“...”
ฌอนพูดไม่ออก
เขารู้ว่าซูซี่พูดถึงตู้เซฟ เมื่อสามปีก่อนแคทเธอรีนเคยอยู่ในห้องนี้ เธอเป็นคนตั้งรหัสผ่านด้วยตัวเองอีกด้วย
หลังจากที่แคทเธอรีนจากไปแล้ว ข้าวของจำนวนมากของเธอถูกนำออกไป เว้นเสียแต่ตู้เซฟใบนี้ ไม่มีใครเปิดได้เพราะพวกเขาไม่รู้รหัสผ่าน
ก่อนหน้านี้ เขาไม่เคยให้ความสนใจมันเลย อีกทั้งยังไม่เคยแม้แต่คิดที่จะเปิดมันออกด้วยซ้ำ
เขาคิดไม่ถึงเลยว่าเด็กตัวเล็ก ๆ จะบังเอิญเปิดมันออกได้
“มันเป็น… สร้อยคอ” ฌอนพูดด้วยเสียงแหบพร่า
“เป็นของคุณลุงฌอนเหรอคะ?” ซูซี่ถามด้วยความอยากรู้อยากเห็น
“ลุงเองก็ไม่แน่ใจเหมือนกันค่ะ” ฌอนจำอะไรไม่ได้เลย “แต่ลุงคิดว่าลุงรู้ว่าใครเป็นเจ้าของ ลุงจะเอาไปคืนเธอ”
“ตกลงค่ะ” ซูซี่วางสร้อยคอลงในมือของเขาแล้วไปล้างหน้า
...
ระหว่างเวลาอาหารเช้า เลียมเดินมาอุ้มซูซี่พลางกัดฟันพูดด้วยเสียงเบา “ซูซี่ ถ้าแม่ของหนูรู้เข้าว่าหนูอยู่ใกล้ฌอนมากเกินไป เธอจะโกรธมากไม่ใช่เหรอ?”
“คุณพ่อ อย่าบอกคุณแม่นะคะ”
เลียมแทบจะหลั่งน้ำตาออกมา ทว่าไม่มีน้ำตาให้ไหล “หนูยังจำได้อีกเหรอว่าตอนนี้สถานะของอาคือพ่อของหนู? หนูเอาแต่มองฌอนตั้งแต่เมื่อวานนี้ที่เขากลับมาแล้ว หนูทิ้งอาเอาไว้หลังจากที่หลับไปตอนกลางดึก เด็กน้อย หนูต้องรู้จักควบคุมตัวเองไว้บ้าง”
“อาเลียม อาเข้าใจหนูผิด หนูก็แค่ใช้ความน่ารักของหนูเพื่อวางกับดัก” ซูซี่ยู่ปาก เธอพูดอย่างไร้เดียงสา “หนูกำลังช่วยคุณแม่สั่งสอนแม่เลี้ยงใจร้ายคนนั้น”
“...”
หัวของเลียมกำลังจะระเบิดออก
“คุณหนูน้อยของอา ช่วยอยู่นิ่ง ๆ สักพัก คุณแม่ของหนูบอกให้อาส่งหนูเข้าโรงเรียนอนุบาลเดียวกันกับลูคัสแล้ว”
“โธ่ ผู้หญิงคนไหนจะซื้อให้ตัวเองไม่ทราบคะ? ต้องเป็นผู้ชายซื้อให้ผู้หญิงสิ” ควีนนี่หน้ามุ่ย “ฉันได้ยินคนเขาพูดกันว่าสร้อยคอเส้นนี้ถูกประมูลไปด้วยราคาสูงเสียดฟ้าถึงสามพันล้านดอลล่าร์ระหว่างการประมูลที่จัดขึ้นที่เมลเบิร์นเมื่อหลายปีก่อน”
สามพันล้านดอลล่าร์ อย่างนั้นเหรอ?
หัวใจของฌอนเต้นไม่เป็นส่ำ ถ้าเป็นเมื่อหลายปีก่อน แคทเธอรีนคงไม่มีเงินหลายพันล้านมาซื้อสร้อยคอเส้นนี้แน่นอน เขาเป็นคนซื้อแล้วมอบให้กับแคทเธอรีนอย่างนั้นหรือ?
ทำไมเมื่อก่อนเขาถึงทำเรื่องแบบนั้น? ถึงอย่างไรก็ตาม เขาก็จำมันไม่ได้เลย
หลังจากทานอาหารเช้าแล้ว ฌอนก็ขึ้นรถเก๋งของเขา ขณะที่รถออกจากภูเขาเชอร์แมน เขาก็สั่งกับคนขับว่า “ไปที่ฮัดสัน คอร์ปอเรชั่น”
...
09:30 น.
หลังจากไปส่งลูคัสที่โรงเรียนอนุบาลแล้ว แคทเธอรีนก็มาถึงบริษัท ขณะที่เธอกำลังจะขึ้นบันไดจากลานจอดรถ เธอก็เห็นรถเก๋งคันสีดำจอดอยู่ตรงหน้าทางเข้าลิฟต์
ร่างสูงของฌอนนั่งพิงอยู่ในรถเก๋ง รูปร่างของเขาดูสง่างามและสมบูรณ์แบบตั้งแต่ศีรษะจรดปลายเท้า
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: คุณชายฮิลล์ ปล่อยฉันนะ!
อ่านถึงบท 295 แล้วจ้า หงุดหงิดกับพระนางแล้วคือำนพระเอกเหมือนจะเก่ง ฉลาดนะ แต่ก็แอบผิดหวังอะ อคติเกิน...
โบะบะมากแม่ 5555...
นัดจริงหรือนัดปลอมละทีนี้ 555555555...