คุณชาย แห่ง ประตูมังกร นิยาย บท 695

หลี่โม่กลับมาถึงบ้าน

กู้เจี้ยนหมินกับหวังฟางตื่นขึ้นมาจากการหมดสติแล้ว กู้หยุนหลานได้ทำอาหารเย็นเอาไว้และทั้งสามคนก็กำลังนั่งอยู่ที่โต๊ะอาหาร

สีหน้าของกู้เจี้ยนหมินกับหวังฟางยังนับว่าปกติดี หลี่โม่เหลือบมองเล็กน้อย ก่อนจะรู้สึกวางใจได้อย่างสมบูรณ์

หวังฟางมองหลี่โม่อย่างไม่ค่อยพอใจ “แกไปไหนมาอีกแล้ว? แกบอกว่าตัวเองเป็นกุ๊ยไม่มีงานทำไม่ใช่หรือไง แล้วแกไปทำอะไรอยู่ได้ทั้งวัน”

“มีธุระต้องออกไปทำนิดหน่อยน่ะครับ”

หลี่โม่อธิบายอย่างสบาย ๆ สายตาของเขามองไปทางกู้หยุนหลาน

กู้หยุนหลานพยักหน้าเล็กน้อยเป็นสัญญาณบอกหลี่โม่ว่าไม่เป็นอะไรแล้ว

“แกจะไปมีธุรงธุระอะไรได้ กลัวจะออกไปเที่ยวเล่นไปวัน ๆ สิไม่ว่า วัน ๆ หยุนหลานยุ่งแค่ไหนรู้บ้างไหม ไม่รู้จักแบ่งเบาให้หยุนหลานเสียบ้างเลย”

“แม่คะ อย่าว่าหลี่โม่เลย หลี่โม่เขาออกไปช่วยทำธุระให้หนูน่ะค่ะ อย่าไปดุเขาเลย”

หวังฟางค้อนมองกู้หยุนหลานเล็กน้อยและไม่ได้พูดอะไรต่อไปอีก

กู้หยุนหลานทานกับข้าวสองอย่างด้วยความเร่งรีบสองสามคำ แล้วตามหลี่โม่กลับไปที่ห้อง

“คุณไม่เป็นไรใช่ไหม วันนี้ฉันเป็นห่วงแทบตายอยู่แล้ว”

กู้หยุนหลานกอดหลี่โม่และซบหน้าผากลงบนไหล่ของหลี่โม่

หลี่โม่โอบกอดกู้หยุนหลานด้วยรอยยิ้ม “ผมไม่เป็นไร จัดการปัญหาเสร็จแล้ว ตระกูลหม่าจ้างคนมาก่อเรื่อง ตอนนี้มีคนมาแก้ไขให้แล้วล่ะ”

“อืม ไม่เป็นไรก็ดีแล้ว วันนี้ฉันหยุดงานไปหนึ่งวัน ยังมีงานอีกเยอะแยะที่ยังทำไม่เสร็จ เดี๋ยวฉันคงต้องกลับไปทำงานล่วงเวลานะคะ”

“ผมจะไปเป็นเพื่อนคุณ คุณทำงานล่วงเวลาอยู่คนเดียวผมไม่วางใจ”

กู้หยุนหลานพยักหน้าเบา ๆ หลังจากปล่อยหลี่โม่แล้วเธอก็เก็บของอย่างง่าย ๆ แล้วไปที่บริษัทพร้อมกับหลี่โม่

เมื่อมาถึงห้องทำงานบริษัทก็เห็นกู้เจี้ยนกั๋วนั่งอยู่ในห้องทำงานด้วยสีหน้าขึงตึง

“เกิดอะไรขึ้น ไอ้ไร้ประโยชน์นั่นพูดอะไรไม่เข้าหูเหรอครับ ผมหาคนไปสั่งสอนมันสักหน่อยดีไหม”

กู้ซิ่งเหว่ยถือโอกาสพูดขึ้น

“แกจะหาใครมา? ก่อนหน้านี้ฉันจ้างอันธพาลมาขนาดนั้น แต่ไม่มีใครเอาชนะไอ้หลี่โม่ได้เลย เมื่อครั้งที่แล้วที่ฉันถูกลักพาตัว นักเลงตั้งเยอะขนาดนั้นยังถูกหลี่โม่ซัดหมอบกับพื้นกันหมดไม่ใช่หรือไง ฉันก็ไม่รู้เหมือนว่าไอ้หมอนี่มันทำได้ยังไง”

กู้เจี้ยนกั๋วก็อยากจะหาใครมาช่วยแก้แค้น แต่เมื่อนึกถึงพลังการต่อสู้ที่น่าสะพรึงกลัวของหลี่โม่แล้วกู้เจี้ยนกั๋วก็กังวลว่าหลังจากเกิดเรื่องหลี่โม่จะมาแก้แค้นตัวเองเสียมากกว่า

“คราวนี้มันเทียบพวกอันธพาลพวกนั้นไม่ได้หรอก ผมรู้จักกับยอดฝีมือคนหนึ่ง เขาเป็นแชมป์ชกมวยของเมืองเรา แถมยังเป็นแชมป์สามสมัยซ้อนด้วย มีชื่อเสียงในการแข่งขันศิลปะการต่อสู้แบบอิสระที่ต่างประเทศไม่เบาเลย ว่ากันว่าเขาได้รับเข็มขัดทองคำด้วยนะครับ”

กู้ซิ่งเหว่ยพูดอย่างอวดดี เหตุผลที่เขารู้จักกับนักชกฝีมือดีเหล่านี้ก็เพราะเขาต้องการหาคนที่มาจัดการกับหลี่โม่นั่นเอง

เพียงแต่การจ้างคนเหล่านี้ต้องใช้เงินเป็นจำนวนมาก ซึ่งกู้ซิ่งเหว่ยไม่สามารถควักเงินจำนวนมากขนาดนั้นได้ จึงทำได้เพียงเกลี้ยกล่อมให้กู้เจี้ยนกั๋วพ่อของเขามาจ่ายเงินให้แทน

กู้เจี้ยนกั๋วได้ยินเช่นนั้นก็เริ่มสนใจขึ้นมา กู้เจี้ยนกั๋วไม่เข้าใจเรื่องศิลปะการต่อสู้อะไรพวกนั้น แต่เขารู้ว่าเข็มขัดทองคำนั้นเป็นสิ่งที่มีเพียงแชมป์เปี้ยนเท่านั้นถึงจะมีได้