“ลุงไม่ได้ห้ามไม่ให้หนูเจอคุณน้า” ฌอนเม้มริมฝีปากบางพลางพูดด้วยความหงุดหงิดใจ “ถ้าหนูอยากเจอคุณน้า ลุงจะพาหนูมาหาคุณน้าเอง แต่คุณพ่อของหนูไม่ได้”
“ทำไมถึงไม่ได้ล่ะคะ?” ซูซี่เอียงคอด้วยแววตาที่สงสัยใคร่รู้ “คุณลุงชอบคุณน้าเคธี่เหรอคะ? แบบนี้… คือความหึงหวงหรือเปล่าคะ?”
นัยน์ตาเข้มของฌอนหดตัวลง
เขาชอบแคทเธอรีนอย่างนั้นเหรอ? มันเห็นได้ชัดจนซูซี่เองก็บอกได้เชียวหรือ?
“อย่าพูดอะไรไร้สาระ” ใบหน้าหล่อเหลาของเขาเปลี่ยนเป็นเคร่งขรึม “เด็กอย่างหนูจะรู้ได้ยังไงว่าการชอบใครสักคนหมายความว่ายังไง?”
“หนูรู้ว่าชอบคืออะไร เคยมีเด็กผู้ชายหล่อ ๆ ที่อยู่แถวบ้านหนู แล้วเมื่อไรก็ตามที่มีเด็กผู้หญิงคนอื่นมาเล่นกับเขา หนูก็จะไม่มีความสุขมาก ๆ” ซูซี่หน้ามุ่ยแล้วพูดขึ้น “นั่นคือความหวง”
“...”
ฌอนเริ่มรู้สึกปวดหัว เขาอาจจะต้องคุยกับเลียม ด้วยกลัวว่าซูซี่จะเริ่มออกเดทตั้งแต่ก่อนวัยเรียน
“เอาล่ะ หนูไม่เข้าใจหรอก ลุงจะไปส่งหนู” ฌอนรู้สึกว่าเขาจะยิ่งปวดหัวหนักกว่าเดิมถ้าเขาขืนโต้เถียงกับเธอต่อไป
“คุณลุงขา ถ้าคุณลุงชอบคุณน้า คุณลุงก็ควรจะกล้า ๆ หน่อยสิคะ แล้วก็ตามจีบคุณน้าเลย” ซูซี่กำมือและให้กำลังใจเขา
“ซูซี่ ลุงมีคู่หมั้นแล้ว ลุงคบผู้หญิงสองคนในเวลาเดียวกันไม่ได้” ฌอนอธิบายให้เธอฟังอย่างเอาจริงเอาจังและเป็นการเตือนตัวเองไปในเวลาเดียวกัน
...
หลังจากที่ส่งสองพ่อลูกกลับไปแล้ว แคทเธอรีนก็ขับรถไปยังโรงเรียนเตรียมอนุบาลเพื่อรับลูคัส เด็กชายตัวน้อยสวมชุดนักเรียนสไตล์อังกฤษซึ่งทำให้เขาดูหล่อเหลาและน่ารักมาก
“ตกลงครับคุณตา ผมจะดูแลคุณตาครับ” ลูคัสพูดด้วยความรัก
โจเอลแสนจะปลื้มปีติ จากนั้นแคทเธอรีนจึงเอ่ยเตือนขึ้น “คุณพ่อคะ ช่วยเก็บเรื่องของลูคัสไว้เป็นความลับสักระยะนะคะ คงจะดีที่สุดถ้าไม่ให้คนข้างนอกได้เห็นเขา”
“แต่ลูกจะเก็บเรื่องนี้ไปตลอดไม่ได้...” โจเอลครุ่นคิด “ลูกกลัวว่าฌอนจะแย่งเด็ก ๆ ไปจากลูกใช่ไหม? หรือลูกจะประกาศเรื่องนี้หลังจากที่ซาร่ามีลูกแล้ว?”
“ตอนนี้คุณพ่อยังไม่เข้าใจว่าฌอนเป็นคนแบบไหนอีกเหรอคะ? แม้ว่าเขาจะมีลูกแล้วก็ตาม เขาก็จะไม่ยอมให้ลูกของตระกูลฮิลล์ถูกเลี้ยงดูอยู่ข้างนอก อย่างไรก็แล้วแต่ ไม่ต้องกังวลนะคะ หนูมีแผนการของหนู” จากนั้นแคทเธอรีนจึงเปลี่ยนเรื่อง “เอ่อ ยูล คอร์ปอเรชั่นเป็นยังไงบ้างคะ?”
โจเอลถอนหายใจออกมาเมื่อพูดถึงเรื่องนั้น “คุณปู่คุณย่าของลูกน่ะโง่ พวกท่านอนุญาตให้เมลานี่กลับไปทำงานอีกครั้ง พ่อกำลังขัดขวางเดเมียนอยู่ แต่พวกเขาไปอยู่ที่คฤหาสน์และพยายามอย่างหนักเพื่อเอาอกเอาใจคุณปู่คุณย่า โชคร้ายที่พ่อสุขภาพไม่ดี”
“เรื่องที่สำคัญที่สุดคือ เมลานี่กับเดเมียนเป็นเลือดเนื้อเชื้อไขของตระกูลยูล จึงเป็นเรื่องปกติที่คุณปู่คุณย่าจะใจอ่อนกับพวกเขาค่ะ” แคทเธอรีนปลอบเขา “คุณพ่อไม่ต้องกังวลไปนะคะ หนูจะช่วยคุณพ่อจัดการกับพวกเขาภายในไม่กี่วันค่ะ”
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: คุณชายฮิลล์ ปล่อยฉันนะ!
อ่านถึงบท 295 แล้วจ้า หงุดหงิดกับพระนางแล้วคือำนพระเอกเหมือนจะเก่ง ฉลาดนะ แต่ก็แอบผิดหวังอะ อคติเกิน...
โบะบะมากแม่ 5555...
นัดจริงหรือนัดปลอมละทีนี้ 555555555...