องค์ชายผู้ทรงเสน่ห์ นิยาย บท 1400

“ฝ่าบาท พวกเรารีบไปกันเถิดพ่ะย่ะค่ะ อย่ารอช้าอยู่เลยพ่ะย่ะค่ะ”

ขุนนางเตือนเขา

“อืม พวกเราไปกันเถิด...”

ในเวลานี้ฮ่องเต้คุชะยอมกัดฟันเลือกที่จะเชื่อคนกลุ่มนี้

เพราะตอนนี้อาณาจักรคุชะไม่มีอำนาจใดๆ อีกต่อไปแล้ว

ในที่สุดพวกเขาก็ถูกพาตัวไปยังกองทัพของอีกฝ่าย

ด้านนอกเต็นท์ ทหารชั้นเสี้ยวเว่ยยกมือประสานแล้วพูดว่า

“ท่านอ๋อง ฮ่องเต้อาณาจักรคุชะขอเข้าเฝ้าพ่ะย่ะค่ะ!”

“อืม พาเขาเข้ามา...”

ในเต็นท์เสียงของฉินอวี่ดังขึ้น

“พ่ะย่ะค่ะ ท่านอ๋อง!”

ทหารชั้นเสี้ยวเว่ยถอยกลับด้วยความเคารพ ในขณะที่ฮ่องเต้คุชะมีสีหน้าเป็นกังวล

“กระ กระหม่อม... เข้าเฝ้าอ๋องอวี่พ่ะย่ะค่ะ...”

เมื่อเห็นอีก ฮ่องเต้คุชะรีบคุกเข่าลงและพูดอย่างรวดเร็ว

ในเวลานี้หน้าผากของเขาเต็มไปด้วยเหงื่อ

การเผชิญหน้ากับฮ่องเต้อาณาจักรฉิน ต่อให้ตัวเขาเองเป็นถึงฮ่องเต้อาณาจักรคุชะ แต่เขาเองก็ไม่กล้าประมาท

“อืม เงยหน้าขึ้นมาคุยกันเถิด ข้าไม่กินเจ้าหรอก”

ฉินอวี่พูดพร้อมหัวเราะออกมา

ฮ่องเต้คุชะไม่กล้าชักช้า ลุกขึ้นยืนอย่างระมัดระวัง

“ฮ่องเต้คุชะ ในเมื่ออาณาจักรคุชะของเจ้าแสดงท่าทียอมจำนนต่ออาณาจักรฉินแล้ว เช่นนั้นอาณาจักรฉินของข้ามีหน้าที่ที่ต้องคอยปกป้องและรับผิดชอบความปลอดภัยในอาณาจักรคุชะของเจ้า ข้าได้นำกองทัพสามแสนนายมาในวันนี้เพื่อช่วยอาณาจักรคุชะของเจ้ากอบกู้ดินแดนที่เสียไป!”

เมื่อฉินอวี่พูดเช่นนั้น ฮ่องเต้คุชะก็รู้สึกยินดีและตื่นเต้นในทันที

ในตอนนี้เขาเจอความหวังสุดท้ายของเขาแล้ว

“ขอบพระทัยท่านอ๋องพ่ะย่ะค่ะ ขอเพียงแค่พระองค์ทรงช่วยปกป้องอาณาจักรคุชะของเรา กระหม่อมเองยินดียอมจ่ายค่าตอบแทนไม่ว่าจะต้องจ่ายด้วยอะไรก็ตาม”

เมื่อพูดเช่นนั้น ฮ่องเต้คุชะคุกเข่าลงบนพื้น

ในเวลาเดียวกัน เขาก็หยิบแผ่นทองคำในมือออกมาแล้วมอบให้ฉินอวี่

“อ๋องอวี่ นี่คือตราประจำอาณาจักรข้า ได้โปรดรับไว้ด้วยเถิดพ่ะย่ะค่ะ”

ในเวลานี้เขาไม่มีความคิดอื่น เขาเพียงแค่ต้องการที่พักพิงและเอาชีวิตรอด

ฉินอวี่หัวเราะและส่ายหน้า

“อาณาจักรฉินของข้านั้นใจกว้างและมีเมตตา ไม่เหมือนพวกคนป่าเถื่อนอย่างเช่นชาวตาด ครั้งนี้ที่ข้าส่งกองกำลังทหารออกมาช่วยเพราะไม่อยากเห็นประชาชนในอาณาจักรคุชะต้องตาย ดังนั้นเจ้าเก็บของสิ่งนั้นเอาไว้เถิด”

ฉินอวี่โบกมือปัด

แต่ประโยคนี้กลับทำให้ฮ่องเต้คุชะตื่นตันใจจนถึงกับคุกเข่าลงก้มกราบในทันที

“ขอบพระทัยอ๋องอวี่ผู้ยิ่งใหญ่พ่ะย่ะค่ะ กระหม่อมรับรองว่า ในอนาคตอาณาจักรคุชะจะยอมติดตามอาณาจักรฉิน...”

ฮ่องเต้คุชะกล่าวอย่างจริงใจ น้ำเสียงของเขาเต็มไปด้วยความเกรงกลัว

“ฮ่าๆๆ ไม่จำเป็นต้องจริงจังขนาดนั้น พวกเราถือว่าเป็นอาณาจักรเพื่อนบ้านกัน ทหาร หาที่นั่งให้ฮ่องเต้คุชะเสีย!”

ฉินอวี่อารมณ์ดีมาก และตะโกนสั่งออกไป

“ฮ่องเต้คุชะอย่าทรงกังวลไปเลย ข้าเนผู้นำทัพในครั้งนี้ ข้าจะทำลายกองทัพพันธมิตรชาตาดและช่วยพวกท่านให้รอดพ้นจากอันตรายอย่างแน่นอน”

ฉินอวี่พูดหนักแน่น

ในเวลานี้ ฮ่องเต้คุชะมีสีหน้าปลื้มปิติ

เมื่อคิดถึงเรื่องนี้เขาพลันรู้สึกตื่นเต้น

จากนั้นคุกเข่าลงแล้วพูดว่า

“ขอบพระทัยท่านอ๋องสำหรับความเมตตาของอาณาจักรฉิน ตั้งแต่วันนี้เป็นต้นไป ข้า ราชวงศ์คุชะจะจงรักภักดีต่อท่าน หากเราไม่ทำตามคำสาบานที่กล่าวไว้ ขอให้สวรรค์ลงโทษ...”

เมื่อเขาพูดจบ เขาก็โค้งคำนับทันที

และตอนที่เขากำลังจะโค้งคำนับเป็นครั้งที่สอง

ฉินอวี่กลับยื่นมือออกไปเพื่อหยุดเขาแล้วพูดว่า

“ลุกขึ้นมาเถิด ไม่ต้องทำถึงขนาดนี้!”

เมื่อพูดเช่นนั้น เขาก็ช่วยประคองอีกฝ่ายทันที

อีกฝ่ายคือฮ่องเต้อาณาจักรคุชะ เขาต้องให้เกียรติอีกฝ่ายด้วย

หลังจากลังเลครู่หนึ่ง ฉินอวี่ก็พูดเสียงดัง

“ทหาร กระจายคำสั่งข้า ให้กองทัพรุกหน้าเข้าไป จุดหมายคือเมืองจินสุ่ย!”

คำพูดของเขาดังกึกก้องจนทุกคนรอบข้างโค้งคำนับตอบรับ

จากนั้นกองทัพที่แข็งแกร่งกว่าสามแสนคนกิกเดินทางอีกครั้ง

สายตาอาฆาตอันแรงกล้า แผ่รังสีออกมาไปทั่วทุกพื้นที่