คุณชายฮิลล์ ปล่อยฉันนะ! นิยาย บท 730

“ใช่ค่ะ” ซูซี่รีบพยักหน้าและกะพริบตาถี่ ๆ เพื่อให้น้ำตาไหลออกมา “ทุกครั้งที่หนูทานอาหารของคุณน้า หนูคิดถึงคุณแม่ค่ะ เมื่อกี้นี้หนูคิดว่าคุณน้าเป็นคุณแม่ของหนูซะอีก”

จากนั้น เธอก็โผเข้าหาอ้อมแขนของแคทเธอรีนทันที “คุณน้า มาเป็นแม่ของหนูได้ไหมคะ?”

“...”

การแสดงของนักแสดงเจ้าบทบาทตัวน้อยเกิดขึ้นเร็วเกินไป แม้แต่แคทเธอรีนที่เรียกได้ว่าเป็นอัจฉริยะทางด้านการแสดง ก็ยังตามการแสดงของลูกสาวไม่ทัน

น่าเสียดายที่เด็กหญิงคนนี้ไม่ใช่นักแสดง เธอไปเปิดตัวไปนักแสดงเด็กได้เลย

“ไม่ได้” ก่อนที่เธอจะทันได้ตอบ ใบหน้าของฌอนก็เปลี่ยนไปแล้วเขาก็พูดด้วยเสียงทุ้มต่ำ

ซูซี่มองเขาแล้วรู้สึกกลัวมากจนซุกตัวอยู่ในอ้อมแขนของแคทเธอรีน เธอเริ่มร้องไห้ออกมา “คุณลุงน่ากลัวจังเลยค่ะ”

“ทำไมคุณต้องทำหน้าดุใส่เด็กด้วย?” แคทเธอรีนมองเขาด้วยความโกรธ

ฌอนไม่ได้ตั้งใจทำให้ซูซี่กลัว ทว่าแค่คิดว่าแคทเธอรีนกำลังจะแต่งงานกับเลียมก็ทำให้ร่างกายของเขาแสดงความเย็นชาออกมาโดยไม่ได้ตั้งใจ

“ซูซี่ ลุงขอโทษ” เขารีบเอ่ยขอโทษเธอเสียงเบา “แต่หนูยังเด็ก มีบางเรื่องที่หนูไม่เข้าใจ น้าเคธี่แต่งงานกับพ่อของหนูไม่ได้”

“ทำไมถึงไม่ได้ล่ะคะ? หนูไม่เข้าใจ” ซูซี่แสร้งทำเป็นไม่รู้ “คุณพ่อก็ยังไม่ได้แต่งงาน แล้วคุณน้าเคธี่ก็ยังไม่ได้แต่งงานเหมือนกัน พวกเขาเหมาะสมกันจะตาย”

“พวกเขาเหมาะสมกันได้ยังไง?” ฌอนกัดฟันแล้วไม่เห็นด้วยแม้แต่น้อย “น้าเคธี่เป็นภรรยาเก่าของลุง จะต้องวุ่นวายไปหมดแน่ ถ้าเธอแต่งงานกับพ่อของหนู คุณปู่ทวดคุณย่าทวดของหนูก็จะไม่ยอมรับ”

“อ๋อ” ซูซี่คิดเรื่องนี้อย่างเอาจริงเอาจัง “แล้วทำไมคุณลุงถึงไม่แต่งงานกับน้าเคธี่ล่ะคะ? ทำแบบนี้ น้าเคธี่ก็จะกลายเป็นสมาชิกในครอบครัวของหนูด้วย”

หลังจากที่เธอพูดจบ ภายในห้องนั่งเล่นก็เงียบลงอย่างแปลกไป

ฌอนมองแคทเธอรีนอย่างไม่รู้ตัว เธอก้มหน้าลงแล้วทัดผมที่หลังหู เผยให้เห็นใบหน้าที่สวยงามอ่อนโยนของเธอ

“ฉันไม่รู้วิธีเลี้ยงเด็กอย่างนั้นเหรอ?” แคทเธอรีนคิดว่าตัวเองได้ยินเรื่องตลก

เธอเลี้ยงลูกทั้งสองคนเพียงลำพัง เขาไม่รู้อะไรเสียแล้ว

“ฉันพูดอะไรผิดไปหรือไง?” ฌอนเลิกคิ้ว

“ไม่มี ทุกอย่างที่คุณพูดถูกหมดเลยค่ะ ไปได้แล้ว” แคทเธอรีนไล่พวกเขากลับ “ฉันมีเรื่องที่ต้องจัดการอีก”

“คุณน้าเคธี่ขา พรุ่งนี้หนูจะบอกให้คุณพ่อพามาหาคุณน้าอีกนะคะ” ซูซี่โบกมือ ถึงเธอจะไม่อยากห่างจากคุณแม่ แต่ถ้าเธอดื้อดึงที่จะอยู่นานกว่านี้ คุณพ่อนิสัยไม่ดีของเธอจะสงสัยเอาได้

ฌอนอุ้มซูซี่ลงไปข้างล่างพลางนั่งลงยอง ๆ แล้วพูดกับเธออย่างจริงจัง “ซูซี่ หนูบอกให้คุณพ่อของหนูพามาหาน้าเคธี่ไม่ได้นะ”

“ทำไมถึงไม่ได้ล่ะคะ?” ซูซี่เริ่มอารมณ์เสียขึ้นมาทันที “คุณลุงคะ ถ้าหนูรู้เร็วกว่านี้ หนูจะไม่ขอให้คุณคุณลุงพาหนูมาหาคุณน้าเคธี่ หนูชอบคุณน้ามาก แต่คุณลุงจะไม่ให้หนูมาหาเธอ”