณปู่หวังพึมพำเบา ๆ และทุกคนในตระกูลหวังก็ได้ยินอย่างชัดเจน

ในใจของหวังจินซาน หวังจินไห่และคนอื่น ๆ ต่างรู้สึกหมดเรี่ยวแรง

ถ้าหลี่โม่เป็นเพียงงูที่แข็งแกร่งเล็กน้อย ตระกูลหวังคงไม่แม้แต่จะมองเขาในสายตา แต่ตอนนี้หลี่โม่ได้กลายเป็นมังกรยักษ์ที่ตระกูลหวังได้แต่เงยหน้าขึ้นมอง

เมื่อนึกถึงตอนที่เยาะเย้ยหลี่โม่เมื่อครู่นี้ ในใจตระกูลหวังต่างรู้สึกเสียใจอย่างยิ่ง