คุณชายฮิลล์ ปล่อยฉันนะ! นิยาย บท 742

ฌอนที่นาน ๆ จะป่วยขึ้นมาสักครั้งหนึ่ง ก็มีอันได้เป็นหวัดในคราวนี้

...

เช้าวันต่อมาเวลา 07:00 น.

ซูซี่ยังคงหลับสนิทอยู่ ถึงอย่างไรก็ตาม แคทเธอรีนมีนิสัยชอบตื่นเช้าจึงลุกขึ้นมาเตรียมอาหารเช้า

เพราะเมื่อคืนนี้เจ้าตัวเล็กค้างคืนที่นี่ เธอจึงทำอาหารมื้อใหญ่

เมื่อเดินผ่านห้องนั่งเล่น เธอก็พยายามจะไม่มองร่างที่นอนอยู่บนโซฟา

“อะแฮ่ม” เสียงฌอนไอดังขึ้น

หญิงสาวแสร้งทำเป็นไม่ได้ยินและหยิบแป้งพาสต้าออกมาจากตู้เย็น

“ฉันเป็นหวัด” น้ำเสียงน่ากลัวของฌอนดังขึ้นที่หน้าประตู

เธอไม่สนใจเขา เธอเกรงว่าถ้าเธอหันกลับไป เธออาจจะคิดถึงเรื่องน่าขายหน้าที่เกิดขึ้นเมื่อวาน และไม่อาจหักห้ามใจไม่ให้เตะเขาได้

“ฉันบอกว่าฉันเป็นหวัด” ฌอนเอ่ยออกมาเบา ๆ อีกครั้งขณะที่เดินมาหาเธอ

“ถึงคุณจะเป็นหวัดฉันก็ไม่สนใจ” แคทเธอรีนหันไปมองเขาด้วยดวงตาเข้มและชัดเจน มีสีแดงระเรื่อแต้มอยู่บนพวงแก้มน่ารักของเธอ

ดวงตาคมของฌอนจับจ้องไปที่แก้มแดงระเรื่อนั้น จากนั้นเขาก็เงยหน้าขึ้นแล้วโพล่งออกมาอย่างไม่รู้ตัว “ที่เป็นแบบนี้ก็เพราะเมื่อคืนฉันเห็นเธออาบน้ำ สุดท้ายแล้วฉันก็ทนไม่ได้ต้องไปอาบน้ำเย็น ๆ จนฉันเป็นหวัด”

พวกเขาต่างก็เป็นผู้ใหญ่กันแล้ว ดังนั้นแคทเธอรีนจึงรู้ดีว่าทำไมเขาถึงต้องอาบน้ำเย็น ทว่ามันก็ยิ่งทำให้เธอรู้สึกอับอายและโกรธมากขึ้นไปอีก “คุณยังมีหน้ามาพูดแบบนั้นได้ยังไง? เมื่อวานใครใช้ให้คุณพรวดพราดเข้ามาในห้องฉันไม่ทราบ?”

“ก็ฉันหนาว แล้วเธอก็ไม่ได้เอาผ้าห่มมาให้ฉัน เป็นความผิดของเธอที่ไม่ยอมปิดประตู”

“ฉันจะวางใจจนปิดประตูได้ยังไงในเมื่อเด็กยังอยู่ข้างนอกตามลำพัง?”

“...”

ฌอนหยุดพูดและจ้องมองเธอเขม็ง

“... ฮ้ะ?”

ทั้งใบหน้าของฌอนเปลี่ยนเป็นซีดขาวด้วยความโกรธ เขาคิดว่าอย่างน้อยเธอก็จะเป็นห่วงที่เขาป่วย แต่เธอกลับเป็นห่วงว่าเขาจะแพร่เชื้อโรคให้ซูซี่แทน

“แคทเธอรีน โจนส์”

เขากัดฟันกรอด ทั้งความรู้สึกเศร้า รำคาญ คับข้องใจผสมปนเปอยู่ในจิตใจของเขา จากนั้นร่างกายของเขาก็โงนเงนด้วยความไม่สบาย

แคทเธอรีนเอื้อมมือไปพยุงเขาเอาไว้อย่างไม่รู้ตัวและพบว่ามือของเขาก็ยังร้อนอีกด้วย

เธอถอนหายใจออกมาเบา ๆ ก็เป็นเรื่องช่วยไม่ได้ “ช่างเถอะ ทำไมคุณไม่นอนลงก่อนล่ะ? คุณควรจะทานอะไรซะก่อนแล้วค่อยทานยา การทานยาทั้งที่ท้องยังว่างจะทำให้ปวดท้อง”

ฌอนขมวดคิ้วเมื่อใบหน้าเปลี่ยนเป็นแจ่มใสขึ้น “เธอเป็นห่วงฉันเหรอ?”

แม้กระทั่งตอนนี้ เธอก็เป็นห่วงว่าเขาจะปวดท้อง