“ครับ ได้ครับ”
การข่มขู่แกมบังคับของฌอนทำให้ผู้จัดการทุกคนต่างกลัวมากจนหายใจไม่ออก พวกเขารีบออกไปจากที่นั่น
ทันใดนั้นเอง ภายในออฟฟิศก็เงียบลง
ซูซี่กอดคอของแคทเธอรีนเอาไว้พลางพูดขึ้น “จู่ ๆ หนูก็คิดถึงฝีมือการทำอาหารของคุณแม่ขึ้นมา คุณพ่อหนูพามาชิมอาหารที่คุณน้าทำเมื่อนานมาแล้ว แล้วมันก็อร่อยมากเลยค่ะ รสชาติเหมือนฝีมือของคุณแม่เลย หนูก็เลยขอให้คุณลุงพาหนูมาหาคุณน้า”
จากนั้นเธอก็แอบขยิบตาให้กับแคทเธอรีน
“...”
แคทเธอรีนรู้สึกชาไปหมด
จากที่เธอเคยเป็นแม่จนถูกเปลี่ยนให้มาเป็นน้า ถ้าฌอนไม่อยู่ใกล้ ๆ เธอคงจะตีก้นซูซี่ไปแล้ว
ทั้งหมดนี้มันเรื่องอะไรกัน?
ถึงอย่างไรก็ตาม ตอนนี้เธอก็ทำได้เพียงเล่นตามน้ำไปกับซูซี่เท่านั้น
เมื่อแคทเธอรีนไม่ตอบ ใบหน้าอันหล่อเหลาของฌอนก็เคร่งขรึม แล้วเขาก็พูดขึ้น “เธอได้ยินที่ซูซี่พูดไหม? หลานอยากทานอาหารฝีมือเธอ”
“ไม่ แต่ทำไมคุณกับซูซี่ถึงอยู่ด้วยกันได้?” แคทเธอรีนขมวดคิ้ว กำลังบอกตัวเองให้ใจเย็นแล้วมีเหตุผล “เธอเป็น… ลูกสาวของเลียมไม่ใช่เหรอ?”
“ถ้าอย่างนั้นเธอก็รู้แล้วใช่ไหมว่าเลียมมีลูกสาว?” น้ำเสียงของฌอนเจือด้วยความขมขื่นโดยที่เขาไม่รู้ตัวเลยด้วยซ้ำ
เขาไม่ได้โกรธที่แคทเธอรีนไม่บอกเรื่องนี้กับเขา แต่เพราะเธอใกล้ชิดกับเลียมมากทั้ง ๆ ที่เธอรู้ว่าเขามีลูกแล้ว
“... ฉันก็เพิ่งรู้เมื่อไม่นานมานี้เอง” แคทเธอรีนไม่สนใจเขาแล้วเดินไปอุ้มซูซี่ “หนูอยากทานอะไรคะ?”
“หมูย่าง หมูตุ๋น แล้วก็ปลานึ่งค่ะ”
“...”
แคทเธอรีนรู้สึกว่าเธอเหงื่อออก ความเจริญอาหารและอาหารที่ชอบของเธอคล้ายกับของใครบางคนจริง ๆ เลย
“ได้จ้ะ งั้นเราไปซื้อวัตถุดิบทำอาหารกันตอนนี้เลยดีไหม?”
พอแคทเธอรีนได้ฟังคำพูดของพวกเขา การพูดคุยของพวกเขาชักจะเริ่มเลยเถิดไปกันใหญ่ แววตาที่หวาดหวั่นก็จ้องมองไปด้วยความเย็นชา “ถ้าเธอมีเวลามาซุบซิบนินทา งั้นก็กลับไปทำงาน...”
เมื่อฌอนได้ยินเสียงของพนักงาน เขาก็ชำเลืองมองแคทเธอรีนโดยไม่รู้ตัว เธออุ้มซูซี่อยู่ขณะที่ซูซี่กอดคอเธอเอาไว้ พวกเธอดูเหมือนกับคุณแม่กับลูกสาวที่น่ารัก
เขามัวแต่ครุ่นคิดไปสักพัก ถ้าลูก ๆ ของพวกเขายังอยู่ บางทีสิ่งที่พวกพนักงานพูดกันคงจะเป็นความจริง
เขาบอกได้เลยว่าเธอจะต้องเป็นแม่ที่ดีอย่างแน่นอน
...
ที่ลานจอดรถ
แคทเธอรีนปลดล็อกรถสปอร์ตของเธอ ทว่าฌอนเอื้อมมือออกไปหาเธอ “ฉันขับเอง เธอไปนั่งเบาะหลังกับซูซี่”
“ให้คุณลุงขับนะคะ” ซูซี่รีบพูดขึ้น
แคทเธอรีนไม่มีทางเลือกจึงต้องส่งกุญแจให้ฌอน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: คุณชายฮิลล์ ปล่อยฉันนะ!
อ่านถึงบท 295 แล้วจ้า หงุดหงิดกับพระนางแล้วคือำนพระเอกเหมือนจะเก่ง ฉลาดนะ แต่ก็แอบผิดหวังอะ อคติเกิน...
โบะบะมากแม่ 5555...
นัดจริงหรือนัดปลอมละทีนี้ 555555555...