องค์ชาย(ไม่)เอาถ่าน นิยาย บท 85

หลี่จุ่นกลับถึงตำหนักปีก

ตรวจสอบของที่ควรเอาไปด้วยเสร็จก็ให้องครักษ์ในตำหนักนำไปส่งที่จวนจิ่งอ๋อง

หลี่จุ่นในยามนี้คืออ๋องแล้ว ไม่ใช่องค์ชายที่ถูกรังเกียจอีก แม้ไม่มีอำนาจจริง แต่ยศอ๋องยังสามารถข่มขู่คนได้

องครักษ์ในวังย่อมปฏิบัติตาม

ใกล้จะถึงยามราตรีแล้ว หลี่จุ่นเพิ่งนำสิ่งของหนึ่งคันรถม้ามาถึงจวนจิ่งอ๋อง หยางจงรอต้อนรับอยู่หน้าจวนนานแล้ว

เมื่อเห็นหลี่จุ่นมาก็เข้ามาต้อนรับทันที

“ท่านอ๋อง กลับมาแล้วหรือ!”

จากนั้นก็เรียกให้บ่าวไพร่ขนย้ายสิ่งของ

หลี่จุ่นพูดขึ้นด้วยความแปลกใจ “คนรับใช้พวกนี้มาจากไหนหรือ”

ยังไม่ทันได้รับคนเลย ทำไมในจวนถึงมีคนแล้วล่ะ

หยางจงอธิบายทันที “ท่านอ๋อง เพราะท่านหญิงอวี้เจียจะเข้าพักที่นี่ ฝ่าบาทก็เลยให้หวังกงกงเตรียมการล่วงหน้า สำหรับองครักษ์ของจวนอ๋อง พวกเรายังต้องจัดหาเองพ่ะย่ะค่ะ”

“เช่นนี้เองหรือ”

หลี่จุ่นพยักหน้า เดินตรงเข้าไปและสั่งการ

“เจ้าก็ดูให้ดีหน่อย อย่าให้พวกเขาทำของเสียหายล่ะ”

ในนั้นมีบางอย่างเป็นของที่เขาประดิษฐ์ขึ้น ถ้าทำเสียเขาจะไม่มีอารมณ์ทำขึ้นใหม่อีก

แล้วยังมีอุปกรณ์การกลั่นด้วย

“พ่ะย่ะค่ะ ท่านอ๋อง”

หยางจงไปกำกับทันที

หลี่จุ่นเข้าห้องโถงหลัก พอบ่าวไพร่เห็นหลี่จุ่นก็ค้อมตัวคารวะเรียกท่านอ๋อง หลี่จุ่นพยักหน้าน้อย ๆ ให้พวกเขาทำงานของตัวเอง

“คิดไม่ถึง ที่แท้เจ้าจะเป็นอ๋องจริง ๆ เจ้าก็คือองค์ชายไม่เอาถ่านคนนั้นนี่เอง!”

ไม่รู้ว่าโหลวฮวนฮวนเข้าห้องโถงใหญ่มาตั้งแต่เมื่อใด เห็นหลี่จุ่นนั่งพักผ่อนอยู่บนเก้าอี้จึงหัวเราะเสียงเย็น แววตาพกพาความดูถูก

หลี่จุ่น “...”

“ดูไม่ออกจริง ๆ เลยนะ ข้ายังคิดอยู่ว่าเด็กบ้านไหนหน้าตาหล่อเหลาขาวหมดจดอย่างนี้ ที่แท้เจ้าก็คือองค์ชายหกที่สวยแต่รูปจูบไม่หอมนี่เอง” โหลวฮวนฮวนแสยะยิ้ม กล่าวตำหนิ

หลี่จุ่นพูดแบบอึดอัด “เสี่ยวฮวนฮวน เจ้ายังอยากให้ข้าช่วยเจ้าหาแผนที่อยู่หรือไม่”

พอพูดถึงแผนที่ โหลวฮวนฮวนก็สนใจทันที พูดขึ้นว่า

“รีบบอกมา ต้องหาอย่างไร”

หลี่จุ่นตอบไปทันที “ได้ ให้นางเข้ามา”

ไม่นาน อวี้เจียที่มีเสียงกุ๊งกิ๊ง ระหว่างการย่างเท้าก็เดินเข้ามาช้า ๆ ท่วงทำนองงามเป็นหนึ่งในแผ่นดิน ราวกับทำให้ห้องโถงสว่างเจิดจ้าขึ้นมาในบัดดล

อวี้เจียสวมหมวกปุยขนสีขาว ขณะก้มหน้าน้อย ๆ เม็ดหยกแกว่งไกวไปตามใบหูสวย งดงามจับตานัก

“อวี้เจียคารวะท่านอ๋อง!”

หลี่จุ่นพยักหน้า ยิ้มถาม “ท่านหญิงอวี้เจียพักอยู่ที่นี่คุ้นเคยดีหรือไม่ สองวันก่อนข้าไม่ได้อยู่ในจวน หากมีจุดที่ต้อนรับได้ไม่ดีก็ขออภัยด้วย”

อวี้เจียตอบทันที “เป็นอวี้เจียที่มารบกวนท่านอ๋อง แต่อวี้เจียชื่นชมความสามารถของท่านอ๋องมาก จึงขอร้องฝ่าบาทให้อวี้เจียมาพักที่จวนท่านอ๋องชั่วคราว”

หลี่จุ่นอึ้ง

อะไรนะ

คุณเธอขอเองหรือนี่

ก็ว่าแหละ ทำไมอยู่ดี ๆ หลี่เจิ้งถึงยัดเยียดคนคนนี้มาให้เขา คิดไม่ถึงว่าจะเป็นอีกฝ่ายที่ร้องขอ

หลี่จุ่นอึดอัดใจทันที แต่ผู้ที่มาคือแขก อีกอย่างอวี้เจียคนนี้ก็เป็นสุดยอดสาวงาม มีความยั่วยวนอยู่เล็กน้อย เจริญหูเจริญตามาก

ถึงอย่างไรก็มีโหลวฮวนฮวนคนหนึ่งแล้ว จะเพิ่มมาอีกสักคนก็ไม่เป็นไร

พอหลี่จุ่นคิดอย่างนั้นก็พูดขึ้นทันทีว่า “ท่านหญิงอวี้เจียชมเกินไปแล้ว ข้าแค่ใช้ลูกไม้ตื้น ๆ นิดหน่อยเท่านั้น”