องค์ชายผู้ทรงเสน่ห์ นิยาย บท 1347

เมื่อเขียนเสร็จแล้ว เสนาบดีกรมกลาโหมก็ได้ปิดสาส์น เขามีแต่ความโกรธท่วมท้น

ผู้หญิงอาณาจักรฉินถูกหลอกลวงเหยียดหยามไปมากกว่าหมื่นคน แถมยังมีพันคนที่ถูกหลอกให้ไปที่ดินแดนชาวตาด ต้องอยู่อย่างตายทั้งเป็น หรือไม่ก็ต้องมีชีวิตเหมือนสัตว์เดรัจฉาน ถูกกักขังเอาไว้รอเชือด หรือไม่ก็เป็นของเล่นบันเทิง ไร้ศักดิ์ศรีอย่างยิ่ง

ความอับอายในคราวนี้ หากไม่ทำการชำระล้างทิ้งไป ขุนนางทุกคนในพระราชสำนักนี้ก็ต้องถูกตำหนิด่าทอในประวัติศาสตร์แน่นอน

ในวันที่ยี่สิบสามของเดือนที่ห้าในปฏิทินฉิน เสนาบดีทั้งหกกรมได้ร่วมมือกับขุนนางเกือบร้อยคนในพระราชสำนัก รวมกันเขียนสาส์นขึ้น เพื่อส่งทหารไปยังดินแดนชาวตาด

ต่อให้ฉินเหยียนจะไม่ได้สนใจเรื่องนี้มากเท่าไร แต่ก็ต้องตื่นตระหนกกับการเคลื่อนไหวนี้ เขารีบเรียกจ้าวจือหย่ามาเพื่อถามเกี่ยวกับเรื่องนี้ตั้งแต่เริ่มจนจบ

เมื่อได้รู้เรื่องราวทั้งหมดแล้ว สีหน้าของเขาก็เปลี่ยนไปย่ำแย่อย่างมาก ผลกระทบครั้งใหญ่นี้ ทำให้เขารู้สึกไม่ดีอย่างยิ่ง เขาเบิกตากว้างแล้วถามขึ้นว่า

“เหตุใดเจ้าจึงไม่รีบบอกเรื่องนี้กับข้า?!” นี่เป็นครั้งแรกที่เขาขึ้นเสียงกับจ้าวจือหย่าเพียงนี้

จ้าวจือหย่าเห็นดังนั้นก็ตกใจจนสะดุ้งโหยง นางอึ้งไปหมด ผ่านไปนานกว่าจะพูดอย่างโศกเศร้าว่า

“ท่านอ๋องเพคะ หม่อมฉันคิดว่าฝ่าบาทและเหล่าขุนนางใหญ่เองก็ทำถูกต้องแล้ว พระองค์เองก็ทรงสนับสนุนว่าผู้หญิงมีความสำคัญอย่างยิ่งมาตลอด ทุกคนมีความเท่าเทียมกัน อีกอย่างผู้ที่ทำร้ายชาวเมืองอาณาจักรฉิน จะต้องถูกลงโทษไม่ว่าอยู่ที่ใดก็ตามไม่ใช่รึเพคะ?”

“สถานการณ์ไม่เหมือนกันเสียหน่อย พวกนางเต็ม......”

ฉินเหยียนเกือบจะพูดออกไปโดยไม่รู้ตัว แต่ก็ได้กลืนคำว่าเต็มใจกับลงไป

จ้าวจือหย่าพูดถูก ก่อนหน้านี้เขาสนับสนุนให้ทุกคนเท่าเทียมกันมาโดยตลอด ผู้หญิงไม่ได้ด้อยไปกว่าผู้ชาย และได้พูดว่าจะต้องถูกลงโทษไม่ว่าจะอยู่ที่ใดก็ตามต่อหน้าทุกคนด้วย

แม้ว่าผู้หญิงอาณาจักรฉินจะไปด้วยความเต็มใจเอง และเต็มใจที่จะอยู่เคียงข้างชาวตาดด้วย ในเมื่อเป็นความเต็มใจ เช่นนั้นอาณาจักรฉินก็ไม่ควรจะยื่นมือเข้าไปยุ่งเกี่ยว ไม่เช่นนั้นจะเกิดความโกลาหลได้

แต่คำพูดนี้ คนอื่นพูดได้ แต่เขาที่เป็นอ๋องเหยียนแห่งอาณาจักรฉินกลับพูดไม่ได้ ไม่เช่นนั้นก็จะย้อนแย้งกัน บอกว่าไม่ว่าอยู่ที่ใดก็จะต้องถูกลงโทษ แต่เมื่อผู้หญิงอาณาจักรฉินถูกข่มเหงรังแก อาณาจักรฉินกลับไม่ช่วยเหลือ นี่มันหมายความว่าอย่างไร?

เกรงว่าไม่นานเก้าแคว้นของอาณาจักรฉินก็จะเกิดกระแสการขัดแย้งกันเรื่องเพศอย่างแน่นอน แถมยังไม่อาจหยุดได้ด้วย ดังนั้นโดยทั่วไปแล้ว เขาผู้เป็นอ๋องเหยียน ควรจะต้องสนับสนุนการช่วยเหลือผู้หญิงเหล่านั้นอย่างไร้ข้อกังขา เขาเป็นคนดึงฐานะของเหล่าผู้หญิงขึ้นมาเอง จู่ๆตอนนี้หากไม่สนใจ ก็จะกลายเป็นเรื่องใหญ่

ฉินเหยียนสีหน้าย่ำแย่ เขากัดฟันแล้วพูดว่า

“แต่ว่าท่านอ๋องเพคะ ก่อนหน้านี้พระองค์ก็......”

“สถานการณ์มันแตกต่างกันโดยสิ้นเชิง!”

ฉินเหยียนถอนหายใจออกมายาวๆ เขามีลางสังหรณ์ที่แย่สุดๆ อาการความเหนื่อยล้าถาโถมเข้ามาหาทันที หากส่งทหารออกไปจริงๆ ความพยายามทั้งหมดในหลายปีมานี้ของอาณาจักรฉินจะเสียเปล่าไปหมด

“เรื่องในอาณาจักรฉินเอาไว้ก่อน พูดถึงแค่เรื่องภายนอกนี้ การที่อาณาจักรฉินเคลื่อนทัพเพราะต้องการช่วยเหลือผู้หญิงกลับมา คิดว่าอาณาจักรอื่นจะมองอย่างไร?”

“อย่าลืมคำแนะนำของหลิวอวี่หลินก่อนหน้านี้ไปล่ะ ทุกอาณาจักรจะมองว่า ในยามที่พวกเราตกที่นั่งลำบาก ชาวตาดไม่ได้ซ้ำเติมแต่อย่างใด แถมยังส่งวัวแกะมาแสดงความเสียใจกับเรา แต่แล้วอาณาจักรฉินเล่า? กลับทำลายทุกอย่างเพราะเหล่าผู้หญิงเนี่ยนะ”

“อาณาจักรฉินของเราทุกคนเท่าเทียมกัน แตกต่างจากอาณาจักรอื่นๆ สำหรับพวกเขาแล้วผู้หญิงไม่ได้มีค่าอะไรเลย จะคิดว่าการที่อาณาจักรฉินปิดฉากสงครามเพราะผู้หญิงนั้น ก็แค่การหาข้ออ้างในกับตนเองเท่านั้น จะคิดว่าอาณาจักรฉินโหดร้าย......”

ฉินเหยียนพูดดังนั้นแล้วก็สูดลมหายใจเข้าลึกๆ หากเรื่องนี้ลงมือแล้ว ผลลัพธ์ที่ดีที่สุดคืออาณาจักรฉินได้รับชัยชนะ เสียสละทหารนับแสนและรากฐานนับหลายปีนี้ เพื่อช่วยผู้หญิงที่เต็มใจไปที่ดินแดนชาวตาดเอง