องค์ชายผู้ทรงเสน่ห์ นิยาย บท 339

จวนไท่ฟู่ ทุกคนในจวนต่างนอนหลับกันหมดแล้ว

ทหารรักษาพระราชวังมาถึงแล้วก็เตะประตูใหญ่บุกเข้าไปทันที ผู้ดูแลใช้สถานะที่น่าเคารพตะโกนห้ามขึ้นว่า

“ทำอะไรของพวกเจ้า ที่นี่คือจวนไท่ฟู่เชียวนะ กล้าดีอย่างไร......”

ทหารรักษาพระราชวังเตะผู้ดูแลจนล้มพับไป แล้วใช้ดาบวางบนคอของเขาเอาไว้ มีทหารรักษาพระราชวังที่สวมชุดเครื่องแบบบุกเข้าไปในจวนแล้วเริ่มการจับกุมทันที

“เพราะต้องการตรวจสอบไท่ฟู่ไงละ อยู่นิ่งๆซะ”

ต้าหย่งแฝงตัวเข้าไปในกองกำลังทหารรักษาพระราชวังแล้วดำเนินการจับกุมเองทันที องค์ชายใหญ่ฉินชงเดินเข้ามาอย่างอกผายไหล่ผึ่ง แววตาของเขาเฉียบคมแล้วออกคำสั่งอย่างเข้มงวดว่า

“ผู้ที่เข้ามาในจวนนี้ ห้ามปล่อยไปแม้แต่คนเดียว!”

ทหารรักษาพระราชวังบุกเข้าห้องนอนไปตามหน้าที่โดยไม่สนว่าคนเป็นหญิงหรือชาย

“พวกเจ้า พวกเจ้าเที่ยวก่อกวนไปทั่ว ข้าจะรายงานสิ่งที่พวกเจ้าทำต่อไท่ฟู่แน่!”

ผู้ดูแลยังคงยังคงตะโกน แต่แล้วก็ถูกต้าหย่งตัดหูข้างหนึ่งของเขาไป ทำให้ผู้ดูแลที่วางมาดข่มคนอื่นต้องนอนดิ้นอยู่กับพื้นไป

“อ้าก! เจ้าพวกบรรลัย รอท่านไท่ฟู่กลับมาแล้วจะต้องลงโทษพวกเจ้าให้ได้!”

องค์ชายใหญ่ฉินชงยืนอยู่ในห้องโถงอย่างเย็นชา “เกรงว่าไท่ฟู่จะไม่ได้กลับมาแล้วล่ะ”

ภายในจวน มีเหล่าหญิงสาวมากมายกำลังนอนหลับอย่างสบายใจ แต่เมื่อเหล่าทหารรักษาพระราชวังบุกเข้าไปในห้องแล้วก็ทำการจับกุมโดยไม่สนอะไรทั้งสิ้น ลากตัวไปจากที่นอนทันที ไม่ให้สวมแม้แต่ชุด ทำให้ทั้งจวนตื่นตระหนกกันไปหมด ไม่นานหญิงสาวในจวนก็ถูกจับกุมนับไม่ถ้วน มีมากกว่าร้อยคน

ต้าหย่งถือรูปวาดและสมุดรายชื่อ เขาเปรียบเทียบทีละคน เขาดึงบุตรสาวบุญธรรมตัวผอมที่ออกมาทีละคน

“พาพวกนางไปให้หมด”

“เราถูกใส่ร้าย เรามิได้หักหลังไท่ฟู่นะเจ้าคะ ช่วยตรวจสอบอีกทีด้วยเถิดเจ้าค่ะ!”

เหล่าหญิงสาวต่างพากันร้องคร่ำครวญ แต่ทหารกลับไม่มีความคิดสงสารผู้หญิงเลย เขาคุมตัวพวกนางไปยังรถม้าคุมขังจนหมด

......

ตำหนักเอียนอ๋อง

องค์ชายแปดฉินอู่กำลังนอนกอดหญิงสาวอย่างสบายใจ แต่จู่ๆก็ได้ยินเสียงโวยวาย เขารีบลุกขึ้นดูอย่างผวา แต่ทันทีที่เดินมาถึงหน้าประตู

“ปัง” ประตูก็ถูกเตะออกอย่างรุนแรง มีเหล่าทหารรักษาพระราชวังเข้ามานับไม่ถ้วน ทุกคนมีท่าทีไม่เป็นมิตร

“พวกเจ้าบังอาจนัก!” องค์ชายแปดหันตัวไปชักดาบออกมา แต่แล้วก็มีคมดาบวางทาบลำคอของเขาทันที

“ฝ่าบาทมีบัญชาให้จับกุมพรรคพวกของไส้ศึก เอียนอ๋องที่แปดอย่าขัดขืนเลยจะดีกว่าพ่ะย่ะค่ะ ไม่เช่นนั้นจะต้องถูกประหารนะพ่ะย่ะค่ะ!”

ต้าจ้วงอยากจะสังหารองค์ชายแปดทันที แต่ก็ยังต้องเก็บความโกรธเกรี้ยวเอาไว้ก่อน

“กรี๊ด!” หญิงสาวที่อยู่บนที่นอนร้องอย่างตื่นผวา ถูกทหารรักษาพระราชวังดึงลงมากับพื้นอย่างไม่ปรานี นางเปลือยกาย นั่นยิ่งทำให้องค์ชายแปดรู้สึกไม่พอใจอย่างมาก

“พวกเจ้าอยากตายรึไง!”

เขาอยากจะชักดาบออกมา แต่ดาบที่วางคอตรงคอทำให้เขาต้องยอมสยบ

เหล่าขันทีผู้ใต้บังคับบัญชาได้นำจดหมายลับทั้งหมดที่ฮองเฮาฉินซวงหลานทำการติดต่อกันไท่ฟู่และพรรคพวกออกมาจนหมด

ฉินซวงหลานรู้สึกผวาขึ้นมา อยากจะชะเง้อหน้าไปมองแต่ก็ไม่อาจวางมาดลงได้ จึงทำได้เพียงอดกลั้นแล้ว บิดเบือนข้อเท็จจริง

“ข้าจะไปเข้าพบฝ่าบาท จะต้องทำให้พวกเจ้าตายอย่างน่าเวทนา”

ขันทีเกาได้หลักฐานแล้วก็ไม่มัวรอช้า เขารีบประสานมือคารวะต่อฉินซวงหลาน

“หากฮองเฮาไม่พอพระทัย สามารถฟ้องร้องได้ที่ตำหนักหย่านซินพ่ะย่ะค่ะ ข้าน้อยขอตัวก่อนพ่ะย่ะค่ะ”

เขาพาเหล่าขันทีเดินออกไป ทำให้ฮองเฮาฉินซวงหลานเขวี้ยงชุดน้ำชาของแท้ทิ้งทั้งหมดอย่างโกรธเกรี้ยว

......

สถานการณ์ในเมืองหลวงปั่นป่วน ทุกอย่างวุ่นวายไปหมด ทุกสิ่งอย่างเป็นศัตรูไปหมด

จวนจงเหริน

ฉินเหยียนและองค์ชายเจ็ดฉินอวี่ได้เปลี่ยนสวมชุดสูงส่งและรออยู่นานแล้ว

“รายงานพ่ะย่ะค่ะ!” ต้าจ้วงรีบเข้ามาพบ

“รายงานพ่ะย่ะค่ะอ๋องเหยียน ทุกอย่างเป็นไปด้วยดี สามารถเข้าไปชมความสนุกในพระราชวังได้ตลอดเวลาพ่ะย่ะค่ะ”

ฉินเหยียนยิ้มแล้วโบกมือ “ฮ่าๆๆ พี่เจ็ด จีเอ๋อร์ ไป! เราเข้าวังไปดูความสนุกกันเถิด!”