คุณชายฮิลล์ ปล่อยฉันนะ! นิยาย บท 847

ร็อดนีย์ไม่รู้จะพูดอะไร

“บ้าชิบ ฉันทำกรรมไว้กับคุณเมื่อชาติก่อนหรือไง?” เฟรยาไม่สามารถยั้งและสาปแช่งด้วยเสียงเข้ม “คุณคงทำฉันตายสักวัน”

"พวกเขาทําอะไรคุณ?" ร็อดนีย์ยิ่งไม่สบายใจ

เฟรยากําลังจะพูดแต่แล้วมือใหญ่ ๆ ก็มาฉกโทรศัพท์ของเธอไป

ฌอนกล่าวว่า “เธออยู่โรงพยาบาล มานี่เลยและส่งเธอกลับบ้านด้วย”

"ฌอน..."

“ข่าวเชิงลบเกี่ยวกับเอริค แฮทช์กำลังร้อนระอุ นายจะคว้าโอกาสนี้เพื่อกําจัดคู่แข่งก็ขึ้นอยู่กับนายเลย ยิ่งกว่านั้น นายควรให้เรื่องนี้เป็นบทเรียนว่าหากนายมีคนที่มีประโยชน์สร้างความได้เปรียบให้กับบริษัทได้เป็นอย่างมาก นายควรเฝ้าระวังความปลอดภัยของพวกเขาด้วยล่ะ”

ฌอนวางสายและโยนโทรศัพท์ใส่เฟรยาก่อนที่เขาจะหันกลับไปหาแคทเธอรีนอีกครั้ง

20 นาทีต่อมา รายงานผลการตรวจเลือดก็ออกมา

แพทย์ยืนยันว่าพวกเธอสบายดี แค่ต้องไปพักผ่อนให้เพียงพอเท่านั้น พวกเธอก็จะฟื้นคืนความแข็งแรงได้ในวันพรุ่งนี้

เมื่อฌอนได้ยินอย่างนั้น เขาก็อุ้มแคทเธอรีนขึ้นมาทันที "พวกเรากําลังจะกลับ"

แคทเธอรีนมองไปที่เฟรยาอย่างเป็นห่วง "แต่เธอ..."

“ฉันอยู่ในโรงพยาบาล ฉันไม่เป็นไรหรอก คุณสองคนนำไปก่อนเลย ร็อดนีย์น่าจะมาเร็ว ๆ นี้แล้วล่ะ” เฟรยาโบกมือ “ถ้าคุณอยู่นี่ ร็อดนีย์อาจจะลงเอยต่อสู้กับคุณอีก”

"ใช่เธอพูดถูก ผมไม่มีอารมณ์จะเถียงกับเขา” ฌอนก็ไม่อยากเผชิญหน้ากับร็อดนีย์เช่นกัน

“ถ้าอย่างนั้นระวังล่ะ ถ้าเขาไม่มารับเธอโทรหาฉันนะ”

ทันทีที่แคทเธอรีนพูดจบ ฌอนก็อุ้มเธอไป

“ถ้าคุณมาที่นี่เพื่อเทศนาฉัน คุณก็ไปได้เลยค่ะ” เฟรยาอ้าปากหายใจ เธอไม่มีเรี่ยวแรงเลย หลังจากเธอชี้ไปที่เขานิ้วเธอก็ห้อยลงอย่างอ่อนแรงและใบหน้าคมเข้มของเธอก็ซีดลงเล็กน้อย

“ก็ได้ ไม่เป็นไร ผมจะไม่เถียงกับผู้หญิงอย่างคุณ ผมจะไปส่งคุณกลับ”

ร็อดนีย์ยกผ้าห่มขึ้นและช้อนตัวเธอขึ้นมาทันที เขาไม่คิดว่าเธอจะเบาขนาดนี้

เฟรยาไม่ทันตั้งตัว และโอบแขนของเธอไว้รอบคอของเขาโดยไม่รู้ตัว

ท่าทางแนบชิดทําให้ทั้งคู่รู้สึกไม่สบายใจนิดหน่อย เธอจึงเอามือลงอย่างรวดเร็ว

ร็อดนีย์เหลือบมองเธอแล้วเขาจึงเดินออกไปข้างนอกโดยอุ้มเธอไว้ ทุกย่างก้าวของเขากล้ามเนื้อแขนที่สง่างามนอกเสื้อเชิ้ตแขนสั้นของเขาก็ปูดขึ้นมาเล็กน้อย

เฟรยาหายใจแรง “ฉันไม่ยักรู้ว่าคุณมีกล้ามด้วย”