องค์ชายผู้ทรงเสน่ห์ นิยาย บท 1367

หลังจากเสร็จสิ้น หลิวอวี่หลินก็ยิ้มและพูดว่า

“วันนี้ที่ข้าเชิญพวกท่านทุกคนมาที่นี่เพื่อจะแจ้งให้พวกท่านทราบว่าฝ่ายโฆษกของอาณาจักรฉินได้รับการแต่งตั้งขึ้นตั้งแต่วันนี้เป็นต้นไป แผนการจัดการประชุมฝ่ายโฆษกจะเป็นข้าหรือไม่ก็ลูกน้องข้าเป็นคนจัดการ”

“สำนักพิมพ์ของหนังสือพิมพ์ทุกฉบับในอาณาจักรฉินสามารถส่งคนของตนเข้าร่วมการประชุมและถามคำถามที่พวกท่านต้องการถามหรือเป็นคำถามที่ชาวอาณาจักรฉินให้ความสนใจหรือเป็นกังวล อีกทั้งพวกท่านยังสามารถเผยแพร่ข่าวการประชุมดังกล่าวออกไปได้ แต่มีสิ่งหนึ่งที่ข้าไม่เห็นด้วยและไม่ยอมรับคือการดัดแปลงเนื้อหา”

ทันทีที่ประโยคนี้หลุดออกมา สายตาของทุกคนพลันเป็นประกายทันที

เป็นเรื่องดีมาก หากเป็นเช่นนี้ จะมีข่าวลงหน้าหนังสือพิมพ์ในทุกวันน่ะสิ ใช่หรือไม่?

อีกทั้งยังเป็นข่าวใหม่ที่น่าจับตามอง!

มีคนกลอกตามองไปมาและถามออกไปอย่างระมัดระวัง

“สามารถถามคำถามอะไรก็ได้หรือขอรับ?”

หลิวอวี่หลินยิ้มและพูดว่า

“ใช่ คำถามอะไรก็ได้ที่เกี่ยวกับอาณาจักรฉิน”

ทันทีที่พูดจบ ทุกคนต่างพากันอึ้ง!

นี่ถือว่าเป็นข่าวดีจริงๆ

บางคนถึงกับทนไม่ไหว ลุกขึ้นถามอย่างรวดเร็วว่า

“ใต้เท้าหลิว เช่นนั้นวันนี้จะมีการประชุมฝ่ายโฆษกหรือไม่ขอรับ?”

คำถามของเขาได้รับการตอบรับจากทุกคนอย่างกระตือรือร้น

หลิวอวี่หลินยิ้มและพยักหน้าพูดว่า

“แน่นอน การประชุมฝ่ายโฆษกได้เริ่มต้นขึ้นแล้ว ทุกท่านมีคำถามอยากถาม ถามมาได้เลย”

เมื่อทุกคนได้ยินเช่นนั้น ต่างพากันมีสีหน้ายินดี

อย่างไรก็ตาม ทุกคนยังมีคามกังวลเล็กน้อย เรื่องฝั่งอาณาจักรฉินนั้น หากเป็นเมื่อก่อนคนธรรมดาอย่างพวกเขาไม่เคยกล้าถามคำถามออกไป แม้แต่พูดคุยกันส่วนตัวพวกเขาเองยังไม่กล้าพูดด้วยซ้ำ

แต่ในเมื่ออีกฝฝ่ายพูดเช่นนี้แล้ว ก็มีคนยืนขึ้นถามอย่างระมัดระวังว่า

“เช่นนั้นข้าขอถามก่อนขอรับ ข้าได้ยินมาว่าก่อนหน้านี้อาณาจักรฉินจับชาวตาดจำนวนมาก ทำให้เกิดเรื่องวุ่นวายขึ้น เรื่องนี้ฝ่ายหกกรมมีส่วนหรือไม่ขอรับ?”

เขาไม่กล้าถามชัดเจนมากนัก จึงลองถามคำถามที่ไม่เจ็บน้ำใจกันมากนักออกมาก่อน

เจ้าหน้าที่ด้านนอกแสดงให้เห็นอย่างชัดเจนตอนที่พวกเขาจะจับกุมคนว่าเป็นคำสั่งของหกกรมฝั่งอาณาจักรฉิน นี่คือสิ่งที่พวกเขาทราบ

หลิวอวี่หลินพยักหน้า

“เรื่องนี้เป็นคำสั่งของหกกรมฝั่งอาณาจักรฉิน คำถามต่อไป”

เขายอมรับอย่างตรงไปตรงมา ทุกคนที่อยู่ตรงนั้นต่างพากันอึ้งไป ทำให้คนอื่นๆ ไม่รีรอที่จะถามคำถามต่อไปทันที

เรื่องนี้หลิวอวี่หลินอดทนตอบพวกเขาทีละคำถาม การประชุมโฆษกดำเนินไปจนถึงช่วงบ่าย คนของสำนักพิมพ์ต่างแยกย้ายกันกลับบ้านอย่างพอใจ

ในวันนี้ น้องสาวที่นางสนิทตั้งแต่วัยเด็กคนหนึ่งมาหานางที่บ้าน

น้องสาวคนนี้ถือว่าเป็นหญิงอาณาจักรฉินอย่างแท้จริง นางไม่ชอบชาวต่างชาติ และนางไม่ได้จินตนาการเกินจริง นางแค่ใช้ชีวิตตามความเป็นจริง

นางได้ยินมาว่าพี่สาวคนสนิทของนางกำลังจะดินแดนชาวตาด รู้สึกเป็นกังวลเล็กน้อยจึงรีบมาหา

“พี่ฟาง พี่จะไปจริงๆ หรือ? อาณาจักรฉินดีขนาดนี้ เหตุใดพี่ถึงจะไปดินแดนชาวตาดอีก?”

นางถอนหายใจ มองไปที่พี่สาวคนสนิทคนนั้นด้วยสายตามุ่งมั่น

เฉินอวิ๋นฟางเม้มริมฝีปากแน่น หลังจากเงียบไปครู่หนึ่ง นางก็เงยหน้าขึ้นและพูดอย่างหนักแน่นว่า

“อาเซียง เจ้าอย่ามาโน้มน้าวข้าเลย ข้าตัดสินใจแล้ว!”

อาเวียงพยักหน้า และพยายามพูดโน้มน้าวต่อ

“พี่ฟาง ข้าจะไม่พูดโน้มน้าวพี่ได้อย่างไร ชีวิตของเราตอนนี้ไม่ใช่ว่าดีขึ้นแล้วหรือ? ก่อนหน้านี้ขนาดเรื่องอาหารยังมีปัญหา แต่ตอนนี้ล่ะ? ทุกๆ ครอบครัวต่างมีชีวิตที่ดีขึ้น ดินแดนชาวตาดดีตรงไหนกัน? ข้าอ่านข่าวในหนังสือพิมพ์รู้เรื่องชาวตาดมาบ้าง พวกเขาพักอยู่ที่ใดกัน?”

นางไม่อยากให้เฉินอวิ๋นฟางไปจริงๆ

และรู้สึกว่าพวกชาวตาดนั้นไม่น่าเชื่อถือเลยแม้แต่น้อย

เฉินอวิ๋นฟางส่ายหน้า

“อาเซียง นั่นเป็นเรื่องที่ชาวอาณาจักรฉินโหก ชาวตาดดีมาก อีกอย่างผู้ชายอาณาจักรฉินนั้นน่ารังเกียจ ผู้ชายชาวตาดทั้งเป็นสุภาพบุรุษและอ่อนโยนมาก พวกเขา...”