คุณชาย แห่ง ประตูมังกร นิยาย บท 854

มือปืนทั้งสองคนยกปืนขึ้นและเล็งปืนไปที่หลี่โม่ทำมุม 45 องศา

ทั้งกู้หยุนหลานและเฉินเสี่ยวถงต่างก็ประสบพบเจออะไรมามากจึงไม่ได้รู้สึกอะไรที่เห็นพวกหลงเทาถือปืน แต่หวังจงฉวนนั้นตกใจมากจนรีบหดตัวเข้าไปในมุมโซฟาทันที

“ปืน พวกเขามีปืน!”

หวังจงซวนพูดด้วยเสียงเบาด้วยใบหน้าซีดเผือด

“พี่คะ ไม่ต้องกังวล แค่ปืนเองนะ” กู้หยุนหลานเอ่ยปลอบขวัญหวังจงฉวน

“ปืนนะ! เธอไม่กลัวเหรอ?”

“กลัวอะไรกัน ไม่ได้ถูกเอาปืนจ่อครั้งแรกเสียหน่อย แต่ตราบใดที่หลี่โม่ยังอยู่ด้วย ก็ไม่เคยเกิดอะไรขึ้นเลยสักครั้ง” กู้หยุนหลานพูดตามความเป็นจริง

สมองของหวังจงฉวนราวกับหยุดทำงานไปทันที คิดไม่ถึงว่ากู้หยุนหลานกับหลี่โม่จะมีประสบการณ์โชกโชนจนเห็นปืนพกราวกับเป็นเรื่องธรรมดา

หลี่โม่มองหลงเทาพลางแย้มยิ้ม เขาเอื้อมมือไปคว้าเมล็ดแตงกำหนึ่งไว้ในมือ "นายถือปืนแล้วคิดว่าจะขู่ฉันได้งั้นเหรอ? อ่อนต่อโลกไปหน่อยมั้ง"

“หึหึ อ่อนต่อโลกงั้นเหรอ? ปืนของฉันมันเอาไว้ฆ่าคน ไม่ใช่ปืนของเล่นนะโว้ย”

หลงเทาโบกปืนไปมาเล็กน้อย ก่อนจะเล็งปืนไปที่กลางหน้าผากของหลี่โม่ "อยากลองไหมล่ะ? ดูซิว่าหลังจากที่ฉันเหนี่ยวไกแล้ว หน้าผากของแกจะเป็นรูหรือเปล่า"

หลี่โม่ยักไหล่โดยไม่ได้พูดอะไร แล้วทำท่าทางไม่รู้ร้อนรู้หนาว

หลงเทาสับสนงุนงงเล็กน้อยกับท่าทางของหลี่โม่ เขาขมวดคิ้วและพูดว่า "หัวจื่อ แกไปตบมันแรง ๆ มันอัดแกยังไงแกก็อัดมันคืนอย่างนั้นเลย!"

กู้หยุนหลานและเฉินเสี่ยวถงรู้สึกตึงเครียดเล็กน้อย ทั้งสองจับมือกันไว้แน่น และมองไปยังหลี่โม่ด้วยสายตาเป็นกังวล

ข้อมือของหลี่โม่กระตุกเล็กน้อยแล้วเมล็ดแตงที่ถืออยู่ในมือจำนวนหนึ่งก็พลันพุ่งออกไป

มือปืนทั้งสองกำลังจะเหนี่ยวไกปืน ทันใดนั้นก็รู้สึกเจ็บที่ข้อมืออย่างรุนแรง เมื่อก้มลงดูที่ข้อมือทั้งสองก็ตกตะลึงพรึงเพริด

บนข้อมือของพวกเขาแต่ละข้างมีเมล็ดแตงปักอยู่ เมล็ดแตงจมลึกเข้าไปในข้อมือเหลือเพียงเล็กน้อยที่โผล่ออกมาข้างนอกเท่านั้น

ความเจ็บปวดอย่างรุนแรงทำให้พวกเขาทั้งสองไม่สามารถเหนี่ยวไกปืนได้เลย แม้แต่การถือปืนก็แทบจะต้องใช้กำลังทั้งหมดในร่างกายแล้ว

หลี่โม่ยิ้มบาง ๆ แล้วพ่นเปลือกเมล็ดแตงใส่หลงเทาที่กำลังจะยกปืนขึ้น เปลือกเมล็ดแตงที่แบ่งเป็นสองซีกพุ่งทะลุข้อมือของหลงเทาราวกับกระสุน