องค์ชายผู้ทรงเสน่ห์ นิยาย บท 1268

ในเวลานี้ หัวหน้าที่นิ่งเงียบคนหนึ่งยืนขึ้นและพูดด้วยเสียงทุ้มว่า

“ไม่ว่าอะไรจะเกิดขึ้น เราต้องรอด พูดตรงๆ ก็คือว่าชีวิตของพวกเราที่อยู่ตรงนี้นั้นไม่สำคัญเท่ากับทั่วป๋าเยี่ยน ช่วยอีกฝ่ายไม่ได้ แม้ว่าจะไม่เกี่ยวอะไรกับเรา แต่หากเรากลับไป ท่านข่านไม่เอาเราไว้แน่ๆ

“ในเมื่อเป็นเช่นนี้ จะพูดอะไรได้อีก เราทำได้แค่ต้องทำตาม นำชีวิตของพวกเราถวายให้กับชีวิตอันสูงส่งของพวกราชวงศ์โง่เง่าเหล่านั้นกันเถอะ”

บางคนอดไม่ได้ที่จะหัวเราะเยาะตัวเอง เพราะเขาไม่ได้พูดเล่น จากนั้นลุกขึ้นและตะโกนสั่งว่า

“ทุกคนจากชนเผ่าหนิวจื่อมารวมตัวกันที่นี่ พร้อมเราพร้อมออกเดินทางแล้ว!”

ทุกคนต่างมองหน้ากันพักหนึ่ง จากนั้นกัดฟันลุกขึ้นยืนทำตามคำสั่ง

...

จิ่วโจว อาณาจักรฉิน

ทุกเรื่องที่เกิดขึ้นในอาณาจักรพัลแฮถูกเล่าผ่านทางหนังสือพิมพ์ที่กระจายไปทั่วอาณาจักร

ความจริงแล้ว คนส่วนใหญ่ไม่ค่อยให้ความสนใจกับอาณาจักรพัลแฮมากนัก แต่เมื่ออ่านเนื้อหาในหนังสือพิมพ์แล้ว ทุกคนต่างรู้สึกโกรธ

ขอเพียงแค่เป็นมนุษย์ ขอเพียงแค่มีความรู้สึก แม้แต่คนใจแข็งเองยังรู้สึกเช่นกัน

“ให้ตายเถอะ ชาวทุ่งหญ้าเหล่านี้ยังเป็นอยู่หรือเปล่า?”

“แม้แต่เด็กยังไม่เว้น? จิตใจโหดเหี้ยมเกินไปแล้ว!”

“บ้าจริง ขนาดอาณาจักรพัลแฮที่กำลังเตรียมตัวเป็นรัฐบรรณาการของอาณาจักรฉิน ยังไม่ได้มีความข้องเกี่ยวอะไรกับเรามากนัก ข้ายังโกรธมากจนทนไม่ไหวเลย!”

“ใช่น่ะสิ! พวกเราไปขอร้องอ๋องเหยียนให้ส่งกองทัพเข้าไปช่วยเถอะ ถึงแม้จะเป็นการช่วยเหลือประชาชนชาวอาณาจักรพัลแฮก็ตาม”

“ข้าก่อน พวกเราอย่าสร้างปัญหาให้อ๋องเหยียนเลย!”

ประชาชนคนบางคนโกรธ แต่ยางคนยังมีสติหยุดความคิดของประชาชนเหล่านั้น อีกทั้งยังโน้มน้าวว่าอย่าทำให้อ๋องเหยียนต้องลำบากเลย

ในไม่ช้า ความโกรธในใจของพวกเขาค่อยๆ เบาลง ตามที่อีกฝ่ายพูด อย่าสร้างปัญหาให้อ๋องเหยียนเลย

แต่ในขณะนี้ มีเด็กส่งหนังสือพิมพ์ส่งหนังสือพิมพ์อีกฉบับตามมา

“การกระทำของอาณาจักรต้าเยว่จื้อทำให้ทุกคนโกรธเคือง อ๋องเหยียนทรงพิโรธมาก จึงประกาศกร้าวว่าจะกำจัดพวกต้าเยว่จื้อเสีย!”

“มีรายงานว่ากองทัพอาจักรจ้าว อู๋ เยว่ เยี่ยน ทุกกองทัพในอาณาจักรฉินได้รับคำสั่งลับและกำลังปฏิบัติตามคำสั่งของอ๋องเหยียนอยู่!”

“เมื่อสามวันก่อนอ๋องอวี่ปรากฏตัวในเมืองเสิ่นพร้อมกับสวมชุดเกราะ พร้อมประกาศว่า “ไม่ว่าพระอาทิตย์หรือพระจันทร์จะส่องทางทิศใด แม่น้ำจะทอดยาวถึงที่ใด นี่คืออาณาจักรฉิน ใครก็ตามที่กล้าทำร้ายอาณาจักรฉิน จะต้องถูกลงโทษไม่ว่าจะอยู่ไกลเพียงก็ตาม!”

เมื่อได้รับข่าวนี้ ทั้งอาณาจักรพลันเดือดขึ้นในทันที

แต่ก่อนที่คนพวกนี้จะโวยวาย ประชาชนก็เริ่มขว้างผักเน่าใส่พวกเขาจนอีกฝ่ายต้องขอยอมแพ้ ท้ายที่สุดพวกเขาก็เริ่มชื่นชมความสำเร็จของอ๋องเหยียน และเรื่องทุกอย่างก็สงบลง

...

อาณาจักรอู๋ มณฑลฮวาถิง อู่ต่อเรือหลวง

ช่วงนี้ที่อู่ต่อเรือหลวง ได้เริ่มงานมาได้ครึ่งทางแล้ว งานก่อสร้างในสถานที่ต่างๆ เริ่มเป็นรูปเป็นร่าง

ทุกคนทำงานอย่างกระตือรือร้น คนงานก่อสร้างส่วนใหญ่เป็นชายวัยกลางคน แต่มีอยู่คนหนึ่งที่รูปร่างเล็กกว่าคนอื่น

แม้ว่าชายคนนั้นจะดูอ่อนแอ แต่เขาทำงานอย่างแข็งขัน ยกไม้ยกหินอย่างขยันขันแข็ง

แต่เดิมเขาไม่จำเป็นต้องทำงานเหล่านี้เสียด้วยซ้ำ เพราะเขามีหน้าที่เป็นคนคอยคุมงาน แต่เขากลับยืนกรานที่จะช่วยงาน ทำให้บรรดาคนงานต่างพากันประหลาดใจ

หลายคนต่างเดากันว่าชายคนนี้ต้องเป็นเด็กกำพร้าแน่ๆ

แต่เมื่อพิจารณาจากรูปลักษณ์ภายนอกแล้ว เขาดูเหมือนคนที่ได้รับการดูแลมาอย่างดี

ในวันนี้หลิวอวี่หลินที่เนื้อตัวสกปรก นั่งร่วมกับคนงานสองสามคนอย่างไม่สนใจภาพลักษณ์ของตัวเอง นั่งเหงื่อท่วมตัวจากความเหนื่อยล้า

ในเวลานี้ พวกคนงานผู้ชายกำลังพูดถึงข่าวในหนังสือพิมพ์