องค์ชาย(ไม่)เอาถ่าน นิยาย บท 201

“น้องหก พรุ่งนี้หลังจากพิธีบูชาวสันตฤดูแล้วยังมีการแข่งแต่งกลอน ถึงเจ้าจะได้รับการแต่งตั้งเป็นอ๋องแล้ว แต่เสด็จพ่อต้องให้เจ้าแต่งกลอนในงานแน่ เจ้าต้องเตรียมตัวให้พร้อมนะ”

หลี่เหวินจวินกำชับแล้วจึงจากไป

หลี่จุ่นยืนอยู่ที่ปากประตู มองหลี่เหวินจวินจากไป อยู่นานก็ยังไม่ดึงความคิดกลับ

ทำไมหลี่เหวินจวินถึงดีกับเขาอย่างนี้นะ ที่นางทำดีด้วย แท้จริงแล้วมันมาจากใจจริงหรือไม่กันแน่

หลี่จุ่นไม่เข้าใจมาตลอด

ถ้าที่ทำดีด้วยมาจากใจ แล้วนางทำไปเพื่ออะไรกัน หรือแค่เพราะความเป็นพี่น้อง ซึ่งมันเป็นไปไม่ได้

แต่ถ้าที่ทำดีกับเขาไม่ได้มาจากใจจริง เช่นนั้นนางทำอย่างนี้ไปเพื่ออะไรอีก ต้องการอะไรจากตัวเขา

คิดไม่ตกจริง ๆ

ยังมีอีกเรื่องหนึ่ง ที่จริงแล้วหลี่เหวินจวินแอบสมคบคิดกับรัชทายาทจริงไหม

ในเวลานี้ เรื่องนี้เป็นประเด็นสำคัญกับเขาที่สุด ถ้าพวกเขาสองพี่น้องสมคบคิดกัน เช่นนั้นเขาต้องระวังรอบคอบ ไม่อย่างนั้นจะตายอย่างไรก็ยังไม่รู้

“เรื่องพวกนี้ต้องสืบให้แน่ชัด”

หลี่จุ่นพึมพำ

จะว่าไป เขาทะลุมิติมานานอย่างนี้แล้ว รู้ว่าสถานการณ์ของตัวเองลำบาก กลับไม่เตรียมตัวเท่าไรนัก นี่ไม่เป็นผลดีกับเขาเอามาก ๆ เลย

และไม่ใช่การเลือกที่ฉลาดอะไรด้วย

ถ้าอยากอยู่รอดในโลกนี้ เขาต้องเตรียมตัวหลาย ๆ อย่าง วางแผนมากกว่านี้

เขาต้องการคนที่ทำงานให้เขาลับ ๆ เหมือนกับองค์กรของโหลวฮวนฮวนอย่างนั้น

“ท่านอ๋อง ได้เวลาพักผ่อนแล้วขอรับ” หยางจงเดินมาเตือน

หลี่จุ่นพยักหน้า

ดึกมากแล้วจริง ๆ

หลังจากแช่เท้าแล้ว สองนายบ่าวก็เริ่มเข้านอน

เช้าวันต่อมา มีคนมาส่งอาหารและเสื้อผ้าสำหรับพิธีบูชา หลังจากหลี่จุ่นกินอาหารเสร็จก็เริ่มอาบน้ำแต่งตัว ใส่ชุดสำหรับพิธีบูชา

เขาคืออ๋อง ดังนั้นเครื่องแต่งกายทั้งหลายย่อมเป็นพิธีรีตองมาก เป็นชุดผาวลายหม่างสีแดงมืดที่ทำจากผ้าไหมขลิบทอง แสดงความสูงศักดิ์และให้ความรู้สึกลึกลับ!

ครั้นถึงตอนกลางวัน กรมพิธีการส่งคนมาแจ้งให้ไปที่ลานบูชา

ลานบูชาจัดเตรียมเรียบร้อยตั้งแต่เมื่อวานแล้ว

ถึงวันนี้จะมีราชวงศ์เป็นหลัก แต่ก็เชิญขุนนางในราชสำนักมาไม่น้อย หนึ่งในนั้นรวมถึงไท่ซืออวี่เหวินจิ้ง อัครมหาเสนาบดีฝ่ายซ้ายหวังโส่วหนิง และไท่ฟู่เสิ่นคั่วที่จะขาดไปไม่ได้ ตอนที่หลี่จุ่นมาถึงก็เห็นอวี่เหวินจิ้งมาถึงพอดี

“หากท่านอ๋องมีเวลา ก็เชิญมาเป็นแขกที่จวนของข้า” จู่ ๆ อวี่เหวินจิ้งก็เชื้อเชิญ ใบหน้าพกพารอยยิ้ม แต่รอยยิ้มนี้มีความหมายเชิงลึกเล็กน้อย

หลี่จุ่นหัวใจรัดแน่น ไม่รู้ว่าอวี่เหวินจิ้งมาไม้ไหน จึงตอบกลับไปด้วยใบหน้าเรียบเฉย “แน่นอน!”

ทั้งสองถามไถ่ทุกข์สุขครู่หนึ่งก่อนจะเดินไปทางลานบูชา

ท่ามกลางฝูงชน รัชทายาทดึงสายตากลับ เห็นภาพที่หลี่จุ่นสนทนากับอวี่เหวินจิ้งพอดี

“น้องหกกับไท่ซือกำลังพูดอะไรกันน่ะ” องค์ชายสามหลี่เฉียนที่อยู่ด้านข้างขมวดคิ้วพูดเสียงเบา “ระหว่างพวกเขามีอะไรให้พูดกัน”

องค์ชายห้าหลี่จงหัวเราะเยาะ “พี่สาม ท่านพูดจาต้องเกรงใจหน่อยนะ ตอนนี้เขาเป็นถึงจิ่งอ๋อง ต่างจากท่านและข้ามาก”

“ถุย!”

องค์ชายสามหลี่เฉียนถ่มน้ำลายลงกับพื้น พูดเสียงเย็นว่า “ก็เป็นแค่อ๋องแต่ในนามเท่านั้นแหละ ออกหน้าออกตาไม่ได้”

รัชทายาทมองทั้งสองแวบหนึ่ง ไม่ได้พูดอะไร เพียงแต่ในดวงตาส่วนลึกมีความเย็นเยือกแวบผ่านเท่านั้น

จิ่งอ๋องหรือ

-------------------------------------------

1 สามตำแหน่งใหญ่ในราชสำนัก ประกอบด้วยไท่ฟู่ ไท่ซือ ไท่เป่า