คุณชายฮิลล์ ปล่อยฉันนะ! นิยาย บท 747

หลังจากที่แคทเธอรีนกลับไปได้ไม่นาน ซูซี่ก็ยัดบัตรเครดิตใส่มือของลูคัส “นี่ได้มาจากคุณพ่อนิสัยไม่ดีของพวกเรา เอาไปใช้เมื่อไรก็ได้ตามที่พี่ต้องการ หนูก็มีอยู่หนึ่งใบเหมือนกัน คุณปู่ทวดให้หนูเอาไว้”

“พี่ไม่อยากได้” ลูคัสโยนมันคืนให้ซูซี่และเตือนเธอ “ซูซาน โจนส์ น้องอยากให้พ่อที่นิสัยไม่ดีคนนั้นกลับมาอยู่กับคุณแม่ของเราเหรอ?”

แววความรู้สึกผิดผุดขึ้นในดวงตาของซูซี่ “ความจริงแล้ว… คุณพ่อนิสัยไม่ดีของเราตัวจริงดูหล่อมากกว่าในรูปอีก เราจะรู้สึกเป็นเกียรติถ้าเราได้อยู่กับเขานะคะ...”

ลูคัสพูดไม่ออก เขารู้ว่าน้องสาวของเขาไว้ใจไม่ได้ เมื่อคิดว่าเธอชอบคนหน้าตาดี “อย่าลืมว่าเขากำลังจะแต่งงานกับผู้หญิงคนอื่น เขาเป็นคนเลว ถ้าตอนนั้นคุณแม่ไม่ปกป้องพวกเราเอาไว้ พวกเราคงไม่รอด”

ซูซี่เงียบไปทันที

“แล้วก็อย่าลืมว่าคุณลุงเวสลีย์ดูแลพวกเราดีแค่ไหน” ลูคัสเตือนเธอตรง ๆ “ตลอดเวลาที่ผ่านมา คุณลุงเวสลีย์รอแม่ของเราอยู่”

“ก็ได้ หนูจะไม่จับคู่ให้พวกเขา”

ซูซี่ก้มหน้าลง

วันนี้ คุณครูอนุบาลพูดเรื่องหัวข้อสำคัญที่เรียกว่า “คุณสัมผัสฉันไม่ได้”

คุณครูพูดขึ้นอย่างจริงจัง “เด็ก ๆ คะ ถ้ามีคนแปลกหน้าอยากจะสัมผัสใบหน้า ก้น หรือหน้าอก เด็ก ๆ ต้องไม่อนุญาตให้พวกเขาสัมผัส ตกลงไหมคะ? แล้วก็ห้ามถอดกางเกงหรือเสื้อต่อหน้าคนแปลกหน้า ร่างกายของเราเป็นของส่วนตัวของเรา และต้องไม่เปิดเผยให้คนอื่นได้เห็นนะคะ”

เมื่อได้ยินเช่นนั้น ซูซี่ก็ขมวดคิ้วเข้าหากันแน่น สุดท้ายแล้ว เธอจึงยกมือขึ้นถาม “คุณครูขา จะทำยังไงคะถ้ามีคนเห็นหนูโป๊?”

“ถ้าเป็นคนแปลกหน้า หนูแจ้งตำรวจได้เลย” คุณครูตอบอย่างจริงจัง

“แล้วถ้าไม่ใช่คนแปลกหน้าล่ะคะ?” ซูซี่ครุ่นคิดด้วยความลำบากใจ “คุณลุงเห็นร่างกายของคุณน้า...”

คุณครูถึงกับพูดไม่ออก

“อะแฮ่ม อะแฮ่ม” คุณครูใช้เวลาครู่หนึ่งก่อนที่เธอจะได้สติกลับคืนมาแล้วตอบออกมาอย่างอึก ๆ อัก ๆ “ถ้าอย่างนั้น ผู้ชายก็ต้องรับผิดชอบค่ะ ถ้าผู้ชายเห็นร่างกายของผู้หญิง เขาต้องรับผิดชอบด้วยการแต่งงานกับผู้หญิง ไม่อย่างนั้นจะถือว่าเขาเป็นคนไม่ดี”

เขาไม่อยากจะเชื่อว่าเด็กตัวเล็ก ๆ แบบนั้นจะมาสั่งสอนเขา

ขณะที่เขาหมุนโทรศัพท์ ภาพเมื่อคืนนี้ก็ผุดขึ้นมาในความคิดของเขา จู่ ๆ เขาก็รู้สึกเสียวซ่านหัวใจ แล้วอยากได้ยินเสียงผู้หญิงคนนั้นขึ้นมา

หลังจากที่ลังเลอยู่ครู่หนึ่ง ฌอนก็หาเบอร์โทรศัพท์ของแคทเธอรีนแล้วโทรหาเธอ

“ค่ะ ประธานฮิลล์เหรอคะ?” เสียงเคร่งขรึมของผู้หญิงคนนั้นดังขึ้น

ด้วยเหตุผลบางอย่างทำให้เขารู้สึกหงุดหงิด “เมื่อเช้าเธอให้ฉันทานยาอะไร? ฉันรู้สึกดีขึ้นมาก”

“คีเฟล็กซ์กับยาแก้หวัดค่ะ”

“อ๋อ”