องค์ชายผู้ทรงเสน่ห์ นิยาย บท 403

ฉินเหยียนเปลื่อนเรื่องและพูดต่อ

“ฮองเฮาถูกปลดแล้ว ทรัพย์สินของตระกูลเกาทั้งหมดถูกยึดไป ข้าได้ช่วยท่านจัดการหมดแล้ว”

การยึดที่อยู่อาศัยเป็นงานที่สร้างรายได้มาก คนทั่วไปไม่มีทางไม่ทำงานนี้แน่

แต่ขันทีเการู้สึกขอบคุณฉินเหยียนมาโดยตลอด คิดอยากจะไปหาเขาที่จงเหรินฝู่เพื่อเอ่ยคำขอบคุณด้วยตัวเอง แต่เขากลับไม่ได้ทำเช่นนั้น

ตอนนี้ฉินเหยียนเอ่ยปากคิดอยากจะค้นบ้านเพื่อหาเงิน ขันทีเกาที่เป็นทาสไม่มีทางปฏิเสธอยู่แล้ว ได้แต่ตอบตกลงไปว่า

“เช่นนั้นต้องรบกวนองค์ชายสิบสี่แล้วขอรับ!”

ฉินเหยียนพยักหน้า

“ท่านก็จริงจังเกินไปแล้ว ขันทีเกาอยู่ในพระราชวังมานาน ไม่ค่อยมีเวลาว่างเท่าไร ทำไมถึงไม่ลองใช้เวลาสองสามวันหลังจากนี้ไปเที่ยวชมเขตจังหวัดเสียงคังเล่า ใช้วันหยุดเพื่อตัวเองบ้างเถิด”

“รอให้การยึดทรัพย์สินของตระกูลฉินจบลง ข้าจะรายงานบัญชีแก่ท่าน ข้าจะตรวจสอบและส่งมอบเงินเต็มจำนวนให้กับท่าน หากขันทีเการู้สึกว่ารายงานบัญชีไม่ถูกต้อง พวกเราสามารถมาหารือกันได้”

นี่...”

ขันทีเการู้สึกหวั่นใจ

แม้ว่าเขาจะเป็นคนอ่านพระราชโองการด้วยตัวเอง แต่เขามาที่นี่เพื่อหาเงินด้วยเช่นกัน แต่องค์ชายสิบสี่พูดมาถึงขนาดนี้แล้ว ก็คงไม่มีทางเลือกอื่น

แต่ที่อ๋องเหยียนพูดมานั้นหมายความว่าอย่างไรกันแน่ ดูเหมือนว่าเขาต้องการแบ่งเงินจำนวนนั้นกับตนอย่างนั้นหรือ?

เรื่องจริงหรือเรื่องโกหกกันแน่?

ขันทีเกาไม่กล้าตอบ แต่ตอบกลับไปอย่างมั่นใจ

“อ๋องเหยียนเป็นถึงองค์ชาย สามารถเข้าไปยังพื้นที่ได้โดยตรง ไม่จำเป็นต้องข่ายเงินให้กับข้าหรอกขอรับ อ๋องเหยียนจริงจังเกินไปแล้ว ข้ารู้สึกละอายใจ”

“เดี๋ยวก่อน ที่ท่านพูดมานั่นไม่ถูก”

ฉินเหยียนพูดจาหว่านล้อมว่า

“ขันทีเกาไม่รู้อะไร นโยบายคืนพื้นที่เกษตรให้กับประชาชนนั้นเป็นเรื่องที่จัดการได้ยากมาก ข้าพยายามอย่างเต็มที่เพื่อรักษาเมืองหลวงของสองเขตจังหวัดเอาไว้”

“เรามาพูดถึงตระกูลฉินกันเถด มีฮองเฮอาชักใยอยู่เบื้องหลัง พวกเขาปล้นการค้าที่ทำเงินมากมายของข้าไป ไม่ใช่ว่าข้าต้องใช้โอกาสนี้เอากลับคืนมาหรอกหรือ”

“นี่...”

ขันทีเกายิ่งสับสน จริงๆ แล้วไม่จำเป็นที่จะต้องพูดเช่นนี้ เขาก็รู้ดีว่าที่อ๋องเหยียนพูดอ้อมไปมาเช่นนี้นั้นหมายความว่าอย่างไร?

“ขันทีเกาได้โปรดช่วยปิดตาข้างหนึ่งเถิด นอกจากสินค้าของข้าแล้ว ทรัพย์สินที่เหลืออยู่ขึ้นอยู่กับดุลยพินิจของขันทีเกาด้วย”

ฉินเหยียนได้พูดออกไปแล้วว่าเขาต้องการสินค้าของเขาคืน เขาไม่ต้องการอย่างอื่น ทั้งหมดที่เหลือนั้นยกให้แก่ขันทีเกาเป็นคนจัดการ

สิ่งนี้ทำให้ขันทีเการู้สึกยินดีเป็นอย่างมาก แต่นี่เองก็เป็นการทดสอบของฉินเหยียนด้วยว่าขันทีเกาเป็นคนมีความสามารถหรือไม่

หากเขาโลภมาก ในอนาคตขันทีเกาจะต้องลำบากแน่ ต้องถูกกำจัด

แต่ถ้าเขาสามารถตกลงกันได้ ถือว่าเป็นคนที่เข้าใจอะไรได้ง่าย สามารถนำไปใช้ยามวิกฤตได้

นี่เป็นการทดสอบของฉินเหยียน เพื่อดูว่าขันทีเกาจะทำอย่างไร

“ทุกอย่างขึ้นอยู่กับการจัดการของอ๋องเหยียนขอรับ”

ขันทีเกาเองก็ไม่ชักช้า ฉินเหยียนจึงโบกมือเรียกคนทันที

“ทหาร รื้อบ้าน!”

ฉินเหยียนแนะนำ

“ข้าขอแนะนำให้ท่านแต่งกายเป็นคนธรรมดากลับไปเยี่ยมบ้านเกิด หากท่านกลับไปยังบ้านเกิดแบบที่ทุกคนรู้ ท่านจะไม่ได้ยินและไม่ได้เห็นเหตุการณ์จริงเหมือนตอนที่ท่านอยู่ในวัง ทุกคนจะคอยสนับสนุนท่านและไม่มีใครบอกความจริงกับท่าน”

ขันทีเกาคิดตาม และเห็นว่ามีเหตุผล จึงประสานมือทำความเคารพและพูดว่า

“เข้าใจแล้วขอรับ”

บังเอิญว่าพวกที่กำลังรื้อค้นบ้านพลันเจอเกลือและกระดาษ จึงเปิดตู้เพื่อตรวจสอบทีละรายการ

“ถูกต้อง สินค้าพวกนี้คือของที่ข้าทำการค้าขาย ข้าต้องการทุกอย่างที่เป็นของข้าคืน ดังนั้น ขันทีเกา ได้โปรด...”

“ข้าเข้าใจแล้ว จะแสร้งทำเป็นไม่เห็นขอรับ”

ขันทีเกายังคงงุนงงไม่น้อย เงินทองจำนวนมากกลับไม่ต้องการ แต่ต้องการแค่เกลือและกระดาษเหล่านี้ องคายสิบสี่ไม่เหมือนคนทั่วไปจริงๆ

เขาลุกขึ้นและพูดว่า

“ข้าอยากกลับไปเยี่ยมบ้านเกิด ข้าขอเอ่ยลาก่อน องค์ชายสิบสี่ได้โปรดช่วยจัดการด้วย”

ฉินเหยียนพุดด้วยความเคารพว่า

“ไปเถิด ข้าได้เตรียมรถม้าไว้ให้ท่านแล้ว รีบไปรีบกลับล่ะ”

“ขอบคุณองค์ชายสิบสี่ที่ทรงดูแล ข้าน้อยขอลาก่อน”

ขันทีเกาขึ้นรถม้า พร้อมกับเปลี่ยนชุดแต่งกายเป็นคนธรรมดา และตรงไปยังบ้านเกิดเขาทันที

ไม่ได้กลับไปเยี่ยมบ้านเกิดมาหลายสิบปีแล้ว ข้าอยากกลับบ้านมากจริงๆ