องค์ชาย(ไม่)เอาถ่าน นิยาย บท 816

ทางใต้จากอำเภอผิงอัน

ผ่านภูเขาหลงจ่างก็คือเขตแดนเจียงหนาน

เจียงหนานที่กำเนิดของอัจฉริยะบุรุษ เขาเขียวน้ำใส พรั่งพร้อมด้วยทรัพยากรชาวประชาสงบสุข

บันทึกเจียงหนานของราชวงศ์ก่อนเคยบันทึก

สิบพ่อค้าผู้มั่งคั่งใต้หล้า กลางสี่ พื้นหนึ่ง เจียงหนานห้า

ความหมายคือ

พ่อค้าผู้มั่งคั่งในหล้ามีสี่ส่วนอยู่ในเมืองหลวง หนึ่งส่วนกระจายตามท้องที่ ที่เหลือห้าส่วนอยู่ที่เจียงหนานแห่งนี้

หากจะกล่าวถ้อยคำนี้ตามปัจจุบันกาล อาจจะไม่ค่อยถูกต้องนัก

เพราะด้วยความมั่นคงของราชวงศ์อู่ พ่อค้าตระกูลคหบดีในเมืองหลวงยังคงมีมากที่สุด

ทว่าตามเหตุผลนี้สามารถพบว่า

เจียงหนานที่นี่มั่งคั่งแค่ไหน

แคว้นหนานคือชายแดนติดต่อกับเมืองเฟิงหลิงของเจียงหนาน

และทางไปยังเมืองเฟิงหลิงของแคว้นหนานมีเมืองหน้าด่านซึ่งสำคัญอย่างยิ่งยวดแห่งหนึ่ง เรียกว่าด่านควาย

เห็นว่าสมัยก่อนชาวบ้านละแวกนี้เลี้ยงควายเป็นเกียรติ ทุกบ้านต้องมีควายอย่างน้อยหนึ่งตัว

ด้วยประการฉะนี้ ด่านนี้จึงเป็นด่านควาย

แน่นอน

ข้าวและข้าวสาลีในแถบเมืองเฟิงหลิงอุดมสมบูรณ์ที่สุด

ข้าวและแป้งสาลีที่เป็นธันยพืชในนาเช่นนี้ แปดส่วนราชวงศ์อู่ได้มาจากเจียงหนานนี่แหละ โดยเฉพาะเมืองเฟิงหลิงที่กินสัดส่วนมากที่สุด

วันนี้

ใต้เท้าจ้าวผู้ที่มาปฏิบัติหน้าที่จากราชวงศ์อู่กลับไปเสียที

แม่นางน้อยชุดแดงปู่หลานพาชายหนุ่มบาดเจ็บสาหัสไม่ได้สติเดินทางกลับพร้อมคณะเดินทางลงใต้

ก่อนมาถึงด่านควาย

ทหารเฝ้าด่านขวางพวกเขาและขอดูหนังสือผ่านทาง

เมื่อมีใต้เท้าจ้าวที่เป็นราชทูตอยู่ด้วย ย่อมไม่ต้องกังวล

ตรวจสอบรถแม้แบบลวก ๆ เท่านั้น

ทว่า

ขณะที่ทุกคนกำลังจะออกจากเมืองหน้าด่าน จู่ ๆ ก็มีหญิงหอบถุงผ้าสองคนออกมาจากด่านด้วย ตามพวกเขาด้วยความรวดเร็ว

“พวกท่านจะพาพวกเราสองคนร่วมเดินทางไปด้วยได้หรือไม่ พวกเราพี่น้องสองคนก็จะไปแคว้นหนานเหมือนกัน แต่ไปเป็นครั้งแรก ไม่คุ้นเคยกับแคว้นหนานเลย ได้ยินสำเนียงจากพวกท่าน คาดว่าน่าจะเป็นคนแคว้นหนาน จะให้พวกเราพี่น้องตามไปด้วยได้หรือไม่”

แม่นางน้อยเปียแกละสองข้างชุดแดงโพล่งปากด้วยความประหลาดใจทันที

พี่สาวผู้สวมผ้าสีดำผืนบางนัยน์ตาจับจดเล็กน้อย อารมณ์ประหลาดใจแล่นผ่านรวดเร็ว

คล้ายกำลังอิจฉา

ปู่ด้านข้างมองหลานสาวคนโตของตัวเองแวบหนึ่ง จากนั้นก็หัวเราะเล็กน้อยก่อนจะเอ่ย

“หลิงจือ ต่อไปน่ะ เจ้าก็จะเป็นเหมือนกับพวกนาง ไม่ต้องอิจฉาหรอก ด้วยความงามของหลานสาวข้า ต้องไม่ด้อยกว่าคนทั่วไปแน่นอน”

แม่นางน้อยชุดแดงพูดฉับพลัน

“นั่นสิ พี่ เที่ยวนี้ท่านปู่หาตัวยาที่จะรักษากระบนใบหน้าท่านได้ครบแล้ว ท่านปู่เป็นหมอเทวดาอันดับหนึ่งของแคว้นหนานเราเลยนะ แล้วยังเป็นหมอเทวดาอันดับหนึ่งของแผ่นดินด้วย เดี๋ยวท่านปู่ต้องขจัดกระที่รบกวนท่านได้แน่”

ยัยหนูพูดออกมาด้วยความมั่นใจ

ราวกับเรื่องที่รักษาพี่สาวหายเป็นผลงานจากความมั่นใจของตนอย่างไรอย่างนั้น

“ทราบแล้ว ท่านปู่...”

เฟิงหลิงจือใต้ผ้าสีดำผืนบางหน้าแดงระเรื่อ

แน่นอน แววตายฉายความยินดีที่ยากจะปกปิด

----------------------------

1 สรรพนามเรียกแทนตัวเองของผู้เป็นขุนนาง