องค์ชายผู้ทรงเสน่ห์ นิยาย บท 418

เขตจังหวัดหลินอวี๋

ฉินเหยียนนั่งอยู่ที่โต๊ะกำลังตรวจสอบจดหมาย

หลังจากนั่งนับเวลาดีแล้ว เขาจึงสั่งออกไปว่า

“เข้าไปแจ้งในเขตปกครองสิบหกเขตแห่งเยี่ยนหยุนอย่างลับๆ ว่าอย่าเพิ่งปล่อยน้ำ เตรียมดำเนการขั้นต่อไป ให้เตรียมประหารชีวิตและอย่าปล่อยให้คนทรยศกลับมาคิดกบฎได้อีก”

“ขอรับ”

ต้าหย่งรีบออกไปกระจายข่าวทันที

ทันทีที่ประตูเปืดออก เสียงประชาชนในถนนได้ดังเข้ามาในห้อง

ฉินเหยียนขมวดคิ้วและพูดด้วยความสับสน

“ด้านนอกกำลังทำอะไรอยู่หรือ?”

จ้าวจีเอ๋อร์เดินเข้ามาอย่างช้าๆ ตอบอย่างหมดหนทางว่า

“นี่มิใช่ความผิดของท่าน ตั้งแต่ครั้งที่แล้วหลังจากที่ท่านให้เงินห้าร้อยตำลึงเพื่อซื้อเด็กสาวจากแม่ม่ายตระกูลหลู่นั้น ประชาชนต่างพากันส่งลูกสาวมาให้ท่าน”

ฉินเหยียนไม่ได้คาดคิดว่าจะเกิดเรื่องเช่นนี้ขึ้น เขาจึงหันกลับมาพร้อมกับสั่งว่า

“เจ้าออกไปดูเสียหากหน้าตาดีเจ้าเป็นตัวแทนข้ารับตัวมา หากหน้าตาไม่ดีข้าก็ไม่อยากรับไว้”

จ้าวจีเอ๋อร์จ้องไปที่ฉินเหยียนด้วยความโกรธ

“นิสัยเหมือนเดิมไม่มีเปลี่ยนเลยนะ เจ้าคนลามก!”

หลังจากพูดเช่นนั้นก็เดินออกไปเผชิญหน้ากับประชาชนด้านนอก

ฉินเหยียนมองตามหลังจ้าวจีเอ๋อร์ หัวเราะออกมา

“การใหญ่ใกล้สำเร็จแล้ว!”

นอกหน้าต่าง

นกพิราบส่งจดหมายบินทะยานขึ้นสู่ฟ้า เดินทางหลายพันลี้เพื่อไปยังดินแดนแห่งสงคราม นี่คือฝั่งแนวหน้าของอาณาจักรฉินและอาณาจักรจ้าว อีกทั้งยังเป็นเขตชายแดนที่แม่ทัพสือซ่อนตัวอยู่

แม่ทัพสือได้พาตัวทหารของมาพักรบ เตรียมพร้อมเพื่อรอแผนต่อไปจากอ๋องเหยียน

นกพิราบส่งจดหมายมาถึงในเวลาที่เหมาะเจาะ หลังจากที่แม่ทัพสือได้รับจดหมาย พลันรีบคลี่ออก เห็นตัวอักษรทั้งสามตัวเขียนว่า “สั่งตัดหัว” ปรากฏบนจดหมายอย่างชัดเจนเขาพลันเข้าใจในทันทีและพูดอย่างเร่งรีบ

“เตรียมตัวให้พร้อมสำหรับแผนการต่อไป เราจะร่วมมือกันทั้งจากภายในและภายนอกเมือง ไม่ให้อีกฝ่ายได้ทันระวังตัว!”

...

อีกด้านหนึ่ง

หอหม่านโหลว

ได้รับรายงานลับจากอาณาจักรจ้าวแล้ว ฝั่งอาณาจักรจ้าวรายงานว่าอาณาจักรฉินได้เข้าโจมตีอย่างรุนแรง สามารถนึดเมืองได้ถึงห้าเมืองภายในเวลาอันสั้น อาณาจักรจ้าวกำลังตกอยู่ในอันตราย

เพื่อต่อต้านการรุกรานอย่างต่อเนื่องของอาณาจักรฉิน อาณาจักรจ้าววางแผนที่จะเลือกแม่ทัพจากกองกำลังสำรวจ และนำกองทัพที่จัดตั้งขึ้นใหม่ของอาณาจักรจ้าวเข้าโจมตีอาณาจักรฉิน

จ้าวจือหย่ากำลังนั่งอ่านรายงานลับนั้นด้วยเช่นกัน

“ภายในอาณาจักรจ้าว ทุกๆ เขตจังหวัดทั้งอาณาจักรได้จับกุมประชาชนชายมาทรมาน หากไม่สามารถจ่ายเงินภาษีตามที่กำหนดไว้ได้ จะต้องถูกนำตัวเข้ากองทัพ ดูเหมือนว่าอาณาจักรจ้าวกำลังเดินเข้าสู่ทางตีนเสียแล้ว”

หลิวเชียนเชียนกำหมัดแน่น เอ่ยปากพูดขึ้นมาว่า

ในระหว่างการสู้รบครั้งใหญ่ระหว่างอาณาจักรฉินและอาณาจักรจ้าว กองทัพทั้งสองต่างเป็นกังวลและต่อสู้กันอย่างหนักมาเป็นเวลาสองเดือน

กองทัพอาณาจักรฉินมีกำลังล้นหลาม ยึดเขตปกครองแห่งเยียนหยุนไปได้ถึงสิบห้าเขตแล้ว

ยังเหลือเมืองสุดท้าย เพียงแค่พิชิตให้ได้ อาณาจักรจ้าวจะกลายเป็นลูกแกะที่ถูกเชือด

เมืองสุดท้ายนี้มีชื่ออวิ๋นเฉิง เป็นสถานที่สำคัญสำหรับนักยุทธศาสตร์ทางทหารของอาณาจักรจ้าว และยังเป็นป้อมปราการที่หยางจิ่นซิ่วประจำการเองด้วย

กองทัพทั้งสิบเอ็ดกองทีพของอาณาจักรฉินรวมเข้าด้วยกัน กองทหารหนึ่งแสนคนเดินทางมาถึงเมืองนี้แล้ว เตรียมโจมตีอวิ๋นเฉิงเป็นที่สุดท้าย

ข้าศึกมีจำนวนมากกว่า นอกจากแม่ทัพหยางจิ่นซิ่วแล้ว กองกำลังป้องกันของอาณาจักรจ้าวนั้นเหลือแต่ทหารที่อ่อนแอ

กองทัพทั้งสองเผชิญหน้ากัน ข้าศึกแข็งแกร่ง ฝั่งตนอ่อนแอ ช่างน่าเศร้าและโดดเดี่ยวเสียเหลือเกิน

...

“กุบกับ กุบกับ...”

บนเส้นทางภูเขา องครักษ์เงาควบม้าพร้อมกับตีแส้ในมือ

ทันใดนั้น มีคนกลุ่มกนึ่งปรากฏตัวออกมาจากโพรงหญ้า ผู้นำคือแม่ทัพสือที่โด่งดัง

“เป็นพวกเดียวกันพวกเราเอง เข้ามาส่งสารให้อ๋องเหยียน รีบให้การต้อนรับ!”

“ขอรับ”

เมื่อพวกเขาเข้ามาใกล้ องครักษ์ที่ทำงานมาทั้งวันทัง้คืนต่างพากันหมดแรง รีบมอบคู่มือให้แม่ทัพสือ

“อ๋องเหยียนมีรับสั่งว่า ให้นำคู่มือเล่มนี้ส่งให้ถึงมือผู้จัดการหลิว ห้ามมีข้อผิดพลาดใดๆ เกิดขึ้น!”