คุณชายฮิลล์ ปล่อยฉันนะ! นิยาย บท 846

แคทเธอรีนไม่เข้าใจแต่ก็ขำ เธอบอกฌอนว่า “คุณไม่จําเป็นต้องทำถึงขนาดนั้น ฉันไม่คิดเล็กคิดน้อย

หรอกค่ะ”

ฌอนจ้องเธอ “ก็ผมทนแตะต้องผู้หญิงอื่นไม่ได้ยกเว้นคุณคนเดียวเท่านั้น”

ใบหน้าของแคทเธอรีนแดงระเรื่อและหัวใจของเธอก็เต้นผิดจังหวะขึ้นมาทันที

ถึงแม้เฟรยาผู้น่าสงสารไม่ได้เห็นท่าทางของพวกเขา แต่จู่ ๆ เธอก็รู้สึกเหมือนเป็นพยานเห็นพวกเขาแสดงความรักต่อสาธารณะ

เธอรู้สึกเศร้า เห็นชัดว่าแคทเธอรีนมีแผนดำเนินการแก้แค้นอยู่ในมือ แต่ในฐานะผู้ดูทําไมเธอถึงรู้สึกเหมือนพวกเขาอยู่ในซีรีส์คนดังคลั่งรัก?

เมื่อเปิดประตูรถแล้ว เฟรยาถูกโยนลงบนเบาะหลังอย่างไร้ความปราณี ส่วนแคทเธอรีนนั้นเขาค่อย ๆ วางลงในที่นั่งผู้โดยสารพร้อมคาดเข็มขัดนิรภัย

ระหว่างทางฌอนโทรหาเฮดลีย์ “พาคนมาปิดล้อมร้านเสริมสวยเอาไว้ เรียกตํารวจและนักข่าวมาด้วย ฉันมีสกู๊ปอื้อฉาวสําหรับพวกเขา ฉันต้องการให้เอริค แฮทช์จาก SE Group ถูกทําลายภายในวันเดียว ตรวจสอบให้แน่ใจว่าไม่มีใครที่เชื่อมโยงกับร้านเสริมสวยในวันนี้หลุดรอดไปได้”

"เข้าใจแล้วครับ"

เฮดลีย์ซึ่งออกเดตอยู่กับสาวไม่มีทางเลือกนอกจากออกไปทํางานล่วงเวลาในยามค่ำคืน

ในรถ ใบหน้าหล่อเหลาของฌอนเย็นชาตั้งแต่แรก เขาจึงดูเหมือนเทพเจ้าแห่งความโกรธแค้น

เฟรยาและแคทเธอรีนไม่กล้าพูดและพวกเธอก็หมดพลังที่จะพูดเช่นกัน

เมื่อพวกเขามาถึงโรงพยาบาล เฟรยาก็ถูกเหวี่ยงไปหาหมออย่างไร้ความปราณี ขณะที่ฌอนอุ้มแคทเธอรีนไว้ในอ้อมแขนของเขา ให้หมอเจาะเลือดเธออย่างระมัดระวัง

ขณะรอผลการตรวจเลือด ฌอนก็เทศนาเธอขึ้นมาจนได้ “คุณไม่ได้รับอนุญาตให้ไปร้านเสริมสวยกับเฟรยาอีก ครั้งหน้าอย่างมากให้คุณสามารถนัดเจอเธอเพื่อทานอาหารแล้วต่อจากนั้นคุณต้องกลับ”

"วันนี้เป็นอุบัติเหตุ..."

“มันเป็นอุบัติเหตุ ที่เกิดจากเพื่อนของคุณน่ะแหละ” ” ฌอนพูดอย่างเย็นชา “เธอลากคุณเข้าไปเกี่ยว”

“ฌอน ฮิลล์พอแล้ว เฟรยาเป็นเพื่อนของฉัน คุณหมายความว่าอย่างไรที่เธอลากฉันเข้าไป? ฉันเคยโทษเพื่อนของคุณมาก่อนไหม?”

เธอโผเข้าไปโอบแขนรอบคอของเขาไว้

ฌอนก้มศีรษะลงและจูบเธออย่างนุ่มนวล

ที่ม่านอีกฝั่ง เฟรยาหน้าแดงรีบหันหน้าหนีไป พวกเขาช่างหน้าไม่อายขนาดไหนกัน? มีคนอื่นมุงอยู่เพียบเลยนะ!

ขณะเธอกําลังคิดถึงเรื่องนี้ ร็อดนีย์ก็โทรหาเธอ “ผมเพิ่งเห็นข่าว ได้ยินมาว่าเอริคสร้างปัญหาให้คุณ คุณเป็นอะไรหรือเปล่า?"

“คุณยังกล้าจะมาถามอีกเหรอ? ฉันเพิ่งตกลงจะร่วมมือกับคุณเมื่อเช้านี้ เอริครู้เรื่องเร็วขนาดนี้ได้ยังไง?”

เฟรยาตะคอกใส่เขา

ร็อดนีย์อึกอักไปครู่หนึ่งก่อนจะพูดเสียงต่ำว่า “ผมบังเอิญเจอเอริคเมื่อบ่ายนี้ และเผลอหลุดปากไป...”

มุมปากของเฟรย่ากระตุกอย่างเร็ว “ไม่ตั้งใจจริงเหรอ? คุณตั้งใจอวดเพราะคุณอยากเกทับเขาใช่ไหมล่ะ?”