“เมื่อคืนตอนฉันไปที่โรงแรม ฉันเห็นมีบางอย่างผิดปกติกับเฟรยาเธอเดินเซไปมา ฉันจึงให้ผู้ช่วยของฉันส่งเธอไปที่ห้องของฉัน ต่อมาโทมัสก็มาตามหาใครบางคนตรงจุดที่ฉันพบเฟรยา เขายังไปตามหาเธอที่ห้องของเธออีกนะ ฉันจึงคิดว่าจะตรวจดูกล้องวงจรปิดรักษาความปลอดภัย แต่บังเอิญกล้องวงจรปิดที่ชั้น 28 ก็ไม่ทํางาน”
หลังจากเจสสิก้าพูดจบ คุณท่านสโนว์ก็ทุบโต๊ะลั่นด้วยความโกรธ "โทมัสช่างใจกล้าหน้าด้านเหลือทน"
“เขาไม่ใจกล้าหรอกค่ะ พนักงานโรงแรมรู้ว่าน้องสาวเขาเป็นแฟนของคุณชายรองสโนว์พวกเขาจึงไม่กล้าขัดใจ”
เจสสิก้าเหลือบมองร็อดนีย์อย่างเย็นชา “ถ้าไม่ใช่เพราะแก โทมัสก็คงไม่ได้มางาน เมื่อเป็นอย่างนี้ฉันส่งแกไปช่วยเฟรยาก็เป็นเรื่องสมเหตุสมผลแล้วเช่นกัน แกได้แก้ปัญหาที่แกก่อขึ้นมาเองไง มันไม่ดีเหรอ?
“ยิ่งกว่านั้นนะ สภาพของเฟรยาเมื่อคืนเห็นได้ชัดว่ายานี้แรงมาก แม้แต่แช่ตัวเธอไว้ในอ่างน้ำเย็นก็ยังไม่มีประโยชน์จนฉันเกรงจะมีเหตุบางอย่างเกิดขึ้นกับเธอ”
ร็อดนีย์ ไม่รู้จะสรรหาคำไหนมาพูดได้อีก
เขาไม่เคยคิดว่าโทมัสจะกล้าลงมือกับเฟรยาในระหว่างงานแถลงข่าว ไม่ว่ายังไงเฟรยาก็เป็นผู้ถือหุ้นของบริษัทเขา ยิ่งไปกว่านั้นเธอยังเป็นผู้อํานวยการแผนกวิจัยและพัฒนาซึ่งเขาไว้วางใจมอบหมายหน้าที่ความรับผิดชอบที่สำคัญให้เธอ
เมื่อเขานึกขึ้นได้ว่าเขาตำหนิเฟรยาที่ยั่วยวนเขาเข้าซะแล้ว เขาก็รู้สึกเสียใจและรู้สึกผิดอย่างรุนแรง
“พี่สาว แล้วพี่เป็นคนโทรหาพวกนักข่าวหรือเปล่า?” เขาถามพลางกัดฟันกรอด
“อือ ถ้าฉันไม่ทําให้เรื่องนี้เป็นประเด็นใหญ่ แกจะรับผิดชอบเฟรยายังไงเหรอ?” เจสสิก้าพยักหน้ารับโดยไม่
รู้สึกผิดแต่อย่างใด
"พี่ช่างน่ารังเกียจ!" ร็อดนีย์พูดอย่างเย็นชาว่า “น่าเสียดายถึงพี่โทรเรียกนักข่าวไปก็ไม่มีประโยชน์หรอก ให้ตายผมก็จะไม่แต่งงานกับเฟรยา ในชีวิตผมจะไม่มีวันทําร้ายซาร่า ผมจะไปชี้แจงทุกอย่างกับสื่อเองเดี๋ยวนี้เลย”
แล้วเขาก็หันหลังขวับมุ่งหน้าออกไปข้างนอกทันที
น้ำเสียงสงบนิ่งของเจสสิก้าดังมาจากทางด้านหลัง
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: คุณชายฮิลล์ ปล่อยฉันนะ!
สนุกมากค่ะ...
สนุกค่ะ...
ขอบคุณที่ทำให้ได้อ่านต่อทุกวัน...
คุณชายฮิล เรื่องนี้สนุกมาก รอติดตามไม่ไหว อ่านซ้ำก่อน...
อ่านถึงบท 295 แล้วจ้า หงุดหงิดกับพระนางแล้วคือำนพระเอกเหมือนจะเก่ง ฉลาดนะ แต่ก็แอบผิดหวังอะ อคติเกิน...
โบะบะมากแม่ 5555...
นัดจริงหรือนัดปลอมละทีนี้ 555555555...