องค์ชายผู้ทรงเสน่ห์ นิยาย บท 1274

ทุกคนต่างกำลังพูดคุยกัน แต่ฉินอวี่กลับสงบจนน่าประหลาดใจและสั่งไปว่า

“ส่งผู้ส่งสารออกไปกระจายคำสั่งข้า ให้แจ้งกองทัพซ้ายขวา ให้พวกเขาช่วยลดแรงกดดัน ตอนนี้พวกเราคอยประคองสถานการณ์เอาไว้ก่อนอย่าเพิ่งตกใจ เหลือศัตรูเพียงแค่สามสี่หมื่นคน ทหารหนึ่งแสนห้าหมื่นนายต่อทหารสามสี่หมื่นนาย ยังคงต้องสู้กันให้ตายไปข้างหนึ่ง!”

เมื่อทุกคนได้ยินดังนั้น พวกเขารู้สึกมั่นใจมากขึ้น พยักหน้าเห็นด้วย จากนั้นดำเนินการตามแผนของฉินอวี่ทันที

...

อีกด้านหนึ่ง ทั่วป๋าเยี่ยนที่ถูกล้อมโดยกองทัพอาณาจักรฉิน เช้าวันนี้จู่ๆ ก็ได้รับข่าวใหญ่

“ฮ่าๆๆๆ สวรรค์ไม่ทำร้ายข้า!”

ทั่วป๋าเยี่ยนหัวเราะอย่างบ้าคลั่งด้วยสีหน้าปิติยินดี เขายืนขึ้นอย่างตื่นเต้นและตะโกนว่า

“พี่น้องทั้งหลาย การล้อมของข้าศึกได้เปิดช่องว่างไว้แล้ว พวกเรารีบใช้โอกาสนี้หนีกันเถิด!”

พวกเขารู้สึกมีความสุขมากในตอนนี้ ราวกับว่าหมอกควันที่รบกวนเขามาหลายวันได้หายไปในทันที

ในเวลานี้ บรรดาแม่ทัพที่อยู่รอบตัวเขายังคงกังวลเล็กน้อย และมีคนพูดขึ้นมาว่า

“ท่านใต้เท้า นี่อาจจะเป็นแผนลวงของอาณาจักรฉินก็ได้นะพ่ะย่ะค่ะ”

“ใช่ จุดประสงค์ก็เพื่อทำให้พวกเราติดกับ”

“ใต้แล้วท่านใต้เท้า ท่านควรคิดให้รอบคอบอีกสักหน่อยพ่ะย่ะค่ะ ตอนนี้พวกเราไม่สามารถกลับตัวไปไหนได้แล้ว”

แม่ทัพส่ายหน้า พวกเขายังรู้สึกหวาดกลัว

ในเวลาเดียวกัน พวกเขายังหวังว่าทั่วป๋าเยี่ยนจะเปลี่ยนนิสัยอวดดีของตนเองได้ เพราะอาณาจักรฉินนั้นไม่ได้จัดการง่ายๆ เลยจริงๆ และกองทัพทั้งหมดของพวกเขาอาจจะถูกฆ่าตายที่นี่

อย่างไรก็ตาม ทั่วป๋าเยี่ยนยังคงอวดดี แต่ครั้งนี้ความอวดดีของอีกฝ่ายทำให้บรรดาแม่ทัพมีความหวังริบหรี่มาก

เขาตะคอกไปว่า

“ข้าว่าพวกเจ้าถูกพวกอาณาจักรฉินทำให้กลัวจนขี้หดตดหายกันหมดแล้ว อาณาจักรฉินได้นำกองทัพกว่าแปดแสนนายเพื่อล้อมพวกเรา ด้านในอาณาจักรพวกมันนั้นว่างเปล่า แน่นอนว่าต้องมีเรื่องบางอย่างเกิดขึ้น ดังนั้นถึงมีคนกลับไปยังกองทัพ ยังจะมีอะไรให้แปลกใจอีกหรือ?”

แต่ท่านใต้เท้า จะบังเอิญขนาดนี้ได้อย่างไรกัน?”

“ใช่แล้วท่านใต้เท้า นี่มันแปลกเกินไป ท่านควรคิดให้รอบคอบอีกครั้งพ่ะย่ะค่ะ”

บรรดาแม่ทัพยังคงยืนกรานในความคิดของตน

ทั่วป๋าเยี่ยนโดยปกติไม่สนใจพวกเขาอยู่แล้ว ยิ่งไม่สนใจเข้าไปอีก

“ทหาร กระจายคำสั่งข้า! แผนการกองทัพมีการเปลี่ยนแปลง ทุกคนรีบบุกไปข้างหน้า ขอเพียงแค่เราออกจากวงล้อมของอาณาจักรฉินได้ เราก็จะชนะ!”

เหล่าบรรดาแม่ทัพมองหน้ากันและถอนหายใจ ก่อนจะออกไปกระจายคำสั่ง

...

แต่ตอนนี้ฉินอวี่ได้ออกคำสั่งไปแล้ว พวกเขาจะไม่กล้าเชื่อฟังได้หรือ?

ในไม่ช้า ทหารจากสถานที่ต่างๆ ก็เริ่มเคลื่อนตัว แต่ก่อนที่พวกเขาจะเข้าประจำที่ กองทัพทั่วป๋าเยี่ยนก็มาถึงแล้ว

เจ้าหน้าที่และแม่ทัพกองทัพอาณาจักรเยี่ยนคอยป้องกันอย่างสิ้นหวัง ด้วยความมุ่งมั่นที่ไม่ต้องการปล่อยให้ข้าศึกหนีไปได้ พวกเขาจึงต่อสู้กันอย่างดุเดือด

ในนั้นการต่อสู้ที่อันตรายที่สุดอยู่ในพื้นที่ลาดวั่งเฟิง ไม่มีการป้องกัน อีกทั้งยังเป็นส่วนที่กองทัพทหารมากที่สุดอีกด้วย

แต่ฝั่งอาณาจักรฉินล่ะ? กองทัพทหารถูกแยกออกไป ฉินอวี่ไม่ได้เปิดให้ตัวเองมีทางหนี เขานำทหารไม่ถึงสองพันคนคอยป้องกันที่นี่

ส่วนฝั่งข้าศึกมีไม่ต่ำกว่าสองหมื่นนาย! ความแข็งแกร่งของข้าสึกกำลังบุกเข้ามา

พวกเขาเสียสติ และใช้ประโยชน์จากการปิดล้อมเพื่อหนีออกมา!

เมื่อเห็นกองทัพทหารจำนวนมาก ฉินอวี่เองก็อึ้งไป พูดตามตรงเขาไม่รู้ว่าตนควรทำอย่างไรในเวลานี้

คนสองแสนคนโจมตีคนหกหมื่นคน อีกทั้งยังถูกล้อม คงเป็นเรื่องน่าอับอายสิ้นดี

เขาไม่ต้องการให้คนอับอาย และไม่อยากให้เจ้าสิบสี่เสียหน้าด้วย

แต่หัวหน้าทหารองครักษ์ที่อยู่ข้างๆ กลับพูดขึ้นมาอย่างรีบร้อน

“ท่านอ๋อง ท่านหนีไปก่อนเถิดพ่ะย่ะค่ะ ให้ข้าจัดการที่นี่เอง ข้าสาบานว่าจะไม่มีวันปล่อยให้พวกมันหนีไปได้!”