องค์ชายผู้ทรงเสน่ห์ นิยาย บท 103

ผู้อยู่เบื้องบนซึ่งสามารถตัดสินความเป็นอยู่ของพวกนางได้ กำลังขอความช่วยเหลือจากผู้ที่ใกล้ตายอย่างพวกนาง แถมยังโค้งคำนับต่อพวกนางด้วย สิ่งเหล่านี้เกิดขึ้นไม่มาก โดยเฉพาะในยุคโบราณที่เข้มงวดในเรื่องของชนชั้นไม่มีทางเป็นไปได้เลย

ทันใดนั้นไส้ศึกอาณาจักรจ้าวก็รู้สึกหวาดผวากันอย่างมาก

“อ๋องเหยียนอย่ากล่าวเช่นนี้เลยเพคะ ท่านต้องการให้พวกหม่อมฉันทำอะไร พวกหม่อมฉันก็จะปฏิบัติตามอย่างสุดความสามารถแน่นอนเพคะ!”

“อ๋องเหยียนปฏิบัติต่อพวกหม่อมฉันด้วยใจจริง นั่นคือความเมตตาที่ยิ่งใหญ่อย่างมากแล้ว พวกหม่อมฉันยืนดีที่จะฝ่าอันตราย เพื่อปณิธานของท่านเพคะ!”

ทุกคนต่างพากันสาบานอย่างจงรักภักดี นั่นมาจากความจริงใจ ไม่เสแสร้งเลยแม้แต่น้อย

ฉินเหยียนยืนตัวตรงแล้วพูดคุยกับทุกคนอย่างเป็นกันเอง “ที่ขอให้พวกเจ้าช่วย ก็ไม่ใช่เรื่องเอาชีวิตไปเสี่ยง ไม่มีทางส่งพวกเจ้าไปตายแน่นอน”

เมื่อได้ยินดังนั้นพวกนางก็ต่างมองหน้ากัน ในตอนที่ปฏิบัติหน้าที่ให้อาณาจักรจ้าว ชีวิตของพวกนางมีแต่ความอันตราย ใช้ชีวิตโดยเดิมพันด้วยความเป็นความตายมาตลอด ตอนนี้อ๋องเหยียนกล่าวว่าจะไม่ส่งพวกนางไปตาย และมอบอิสระให้กับพวกนาง นี่มัน......เป็นไปได้รึ?

มีหญิงสาวที่กล้าหาญมากหน่อยถามขึ้นว่า “ท่าน ไม่ได้อยากให้พวกหม่อมฉันเป็นหน่วยกล้าตายให้งั้นรึเพคะ?”

ฉินเหยียนส่ายหน้าแล้วพูดว่า “เปล่า พวกเจ้าเกิดที่อาณาจักรจ้าว แน่นอนว่าจะต้องรู้เรื่องอาณาจักรจ้าวเป็นอย่างดี ข้าได้รับคำสั่งให้ออกสู้รบกับอาณาจักรจ้าวที่ด่านเจียยวี่ ข้าอยากจะให้พวกเจ้าเป็นผู้ให้คำปรึกษาเสียหน่อย”

“ผู้ให้คำปรึกษารึเพคะ?” เหล่าหญิงโคมเขียวสงสัย

“ความหมายของผู้ให้คำปรึกษา คือการให้พวกเจ้าเป็นผู้ให้คำปรึกษาที่ข้าเลี้ยงเอาไว้ ติดตามไปแนวหน้ากับข้า แต่พวกเจ้าไม่ต้องลงสนามไปสู้ ต้องการเพียงแค่ให้พวกเจ้าช่วยข้าคิดวางแผนและเป็นผู้ช่วย”

ฉินเหยียนเอามือไขว้หลังแล้วพูดจริงจังว่า “พวกเจ้ายังสามารถช่วยสืบข้อมูลและกระจายข่าวลือให้ข้า เป็นหน้าที่เล็กๆน้อยๆเหล่านี้”

คำพูดเหล่านี้ทำให้ความกังวลของพวกนางหายไปหมด งานที่สบายขนาดนี้ เป็นชีวิตที่พวกนางไม่กล้าจะฝันถึงมาก่อน ใบหน้าของพวกนางแสดงความดีใจออกมา

ฉินเหยียนพูดต่อว่า “เพื่อที่ทุกคนจะสามารถดำเนินงานได้สะดวกมากยิ่งขึ้น ข้าตัดสินใจว่าขอเพียงทำงานได้ดี ไม่ว่าจะเป็นใคร ข้าก็จะมอบให้หนึ่งตำลึงเงิน หากมอบข้อมูลที่เป็นประโยชน์ให้ก็จะให้สิบตำลึงเงิน เมื่อสงครามสิ้นสุดลงพวกเจ้าก็จะมีเงินมากพอ สามารถเริ่มต้นชีวิตใหม่ได้”

ทุกคำพูดของฉินเหยียน การให้รางวัลถูกใจพวกนางอย่างมาก หลายวันที่อาศัยอยู่ในหอเจี้ยวฟางซือมา พวกนางรู้ว่าฉินเหยียนเป็นผู้ปฏิบัติตามคำพูดอย่างแท้จริง ในเมื่อตอนนี้เขากล้าให้สัญญา งั้นเขาก็ต้องทำได้แน่นอน ด้วยเหตุนี้หญิงโคมเขียวจึงเชื่อมั่นในคำพูดของฉินเหยียนอย่างมาก

พวกนางพากันคุกเข่าลงแล้วประสานมือคารวะพูดอย่างพร้อมเพรียงกันว่า “ขอบพระทัยอ๋องเหยียนที่เมตตาเพคะ พวกหม่อมฉันขอสาบานด้วยชีวิตว่าจะภักดีต่ออ๋องเหยียนแต่เพียงผู้เดียว หากมีใจคิดไม่ซื่อจะต้องถูกสวรรค์ลงโทษและจะไม่มีวันกลับชาติมาเกิดเพคะ!”

เมื่อเห็นดังนั้น หลิวเชียนเชียนก็อึ้งไปทันที เดิมทีตอนนางเห็นหญิงสาวมากมายพวกนี้ยังคิดว่าฉินเหยียนเจ้าชู้จริงๆเสียอีก คิดไม่ถึงเลยว่าจะเป็นหน่วยกล้าตายของอาณาจักรจ้าว อีกทั้งยังเอาชนะใจได้ด้วยคำพูดไม่กี่คำ นางมองพิจารณาฉินเหยียนอย่างไม่รู้ตัว และมองเขาใหม่

ฉินเหยียนพยักหน้าอย่างพอใจ ใบหน้าของเขาเผยรอยยิ้มออกมา เขาหันหน้าไปข้างๆแล้วสบตากับหลิวเชียนเชียนที่กำลังเหม่อลอยอยู่

คำพูดนี้ทำให้ทั้งสองรู้สึกตื่นเต้นอย่างมาก อ๋องเหยียนไม่เพียงแค่ไม่วางมาดเท่านั้น แถมยังยินดีเรียกพวกเขาว่าสหายด้วย การได้พบกับนายที่ดีมากขนาดนี้ ถือเป็นผู้ยิ่งใหญ่ที่มีความดีความชอบ

ต้าหย่งประสานมือคารวะ “ท่านอ๋อง เราได้ทำการยึดอาวุธจากร้านตีดาบของไส้ศึกมาห้าพันกว่าเล่มพ่ะย่ะค่ะ มันอยู่บนรถม้าในสวนหลังบ้านแล้ว จะขนลงมาไหมพ่ะย่ะค่ะ?”

“ไม่ต้อง เอามันไว้บนรถม้า ถึงเวลาจะได้ออกไปพร้อมกัน ตอนสู้รบกับอาณาจักรจ้าวอาจได้ใช้มัน”

“พ่ะย่ะค่ะ”

ต้าจ้วงยกหีบเล็กๆออกมาแล้วรายงานว่า “ท่านอ๋อง นี่คือหนึ่งพันสองร้อยตำลึงทองของไส้ศึกอาณาจักรจ้าวที่ติดกับในประมูลตามคำสั่งของท่านพ่ะย่ะค่ะ”

ฉินเหยียนเปิดหีบดู ให้ตายเถอะด้านในเป็นทองคำระยิบระยับที่เต็มหีบเลยทีเดียว!

เขาอุทานแล้วพูดว่า “จุ๊จุ๊จุ๊ ทองคำมากมายขนาดนี้ แปลงเป็นเงินอย่างน้อยก็ได้หนึ่งร้อยล้าน! แต่น่าเสียดายที่ยังไม่ทันได้จับอุ่นมือก็ต้องใช้แล้ว”

จากนั้นก็ออกคำสั่งต่อต้าหย่งและต้าจ้วงว่า “พวกเจ้าทั้งสองเอาทองคำพวกนี้ไปแลกเป็นข้าวสารมาให้หมด”