องค์ชายผู้ทรงเสน่ห์ นิยาย บท 236

สายตาของทุกคนต่างมองไปยังคนๆนั้น

“คนๆนั้นอีกแล้ว!”

“คนๆนี้คือใครกันแน่?”

“เหตุใดจึงไม่เคยได้ยินว่ามีคนยิ่งใหญ่เช่นนี้?”

คนๆนั้นสบตากับสายตาที่ประหลาดใจของทุกคนอย่างใจเย็นและคิดในใจว่า ทั้งได้เงินทั้งได้วางมาดใหญ่โตเช่นนี้อีก งานที่อ๋องเหยียนสั่งมาช่างสาแก่ใจจริงๆ!

ในห้องชั้นสอง หยางจิ่นซิ่วชี้ไปยังคนๆนั้นแล้วพูดอย่างโกรธเกรี้ยวว่า

“ดูสิเพคะองค์หญิงสาม เจ้าคนเล่นแง่กำกับเองแสดงเองอีกแล้ว จงใจจะดึงราคาให้สูงขึ้น หลอกทุกคนราวกับเป็นคนโง่! ข้าว่าแล้วว่าเขามีแต่แผนชั่วร้าย ไม่ผิดจากที่พูดเลยจริงๆ!”

จ้าวจีเอ๋อร์รีบปิดปากของหยางจิ่นซิ่วแล้วเตือนว่า

“ชู่ว์ เสียงเบาหน่อย ตะโกนเสียงดังเช่นนี้ไม่เหมาะไม่ควร”

หยางจิ่นซิ่วพยักหน้าอย่างเชื่อฟัง จากนั้นจ้าวจีเอ๋อร์ก็เอามือออกจากปากของนาง นางพูดใส่ร้ายว่า

“ข้าดูออกแล้วว่าเจ้าเองก็เป็นพวกเดียวกับเจ้าคนเล่นแง่นั่น เข้าข้างเขาเข้าไปเถิด!”

จ้าวจีเอ๋อร์แสร้งทำเป็นโกรธแล้วขู่นางว่า “ขืนยังพูดไร้สาระอีกข้าจะไม่ขอน้ำหอมให้เจ้าแล้วนะ!”

หยางจิ่นซิ่วรีบตอบตกลงทันที “เพคะเพคะ ข้าไม่พูดแล้ว ไม่พูดแล้วเพคะ!”

เมื่อพูดดังนั้นแล้วยังจงใจใช้มือปิดปากเพื่อแสดงความจริงใจอีกด้วย

ที่จริงจ้าวจีเอ๋อร์เองก็รู้สึกประหลาดใจ ในเมื่อของพวกนี้เป็นของหายาก แถมยังผลิตออกมาโดยฉินเหยียนอีก งั้นอยากขายเท่าไรก็ได้นี่ เหตุใดจึงต้องใช้วิธีนี้ในการดึงราคาให้สูงขึ้นละ?

ในห้องโถง

ซูปั้นเฉินมองพิจารณาคนๆนั้นด้วยสีหน้าที่เดือดดาล เจ้านี่มันโผล่มาจากไหนกันนะ ดูท่าวันนี้คงจะดึงดันแข่งกับเขาอย่างที่สุดแล้ว!

“หนึ่งหมื่นหกพันตำลึง! ก็แค่ดึงราคาไม่ใช่รึไง ข้าจะบอกให้นะว่าข้าซูปั้นเฉินน่ะมีเงินที่สุด!”

คนๆนั้นนิ่งเฉยและพูดอย่างไม่รีบร้อนว่า “หนึ่งหมื่นหกพันห้าร้อยตำลึง”

ซูปั้นเฉินไม่คิดว่าคนๆนั้นจะยังกล้าดึงราคาให้สูงขึ้นอีก เขาโกรธจนแทบจะระเบิดออกมา และพูดประชดว่า

“หึหึ เพิ่มเพียงห้าร้อยตำลึงเนี่ยนะยังกล้าเรียกว่าให้สูงกว่าอีกนะ เจ้าหน้าใหม่ วันนี้ข้าจะทำให้เจ้าได้เห็นว่าใครคือผู้มั่งมีที่สุด ข้าให้สองหมื่นตำลึง!”

ทุกคนตกตะลึงกันไปทันที

“เถ้าแก่ซูช่างมีทรัพย์มากมายนัก สมกับคำร่ำลือจริงๆ แถมวันนี้ยังประมูลสิทธิ์ในการจำหน่ายสบู่และน้ำหอมได้อีก วันข้างหน้าจะต้องร่ำรวยมั่งคั่ง มีทรัพย์เข้าทุกวันจนมีสมบัติมากมายเป็นแน่ เจริญรุ่งเรืองดุจดั่งพระอาทิตย์กลางท้องฟ้า!”

ยิ่งฉินเหยียนชื่นชม ซูปั้นเฉินก็ยิ่งเหลิง เขายิ้มจนแทบจะฉีกไปถึงใบหูแต่ก็ยังแสร้งทำเป็นไม่แยแสว่า

“สำหรับข้าเงินแค่นี้เป็นเพียงเศษเงินเท่านั้น ยังมีของดีอะไรอีกก็เอาออกมาเถอะ ข้าจะเหมาทั้งหมด!”

คนข้างในสับสน คนข้างนอกมองเห็นชัด หยางจิ่นซิ่วที่มองดูสถานการณ์บนชั้นสองตั้งแต่แรกทำเสียงเย็นชา

“ดังคำที่กล่าวว่าปากผู้ชายมันยิ่งกว่าผีหลอกคนไม่ผิดจริงๆ ดูซูปั้นเฉินเหลิงสิ แทบจะสติเลอะเลือนแล้ว! ข้าว่านะ ต่อให้สมบัติของเขาจะถูกฉินเหยียนหลอกเอาไปจนหมด เขายังยินดีนับเงินให้ฉินเหยียนเลย!”

จ้าวจีเอ๋อร์พยักหน้าอย่างครุ่นคิดราวกับยังดึงสติกลับมาไม่ได้ ฉินเหยียนสร้างงานประมูลนี้ขึ้นมาก็เพราะจับจุดที่เหล่าผู้มั่งมีทั้งหลายรักหน้าตา ชอบโอ้อวด

หากทำการขายสินค้าใหม่พวกนั้นไปเลยเหล่าพ่อค้าก็อาจไม่ซื้อก็ได้ แต่ถ้าทุกคนแย่งชิงกันก็จะจุดประกายความอยากเอาชนะของพวกเขาขึ้นมา พวกเขาจะไม่ลังเลใจที่จะใช้เงินเพื่อสร้างความภาคภูมิใจที่เป็นที่สนใจของผู้คน

จ้าวจีเอ๋อร์จับจ้องฉินเหยียนแล้วพูดว่า “ต้องยอมรับเลยว่าอ๋องเหยียนเฉลียวฉลาดยิ่งนัก0ไม่มีใครบนโลกที่สามารถแข่งกับเขาได้อีกแล้ว”

บนเวที

ฉินเหยียนเปลี่ยนให้จ้าวจือหย่าลงไป เขาขึ้นมาควบคุมสถานการณ์แล้วพูดว่า

“ขอความกรุณาทุกท่านอยู่ในความสงบ ของต่อไปนี้ต่างหากที่เป็นหัวใจหลักของค่ำคืนนี้!”