องค์ชายผู้ทรงเสน่ห์ นิยาย บท 1380

หลิวอวี่หลินรีบพูดว่า “วางใจเถิดท่านอ๋อง กระหม่อมจะแสดงจุดยืนของอาณาจักรฉินให้ชาวตาดได้เห็นผ่านแผนกโฆษกแห่งกรมพิธีการพ่ะย่ะค่ะ!”

“อืม!” ฉินเหยียนพยักหน้า “รีบไปเถิด ยิ่งเร็วยิ่งดี ไม่เช่นนั้นนางอาจได้รับบาดเจ็บ!”

“พ่ะย่ะค่ะ! กระหม่อมน้อมรับคำสั่ง!”

หลิวอวี่หลินน้อมรับคำสั่งแล้วจากไป

ฉินเหยียนกลับนั่งครุ่นคิดอยู่ที่เดิม ผ่านไปครู่หนึ่งก็ได้เรียกจ้าวจือหย่ามา

“กองทัพของหลี่ชางสถานการณ์เป็นอย่างไรบ้าง?” ฉินเหยียนถามขึ้น

จ้าวจือหย่าก้มศีรษะแล้วพูดว่า “ท่านอ๋องเพคะ กองทัพหลี่ชางยังคงคุมเชิงกับชาวตาดเช่นเดิมเพคะ ในระหว่างนี้ทั้งสองฝ่ายมีการปะทะกันอยู่บ้าง แต่ก็ควบคุมสถานการณ์ได้ดีเพคะ”

ฉินเหยียนพยักหน้า จากนั้นเขาก็หันหลังแล้วมองแผนที่ด้านหลัง ผ่านไปนานจึงจะพูดขึ้นอย่างลังเลว่า

“ออกคำสั่งให้แม่ทัพสือแห่งอาณาจักรจ้าว ให้นำกองทัพหนึ่งแสนนายมุ่งหน้าไปทางเหนือ เพื่อเฝ้าประจำการที่อาณาจักรพัลแฮ แล้วเปลี่ยนพวกหยางจิ่นซิ่วและเซี่ยชิงกลับมา”

เมื่อจ้าวจือหย่าได้ยินดังนั้นก็ตะลึง “ท่านอ๋องเตรียมจะเปิดสงครามกับชาวตาดแล้วรึเพคะ?”

นางเงยหน้าขึ้นแล้วมองฉินเหยียนด้วยสายตาที่สงสัย ในตอนนี้ชาวตาดส่งค่อนข้างอ่อนไหวต่ออาณาจักรฉิน หากทั้งสองฝ่ายเกิดอะไรขึ้นแม้แต่น้อยละก็ นั่นต้องไม่ใช่เรื่องเล็กแน่นอน

แถมอาณาจักรฉินยังเคลื่อนกองทัพหนึ่งแสนนายไปทางเหนือในสถานการณ์เช่นนี้อีก มันก็มากพอที่จะทำให้ชาวตาดตั้งสติอย่างเต็มเปี่ยมแล้ว

และสำหรับอาณาจักรฉินแล้ว ตอนนี้ไม่ใช่เวลาที่จะมาทำสงครามกับชาวตาดแน่นอน

ฉินเหยียนพูดอย่างเย็นชาว่า “หากชาวตาดยอมให้ความร่วมมือ ก็แค่เปลี่ยนผู้ป้องกันเท่านั้น แต่หากชาวตาดไม่ให้ความร่วมมือ ข้าก็จะยอมอดกลั้นเพื่อสั่งสอนพวกมันเสียหน่อย!”

เมื่อจ้าวจือหย่าได้ยินดังนั้นแล้วก็เข้าใจทันที นางรีบพูดขึ้นว่า “หม่อมฉันจะไปกระจายคำสั่งเดี๋ยวนี้เพคะ”

ฉินเหยียนโบกมือ

จ้าวจือหย่าคำนับแล้วจากไป

ฉินเหยียนจ้องมองแผนที่อีกครั้ง

......

ยามบ่ายวันนั้น อธิการบดีแผนกโฆษกแห่งกรมพิธีการหลิวอวี่หลิน ได้แสดงความไม่พอใจของอาณาจักรฉิน ต่อเรื่องที่ชาวตาดลักพาตัวผู้หญิงที่มีชื่อว่าอาเซียงของอาณาจักรฉินไปอย่างแรงกล้า

และได้ขอให้ชาวตาดให้ความสำคัญกับเรื่องนี้และส่งตัวอาเซียงกลับมายังอาณาจักรฉิน และยังต้องส่งกลับมาอย่างสมบูรณ์แบบด้วย ส่วนคนร้ายที่ลักพาตัวนั้นก็ต้องส่งตัวให้กับอาณาจักรฉินเท่านั้น ลงโทษตามระเบียบของอาณาจักรฉิน......

ในขณะเดียวกัน หลิวอวี่หลินก็ได้รับรู้ว่าในระหว่างนี้ทั่วป๋าเยี่ยนได้กระทำความผิดในอาณาจักรฉิน และได้นำเรื่องนี้ประกาศไปด้วย แม้จะไม่ได้พูดอย่างละเอียด แต่ความหมายก็คือหากชาวตาดไม่ให้ความร่วมมือ เช่นนั้นเรื่องของทั่วป๋าเยี่ยน อาณาจักรฉินก็จะดำเนินการอย่างเข้มงวด

ข่าวได้กระจายไปถึงดินแดนชาวตาดอย่างรวดเร็ว......

พระราชวังดินแดนชาวตาด

เมื่อทั่วป๋าหงเลี่ยได้รับข่าวแล้วก็ได้รีบเรียกหลี่เหยียนคังมาหารือเรื่องนี้

“ท่านราชครูมีความเห็นเรื่องนี้ว่าอย่างไรบ้าง?”

ทั่วป๋าหงเลี่ยขมวดคิ้วมองหลี่เหยียนคัง เห็นได้ชัดว่าเขาคิดว่า อาณาจักรฉินเคลื่อนไหวใหญ่หลวงเพียงนี้เพื่อผู้หญิงชาวเมืองคนเดียว จะต้องมีอะไรแน่ๆ

“ง่ายดายอย่างยิ่งพ่ะย่ะค่ะ เราเพียงแค่ตอบตกลงกับอาณาจักรฉินไป แต่ให้สกัดคนพวกนั้นไว้ก่อน เมื่อท่านทั่วป๋ากลับมาอย่างปลอดภัยแล้ว เราค่อยปล่อยก็พอแล้วพ่ะย่ะค่ะ”

“หือ?” ทั่วป๋าหงเลี่ยมองหลี่เหยียนคังแล้วหัวเราะพร้อมส่ายหน้าพูดว่า

“สมแล้วที่เป็นราชครู ช่างเป็นแผนที่ชาญฉลาดเสียจริง ในเมื่อเป็นเช่นนี้ เรื่องนี้ก็ต้องรบกวนท่านราชครูแล้ว”

“ข่านเกรงใจเกินไปแล้วพ่ะย่ะค่ะ นี่คือหน้าที่ของกระหม่อมพ่ะย่ะค่ะ”

หลี่เหยียนคังประสานมือคารวะพูดอย่างถ่อมตน

เมื่อกลับมาแล้วหลี่เหยียนคังก็ได้รีบเขียนจดหมายฉบับหนึ่ง และได้สั่งให้คนส่งไปยังเผ่าคัตยูให้ดูแลอาเซียงให้ดี

......

เวลามาถึงยามค่ำคืน

บัดนี้ ค่ำคืนที่น่ากลัวได้คืบคลานเข้ามาเหล่าหญิงสาวอาณาจักรฉินที่ถูกกักขังอยู่ในคอกแกะ

สงบสุขได้ไม่กี่วัน วันนี้ประตูก็ถูกเตะออก ทันใดนั้นก็มีชนเผ่าเนื้อตัวสกปรกกลุ่มหนึ่งเข้ามา พวกเขาพากันถอดเสื้อผ้า เผยให้เห็นสะเก็ดโคลนมากมาย หน้าอกสกปรกน่าขยะแขยงอย่างยิ่ง

นี่ไม่ได้อาบน้ำมานานแค่ไหนแล้ว......

แต่เหล่าผู้หญิงอาณาจักรฉินยังไม่ทันได้รังเกียจ ชาวตาดพวกนั้นก็ได้พุ่งตัวเข้ามาหาพวกนางแล้ว

“กรี๊ด!”