องค์ชายผู้ทรงเสน่ห์ นิยาย บท 13

“ยี่สิบสามแถว!!!”

ทั่งท้องพระโรงเกิดความโกลาหล

ในเวลานี้ไม่เพียงแต่ขุนนางฝ่ายบู๊และฝ่ายบุ๋นเท่านั้น แต่รวมไปถึงบรรดาองค์ชาย ฮ่องเต้ฉิน ทุกคนต่างเบิกตากว้าง

ดวงตาคู่สวยของจ้าวจือหย่าพลันเบิกกว้างเช่นกัน ยี่สิบสามแถว พูดเกินไปแล้ว

ไม่ต้องพูดถึงองค์ชายสิบสี่ที่ไม่มีความรู้ แม้แต่นักปราชญ์โบราณก็ยังไม่กล้าพูดจาสามหาวเช่นนี้เลย

“บ้าไปแล้ว หากไม่สามารถเรียงได้ยี่สิบสามแถว แสดงว่าเจ้าหลอกลวงฮ่องเต้ มาดูกันว่าสุดท้ายแล้วเจ้าจะเป็นอย่างไร!”

“ใช่ พวกเรามาดูกันก่อนว่าเขาสามารถเรียงได้ยี่สิบสามแถวจริงหรือไม่!”

คนเหล่านี้ต่างพูดว่าไม่เชื่อ แต่รางกายของเขาซื่อสัตย์มากกลับรีบวิ่งไปข้างหน้าทีละคน

พื้นที่รอบๆ กระดานหมากรุกเต็มไปด้วยผู้คน สถานการณ์ในตอนนี้วุ่นวายเป็นอย่างมาก

“เท้าข้า!”

“เอวข้า!”

“อย่าเบียดกัน อย่าเบียดกัน ทุกคนถอยไปข้างหลัง!”

นี่ใช่ท้องพระโรงที่ไหนกัน นี่มันตลาดสดชัดๆ!”

บรรดาขุนนางแห่งอาณาจักรฉินที่มัวแต่จะไปดูการจัดแนวรบ ต่างลืมเก็บอาการสำรวมในพระราชวัง นี่ถือว่าเป็นเรื่องที่สร้างความอับอายให้แก่อาณาจักรฉินเป็นอย่างมาก

“ทุกคนถอยออกไป!”

น้ำเสียงที่โกรธจัดคำรามออกมา ทำให้ทุกคนต่างเงียบลงในทันที

บรรดาขุนนางถอยกลับมาอย่างหวาดกลัว

“เฮอะ ตอนนี้เจ้าเหมือนกับอะไรกัน เป็นถึงขุนนาง ไม่อายบ้างหรือไร?”

แม้ว่าฮ่องเต้ฉินจะพูดเช่นนี้ แต่ร่างกายเขาทำตรงกันข้าม เขาลุกขึ้นจากบัลลังก์มังกร และเดินไปที่กระดานหมากรุกอย่างรวดเร็วราวกับสายลม

ในเวลานี้ฉินเหยียนกำลังตั้งใจในการเรียงแถว จนลืมไปว่าฮ่องเต้ฉินกำลังเฝ้าดูเขาอยู่ด้านหน้า

ในขณะที่ฮ่องเต้ฉินดูการเรียงแถว นิ้วก็ลากตามเส้นแล้วพึมพำ

“หนึ่ง สอง สาม... สิบสอง สิบสาม สิบสี่...”

“พระเจ้า จำนวนแถวมากกว่าคำตอบขององค์ชายใหญ่แล้วนี่”

ไท่ฟู่ตั้งหน้าตั้งตารออย่างกระตือรือร้น

“แถวที่สิบหก และยังเพิ่มขึ้นเรื่อยๆ”

“สิบเจ็ด! สิบแปด! ไม่ใช่สิ หนึ่งเส้นแตกเป็นสามแถว!”

“ยี่สิบเอ็ด! ยี่สิบสอง!”

เมื่อฉินเหยียนลากเส้นสุดท้าย ก็เป็นเส้นที่ยี่สิบสามพอดี!

“เรียบร้อย สำเร็จ!”

“เอ๋? เสด็จพ่อ?”

แต่ฮ่องเต้ฉินยังคงจมอยู่ในความประหลาดใจที่สามารถจัดแนวรบ ไม่ได้สนใจในวิธีการที่ฉินเหยียนจัดเลยแม้แต่น้อย

“หลีกทางให้ข้า”

องค์ชายแปดฉินอู่ผลักฉินเหียนออกไป

“ข้าอยากเห็นว่าเป็นเรื่องจริงหรือไม่”

องค์ชายใหญ่และองค์ชายสี่ตามมาติดๆ ต่อด้วยขุนนางฝ่ายบู๊และฝ่ายบุ๋นหลายร้อยคนต่างรุมล้อมที่กระดานหมากรุกอีกครั้ง

เกือบจะทุกคนต่างนับหนึ่งสองสามสี่ห้าอย่างเงียบๆ...

จ้าวจือหย่าที่เป็นเพียงหญิงสาว ไม่มีทางที่จะเบียดเข้าไปได้เลย นางมองเห็นแต่ก็ไม่อาจเห็นคำตอบที่ถูกต้องได้ กังวลใจเป็นอย่างมาก

พบว่าองค์ชายสิบสี่ถูกบรรดากลุ่มขุนนางเบียดจนออกมาจากฝูงชนโดยบังเอิญ

นางรีบก้าวขึ้นไปหาด้วยความประหลาดใจ

“องค์ชาย ยี่สิบสามแถวท่านทำได้อย่างไร ท่านช่วยบอกวิธีให้ข้าหน่อยได้หรือไม่?”

ฉินเหยียนยิ้มอย่างชั่วร้าย

“ส่งมือมาให้ข้า”

จ้าวจือหย่าไม่ได้ขี้อายเหมือนเด็กน้อยอีกแล้ว นางยื่นมืออันเรียวเล็กของนางออกไปอย่างไม่ถือตัว

ฉินเหยียนจับนิ้วของนางลากเป็นรูปภาพบนฝ่ามือของนาง

ไม่นานหลังจากนั้น การจัดเรียงแถวที่สมบูรณ์แบบได้ปรากฏขึ้นต่อหน้าของจ้าวจือหย่า

ทุกครั้งที่เขาวาดเส้นใหม่ ใจของจ้าวจือหย่าพลันกระตุก

ทุกๆ เส้นส่งผลต่อความรู้ของนาง

นางถูกทำให้ประหลาดใจมากจนมึนงง

เมื่อเห็นว่าจ้าวจือหย่ายังคงหมกมุ่นอยู่กับตัวเลข และไม่สามารถดึงตัวเองออกมาได้ ฉินเหยียนจึงโน้มตัวเข้าไปกระซิบที่ข้างหูนาง

“ข้ายังมีความรู้ที่ไม่อาจหยั่งรู้ได้อีกมากมาย เจ้าอยากเรียนหรือไม่?”

จ้าวจือหย่าพยักหน้าโดยไม่รู้ตัว การศึกษาค้นคว้าคือสิ่งที่นางแสวงหามาทั้งชีวิต และนี่ก็เป็นจุดอ่อนของนางเช่นกัน

แต่ดนตรีเป็นความสามารถพิเศษขององค์ชายใหญ่

วรรณกรรม องค์ชายสี่โดดเด่นด้านนี้

ส่วนองค์ชายแปด ถนัดด้านยิงธนูและการขับรถม้า

หัวข้อที่ใช้ในการสอบเข้าขุนนางไม่มีทางที่จะสอบได้เลย

มีแล้ว!

ไท่ฟู่มองไปยังกระดานหมากรุกตรงหน้า เขาพลันมีความคิดขึ้นมาทันที ประสานมือไว้ที่หน้าอกและรายงานออกไปว่า

“ฝ่าบาท การสอบเข้าขุนนางในวันนี้ ประการแรกเป็นการวัดระดับความรู้ขององค์ชาย ประการที่สองเพื่อตรวจสอบกิริยามารยาทขององค์ชาย ประการที่สามในเมื่อพระองค์ทรงต้องเลือกองค์รัชทายาทในวันนี้ อีกทั้งยังเกี่ยวข้องกับงานเลี้ยงคืนนี้ด้วย”

“ดังนั้น ข้าคิดว่าหมากรุกสามารถใช้เป็นสิ่งสุดท้ายในการทดสอบพ่ะย่ะค่ะ”

จู่ๆ บรรดาบัณฑิตพลันเข้าใจในทันที ประสานมือไว้ที่หน้าอกและกล่าวว่า

“ฝ่าบาท ไท่ฟู่มีเหตุผล ดังคำกล่าวที่ว่า หมากรุกก็เหมือนมนุษย์ สามารถบอกได้ว่าองค์ชายคนไหนเป็นมังกร คนไหนเป็นหนอนผ่านการเล่นหมากรุกพ่ะย่ะค่ะ”

บรรดาขุนนางต่างเห็นด้วย

ไม่ใช่ว่าพวกเขามั่นใจ แต่เมื่อพูดถึงองค์ชายสิบสี่ที่ทุกคนพูดถึงนั้น นอกจากจะใช้ชีวิตสนุกสนานไปวันๆ แล้ว เรื่องดนตรี หมากรุก คัดลายมือ วาดภาพ เขาทำเป็นแค่เพียงเล็กน้อยเท่านั้น

ดูอย่างหมากรุกเป็นตัวอย่าง บรรดาองค์ชายได้รับการสอนจากขุนนาง องค์ชายสิบสี่ที่ตัวคนเดียว ไม่มีทางที่จะเอาชนะคนเป็นร้อยได้

เช่นนั้นหากว่าเขายังชนะ ก็คงเป็นเรื่องของปาฏิหาริย์แล้วล่ะ!

ฮ่องเต้ฉินเองก็เป็นคนหนึ่งที่รักการเล่นหมากรุก อาณาจักรฉินสร้างอาณาจักรโดยการรบชนะมาได้ ศิลปะของการเล่นหมากรุกและทางทหารต่างมีความเกี่ยวพันกัน ดังนั้นองค์รัชทายาทจำเป็นต้องมีความสามารถทั้งทางบู๊และทางบุ๋น จึงจะรับหน้าที่สำคัญนี้ได้

“เช่นนั้นเป็นไปตามนั้น เตรียมให้พร้อม อันดับต่อไปจะเป็นการทดสอบหมากรุก”

“ฝ่าบาททรงพระปรีชาสามารถ! ทรงพระเจริญหมื่นๆปี!”

บรรดาขุนนางทั้งฝ่ายบู๊และฝ่ายบุ๋นต่างเยินยอ

องค์ชายทุกคนเต็มไปด้วยความมั่นใจ

องค์ชายแปดยังคงมองฉินเหยียนอย่างยั่วยุ

สายตาที่ดูถูกนั้นเหมือนจะพูดว่า

มาดูกันว่าเจ้ายังจะอวดดีได้อีกหรือไม่!

“ช้าก่อน!”

ฉินเหยียนที่อารมณ์ฉุนเฉียวไม่สามารถทนต่อการดูถูกเหยียดหยามได้อีกต่อไป

กล้าเสแสร้งใส่ข้า ข้าจะทำให้เจ้าถูกฟ้าผ่า!