คุณชาย แห่ง ประตูมังกร นิยาย บท 549

“แกต่างหากที่หาที่ตาย คุณเฝิงเขายกคนมาถึงที่แล้ว แกยังไม่รู้จักความเป็นความตายอีก!”

กู้ซิ่งเหว่ยจับข้อมือของหลี่โม่เอาไว้ มือทั้งสองข้างออกแรงบิดข้อมือของหลี่โม่ แต่ในฉับพลันที่ออกแรงนั้น ข้อมือของหลี่โม่กลับไม่ได้ขยับเขยื้อนแม้แต่น้อย

ทันใดนั้นกู้ซิ่งเหว่ยก็เลือดเย็นเฉียบไปทั่วร่าง เมื่อนั้นจึงนึกถึงเรื่องที่หลี่โม่สู้กับพวกโจรเรียกค่าไถ่ด้วยตัวคนเดียวก่อนหน้านี้ขึ้นมา กู้ซิ่งเหว่ยเข้าใจดีว่าด้วยรูปร่างผอมบางเช่นนี้ของตน ต่อให้มีอีกสักสิบคนก็ไม่ใช่คู่มือของหลี่โม่

เมื่อมองไปยังกู้เจี้ยนเจียงส่งสายตาให้ตนอีกครั้ง เลือดที่เย็นเฉียบของกู้ซิ่งเหว่ยก็กลายเป็นเกล็ดน้ำแข็งทันที แม่งเอ๊ยติดกับแล้ว นึกไม่ถึงเลยว่ากู้เจี้ยนเจียงจะไม่ได้ลงมือ!

“หลี่โม่ นี่ก็เพื่อคนในตระกูล ดังนั้นนายคุกเข่าลงเถอะ อย่าทำให้ทุกคนลำบากใจเลย”

หลี่โม่หัวเราะเย็นชา เขาสะบัดข้อมือ สลัดมือของกู้ซิ่งเหว่ยออก ก่อนจะตบหน้ากู้ซิ่งเหว่ยไปหนึ่งฉาด

กู้ซิ่งเหว่ยถูกหลี่โม่หวดใส่จนลอยกระเด็นออกไปราวกับเศษกระดาษ ทั้งร่างกระแทกเข้ากับกำแพง ก่อนจะค่อย ๆ ไถลร่วงลงมา

ความเจ็บปวดอันรุนแรงนั้น ทำให้กู้ซิ่งเหว่ยสลบไปทันที

หลี่โม่นั้นดูราวกับอสูรลงมาจุติ กู้เจี้ยนเจียงกลืนน้ำลายอย่างยากลำบาก รู้สึกโชคดีที่ตนไม่ได้ลงโม่โจมตีใส่หลี่โม่ ไม่อย่างนั้น เกรงว่าผลลัพธ์คงไม่ต่างจากกู้ซิ่งเหว่ยน่ะสิ

สีหน้าของกู้เจี้ยนกั๋วอัปลักษณ์ถึงขีดสุด คนที่ถูกทำร้ายนั้นคือลูกชายของตน “หลี่โม่! ไอ้ขยะนี่ตอนนี้ชักจะใจกล้าขึ้นเรื่อย ๆ แล้ว แกคิดว่ากู้หยุนหลานจะสามารถหนุนหลังแกได้งั้นเหรอ! วันนี้พวกแกทั้งคู่ต้องถูกไล่ออกจากตระกูล!”

หลี่โม่ไม่ได้แยแสกู้เจี้ยนกั๋วเลยแม้แต่น้อย สายตาเย็นยะเยือกมองไปยังกู้ชิงหลิน

กู้ชิงหลินร่างสั่นเทิ้มด้วยความหวาดกลัว ก่อนถอยไปทางเฝิงจื่อไฉทีละก้าว ๆ

“คุณเฝิงได้โปรดช่วยฉันด้วย คุณรีบให้คนจัดการกับไอ้ขยะหลี่โม่นี่ทีได้ไหมคะ”

กู้ชิงหลินหน้าซีดขาวด้วยความตื่นตระหนก

หลี่โม่ยิ้มอย่างอ่อนโยน ตบที่หลังมือของกู้หยุนหลานเบา ๆ

“ไม่จำเป็นต้องกังวล ก็แค่ขยะกองหนึ่งเท่านั้นเอง จัดการง่ายมาก”

หลี่โม่เอ่ยอย่างมั่นใจเต็มเปี่ยม

เหอลี่ฉวินและคนอื่น ๆ พลันรู้สึกเหมือนถูกหลี่โม่ดูถูกขึ้นมา แต่ละคนต่างก็มองไปยังหลี่โม่ผู้นี้อย่างโกรธเกรี้ยว

“ไอ้ขยะอย่างแกยังจะมาคุยโวหน้าด้าน ๆ อยู่อีกนะ บอดี้การ์ดที่พวกเราพามาล้วนแต่เคยเห็นเลือดผ่านสนามรบมาแล้วทั้งนั้น แกน่ะ รอถูกพวกเราเก็บได้เลย”

“หักแขนหักขาไอ้ขยะนี่ก่อน แล้วค่อยดูว่ามันจะยังโอหังยังไง ถ้าไม่มีแขนข้างที่ห้า ต่อไปไอ้ขยะนี่ก็เป็นได้แค่เต่ากระดองเขียวแล้วล่ะ”

“แค่เห็นสภาพน่าทุเรศของไอ้เวรนี่ฉันก็ขยะแขยงแล้ว ฉันอดทนกับมันมานานพอแล้ว ไอ้พวกลูกหลานตระกูลกู้พวกนี้เองก็ขยะเหมือนกันหมด ตั้งครึ่งวันแล้วแค่ทำให้ไอ้ขยะนี่คุกเข่าก็ยังทำไม่ได้ ไม่รู้จริง ๆ ว่าทำไมตระกูลกู้ถึงยังไม่ยุบไปสักที!”