องค์ชายผู้ทรงเสน่ห์ นิยาย บท 1164

แค่อยากจัดการปัญหานี้โดยเร็วที่สุด จึงเสนอแผนการอันยิ่งใหญ่ออกมา

“ท่านผู้นำได้โปรดยกโทษให้กระหม่อมด้วยพ่ะย่ะค่ะ ความคิดนี้อาจจะบุ่มบ่ามไปเล็กน้อย!”

ฮูมู่หลู่โค้งคำนับขอโทษ

อ้ายซินเจวี๋ยหลัวหย่งอี้เหลือบมองเขาและพูดอย่างเย็นชา

“พูดมา”

“กระหม่อมคิดว่า พวกเราใช้เวลาอยู่ที่นี่ไปก็ไม่มีประโยชน์อะไรพ่ะย่ะค่ะ สู้ออกไปจัดการพวกคนไม่เชื่อฟังเสียจะดีกว่า ใครก็ตามที่ไม่เชื่อฟังคำสั่งท่านสมควรได้รับบทลงโทษ!”

ฮูมูหลู่พูดพร้อมกับมีความโหดเหี้ยมปรากฎขึ้นในสายตา

อ้ายซินเจวี๋ยหลัวพูดด้วยความโกรธว่า

“เจ้าคิดว่าข้าไม่อยากฆ่าพวกมันหรือ? โดยเฉพาะท่านเจ้าเมืองอะไรนั่น ต่อหน้าทำเป็นยอมรับข้า แต่ลับหลังกลับทำอีกอย่าง อีกทั้งยังหารือกับพวกผู้นำเมืองเล็กๆ ชักจะเกินไปแล้ว!”

อ้ายซินเจวี๋ยหลัวหย่งอี้โกรธมากเมื่อนึกถึงเรื่องนี้

หากยึดตามเหตุผลแล้ว เขาเป็นท่านผู้นำ หากพวกผู้นำตัวเล็กๆ พวกนั้นยอมทำตามคำสั่งเขา ก็สมควรได้รับคำชมจากเขาแล้ว

คนที่มีคุณสมบัติมากพอที่จะมาหารือเรื่องนี้กับเขา อย่างน้อยๆ ควรเป็นผู้นำแห่งธงทั้งแปดมิใช่หรือ?

แต่ตอนนี้ในเมืองเปียงยาง ต่อหน้าเรียกเขาว่าท่านผู้นำ แต่เขากลับถูกจำกัดพื้นที่นั่นยิ่งทำให้เขาอึดอัด

หากไม่มีสิทธิ์อำนาจเบ็ดเสร็จ เขาไม่มีทางแสดงความสามารถของตนออกมาได้

เรื่องนี้ทำให้คนที่ภาคภูมิใจในตัวเองอย่างเขาทนอยู่ได้อย่างไร?

ฮูมู่หลู่รีบตอบ “กระหม่อมมีความคิดเห็นพ่ะย่ะค่ะ หากท่านผู้นำเห็นด้วย บางทีเมืองเปียงยางอาจถูกยึดครองได้อย่างง่ายดาย และจะไม่มีการต่อต้านใดๆ อีกในอนาคต”

“โอ้? รีบพูดมาสิ”

ฮูมู่หลู่ได้ยินเช่นนั้นจึงยิ้มออกมาและพูดว่า

“ท่านผู้นำคงลืมไปแล้วว่าท่านมีอำนาจสูงสุดอยู่ประการหนึ่ง นั้นคือสามารถตั้งผู้นำธงได้พ่ะย่ะค่ะ!”

“ในเมื่อผู้นำแปดกองธงไม่ภักดีต่อท่านเช่นเดิม เหตุใดถึงไม่แต่งตั้งผู้นำแปดกองธงขึ้นมาใหม่ล่ะพ่ะย่ะค่ะ?”

ฮูมู่หลู่ตอบ

อ้ายซินเจวี๋ยหลัวหย่งอี้ได้ยินดังนั้นสายตาพลันเป็นประกายทันที เขารีบพูดออกไปว่า

“เจ้าว่าต่อสิ”

“พ่ะย่ะค่ะ ท่านผู้นำ ขอเพียงแค่ท่านแต่งตั้งผู้นำแปดกองธงขึ้นมาใหม่ ขุนนางเหล่านั้นก็จะแห่กันไปที่นั่น จากนั้นท่านก็จะสามารถเลือกคนที่เชื่อฟังท่านและเลื่อนตำแหน่งให้พวกเขาเพื่อที่ท่านจะได้นำอำนาจทั้งหมดกลับมาในมือท่านพ่ะย่ะค่ะ”

“จากนี้ไปหากท่านต้องการทำอะไรกับเมืองเปียงยาง ท่านไม่จำเป็นต้องไปหารือกับพวกท่านเจ้าเมืองคนนั้นแล้ว เพียงแค่ออกคำสั่ง ผู้นำแปดกองธงคนใหม่ก็จะรีบไปจัดการให้ท่าน”

ฮูมูหลู่ยิ่งพูดยิ่งตื่นเต้น เขารอแทบไม่ไหวที่จะปรบมือ

“ความคิดดีมาก ดีมากจริง!”

หลังจากได้ยินดังนั้น อ้ายซินเจวี๋ยหลัวหย่งอี้ก็ยิ้มอย่างตื่นเต้น

เขาตบโต๊ะแล้วชมว่า

“ฮูมู่หลู่ เจ้าฉลาดมากจริงๆ!”

ฮูมู่หลู่พูดอย่างนอบน้อม

ฮูมู่หลู่รีบไปจัดการทันที

ภายใต้การจัดการของฮูมู่หลู่ ข่าวที่ว่าอ้ายซินเจวี๋ยหลัวหย่งอี้จะจัดตั้งแปดกองธงขึ้นมาใหม่ได้แพร่กระจายไปทั่วเมืองเปียงยางอย่างรวดเร็ว

ทันทีที่มีข่าวออกมา ทั้งเมืองเปียงยางก็ตกอยู่ในความระส่ำระสาย

โดยเฉพาะพวกขุนนางต่างมีความคิดไปต่างๆ นานา

แปดกองธงของชนเผ่านวี่ห์เจินเป็นสัญลักษณ์ของสถานะและเกียรติยศอันสูงส่ง และเป็นสิ่งที่ทุกตระกูลใฝ่ฝัน

แต่ตอนนี้จะจัดตั้งขึ้นใหม่อย่างนั้นหรือ?

นั่นไม่ได้หมายความว่าพวกเขาก็สามารถเป็นหนึ่งในแปดกองธงได้ใช่หรือไม่?

ท้ายที่สุดตอนนี้มีคนจำนวนไม่มากที่อ้ายซินเจวี๋ยหลัวหย่งอี้สามารถเรียกใช้ได้ และมีความเป็นไปได้ที่จะยั่วยุผู้นำแปดกองธง

ดังนั้นการแสดงออกของคนเหล่านี้จึงแตกต่างกัน แต่เป้าหมายเหมือนกัน พวกเขาต่างหวังว่าจะได้เป็นหนึ่งในผู้นำแปดกองธงของชนเผ่านวี่ห์เจิน

พวกเขาเรียกพวกพ้องแต่ละคนเข้ามาร่วมหารือ

ในเวลาเดียวกัน ในจวนเจ้าเมืองเองก็มีการรวมตัวกันเกิดขึ้น

นอกจากนี้ยังมีขุนนางบางคนเข้ามาร่วมด้วย และแน่นอนว่าท่านเจ้าเมืองก็เป็นหนึ่งในนั้น

ในขณะนี้ ขุนนางทุกคนอดไม่ได้ที่จะมองท่านเจ้าเมืองแล้วพูดด้วยรอยยิ้ม

“ท่านเจ้าเมือง ท่านผู้นำต้องการจัดตั้งแปดกองธงขึ้นมาใหม่ ท่านกำลังจะได้รับความรุ่งโรจน์นั้นแล้วขอรับ”

“ใช่ พวกเราถูกกดดัน เรื่องดีๆ เช่นนี้อาจจะไม่เกิดขึ้นกับเรา แต่กับท่านนั้นจะต้องแตกต่างกันออกไปขอรับ”