องค์ชาย(ไม่)เอาถ่าน นิยาย บท 805

เสิ่นคั่วพลันขมวดคิ้ว ทว่าไม่นานใบหน้าก็ไร้ซึ่งอารมณ์

ในใจพลางแอบคาดการณ์ไปเอง

ใครจะไปรู้ว่าเจ้าเด็กคนนี้จะมาตายไปทั้งอย่างนี้ โดยไม่ต้องรอให้ตัวเขาลงมือเลย...

เรื่องนี้จะโทษเขาได้หรือ?

อีกอย่าง การตายของเจ้าเด็กคนนี้อธิบายได้ว่าเขาไม่ใช่คนนั้นที่พวกเขาต้องการ

ฉะนั้น...ตายไปก็ตายไปสิ

ถึงอย่างไรเขาก็อับจนหนทางแล้วเช่นกัน

“หึ! เสิ่นไท่ฟู่ เรื่องทั้งหมดที่ท่านทำ ข้าจะจดขำเอาไว้ รอจี้จงชิงกลับมา พวกข้าจะหาคำอธิบายมาให้เสิ่นไท่ฟู่เอง!”

ไท่ซืออวี่เหวินจิ้งออกไปพร้อมทั้งใบหน้าเฒ่า ๆ ที่เต็มไปด้วยความเคร่งขรึม ขึ้นรถม้าได้ก็แล่นออกไปไกลจนหายวับไปกับตา

เสิ่นคั่วชำเลืองมองไปทิศทางที่ไท่ซือจากไปทีหนึ่ง ราวกับไม่ได้รู้สึกรู้สาอะไร

เขาส่ายหน้าเล็กน้อยก่อนจะเดินไปที่รถม้าของตน

“ท่านพ่อ ตกลงเกิดเรื่องอะไรขึ้นอย่างนั้นหรือ? จิ่งอ๋องเป็นอะไรหรือ?”

เสิ่นคั่วมากับลูกชาย

เมื่อได้รับข่าวจากหน่วยข่าวลับ เขาก็รู้ในทันทีว่าแย่แล้ว

เขารีบให้ลูกชายเตรียมรถม้า บอกว่าเกิดเรื่องขึ้นกับจิ่งอ๋องแล้ว!

ซึ่งก็เพื่อจะให้พาตนมาในวัง และบังเอิญได้เจอกับอวี่เหวินจิ้งที่มาอย่างลุกลี้ลุกลนเช่นเดียวกันที่นอกวัง

เมื่อครู่ถึงได้มีภาพที่ทั้งสองคนไปเข้าเฝ้าหลี่เจิ้งพร้อมกัน

เพียงแต่นับวันอวี่เหวินจิ้งผู้นี้ก็ยิ่งได้รับข่าวสารเร็วยิ่งขึ้น

ในตอนนี้เมื่อเห็นลูกชายเดินรับหน้ามาถาม เสิ่นคั่วก็ลังเลอยู่ครู่หนึ่ง

ท้ายที่สุดในแววตาก็มีความสับสนอยู่เล็กน้อย ก่อนจะถอนหายใจหน่อย ๆ แล้วเอ่ยขึ้นว่า

“เมื่อคืนจิ่งอ๋องถูกลอบสังหารที่โรงเตี๊ยมนอกเมืองห่างจากเมืองห้าลี้ ระหว่างทางที่จงจื่อหนิงพาเขากลับเมืองหลวงเพื่อขอให้หมอรักษา ท้ายที่สุดก็ไม่ทัน...สิ้นลมไปเสียก่อน”

อะไรนะ?!

เมื่อเสิ่นเลี่ยได้ยินดังนั้น ตาของเขาก็พลันเบิกโพลงขึ้นมา!

เขาไม่กล้าเชื่อหูของตัวเองเลย!

“ท่านพ่อ ที่ ที่ท่านพูดเป็นความจริงอย่างนั้นหรือ?!”

เสิ่นเลี่ยตกตะลึงจนสีหน้าขาวซีดไปสองสามส่วน!

หลี่จุ่นตายแล้วอย่างนั้นหรือ?

นี่เป็นไปได้อย่างไรกัน?

นี่มันกะทันหันเกินไปแล้ว!

เมื่อวานยังได้ยินว่าเขารบชนะโจวชิงอยู่เลย และเขากำลังนำทัพใหญ่มาเมืองหลวง เพื่อจะไปสนับสนุนเจิ้นเป่ยอ๋องที่หลงหู่ไถ!

เขาเตรียมตัวจะไปด้วย เพื่อไปช่วยอีกแรงอยู่เลย

แต่ทว่านี่มันเพิ่งผ่านไปแค่วันเดียวเองนะ...จู่ ๆ เขาก็มาตายไปอย่างนี้!

เสิ่นคั่วพยักหน้า ก่อนจะถอนหายใจแล้วเอ่ยขึ้นว่า

“เป็นเรื่องจริง ข้าส่งคนไปตรวจสอบดูที่เกิดเหตุอย่างละเอียดแล้ว เป็นอย่างที่แม่ทัพใหญ่จงพูดเอาไว้ไม่มีผิด เรื่องนี้ไม่มีทางเป็นเรื่องโกหกไปได้”

เสิ่นเลี่ยถอยหลังตึง ๆ ไปสองก้าว!

“อะไรนะ?!”

เสิ่นเลี่ยตกตะลึงเป็นอย่างมาก ในขณะเดียวกันก็เดือดดาลอยู่หน่อย ๆ ก่อนจะเอ่ยขึ้นว่า

“เหตุใดแม่ทัพจงถึงสะเพร่าเช่นนี้?! แล้วก็ผู้ใดกันไร้คุณธรรมถึงขั้นพาตัวศพไป?!”

เสิ่นเลี่ยเดือดดาลอย่างไร้ที่เปรียบขึ้นมาจริง ๆ แล้ว!

เสิ่นคั่วส่ายหน้าแล้วพูดต่อว่า

“เรื่องนี้ยังหาข้อสรุปไม่ได้ แต่ว่าพ่อให้คนไปตรวจสอบเรื่องนี้อย่างละเอียดแล้ว คิดว่าตอนกลับมาก็คงจะหาคำอธิบายให้ได้”

แต่ทว่า

ช่างประหลาดเกินไปแล้วจริง ๆ เหตุใดศพถึงหายไปอย่างไร้ร่องรอยเล่า?

หลี่จุ่นได้รับบาดเจ็บขนาดนั้น โดยเฉพาะถูกดาบแทงทะลุหน้าอก เขาคงไม่มีทางรอดอย่างแน่นอน

มิหนำซ้ำจงจื่อหนิงเองก็มั่นใจว่าหลี่จุ่นตายแล้วจริง ๆ!

ฉะนั้นไม่มีทางที่จะหนีไปเองทั้งยังมีชีวิตอยู่แน่นอน มีแต่ถูกคนเก็บศพไปเท่านั้น

แต่ทว่า!

คนประเภทไหนกันถึงจะเก็บศพไป?

อืม...เจ้าหมอนี่ก็เกิดมาหน้าตาดี เป็นผู้ชายรูปหล่อที่หาได้ยาก ได้ยินมาว่าลูกสาวตระกูลมั่งคั่งบางตระกูลก็มีงานอดิเรกที่พิเศษอย่างหนึ่ง...

เสิ่นคั่วส่ายหน้า ตัดสินใจว่ารอสายลับของหน่วยข่าวลับตรวจสอบให้แจ่มชัดก่อนจะดีกว่า แล้วค่อยหาข้อสรุป

ทันใดนั้นเขาก็ขึ้นรถม้าไปแล้วเอ่ยขึ้นว่า

“เอาละ กลับไปกันก่อนเถอะ แล้วค่อยหารือกันเรื่องนี้อีกที”