องค์ชายผู้ทรงเสน่ห์ นิยาย บท 429

หอหม่านฮวา

เมื่อหลิวเชียนเชียนกลับมาแล้วก็รีบเรียกหลี่ชางมาซักถามทันที

หลี่ชางคำนับอย่างเคารพแล้วพูดว่า “ไม่ทราบว่าผู้จัดการหลิวมีรับสั่งอะไรรึขอรับ?”

หลิวเชียนเชียนลูบจี้หยกในมือแล้วพูดตรงประเด็นว่า “ที่ให้เจ้าอยู่ในหอหม่านฮวา ก็เพราะรอเวลานี้อยู่ ต่อไปข้าจะส่งเจ้าเข้าไปในพระราชวัง ให้เจ้าได้พบกับป้าของเจ้า แต่ว่าเมื่อเข้าวังแล้ว เจ้าจะต้องช่วยอะไรข้าสักอย่าง เจ้ายินยอมรึไม่?”

เมื่อหลี่ชางได้ยินว่าจะได้พบกับคนในครอบครัวเพียงคนเดียวในตระกูลหลี่ ดวงตาของก็มีน้ำตาระรื้นออกมาทันที เขาก้มมืออย่างเคร่งขรึมแล้วพูดว่า

“ขอเพียงได้พบท่านป้า ไม่ว่าผู้จัดการหลิวจะรับสั่งอะไร ข้าจะปฏิบัติตามทุกอย่าง!”

หลิวเพียนเพียนพูดอย่างพอใจว่า “ต่อไป เจ้าจงฟังคำสั่งของข้า ทหาร มานำสิ่งนี้ส่งไปยังพระราชวังอาณาจักรจ้าวหน่อย จะต้องส่งไปถึงมือของพระสนมหลี่ให้ได้”

“ขอรับ!”

องครักษ์เงารับจี้หยกมาแล้วออกไปปฏิบัติทันที

หลังจากจัดการและส่งมอบหลายมือ ในที่สุดจี้หยกก็ถูกส่งไปยังพระสนมหลี่อย่างราบรื่น เมื่อพระสนมหลี่เห็นก็รู้ทันทีว่าหยกนี้เป็นสิ่งที่จ้าวจวินมอบให้นางในตอนที่เข้าวังปีแรก ตอนนั้นพี่ชายเข้าวังมาเยี่ยมนาง นางเป็นคนมอบจี้หยกนี้ให้กับมือ ไม่รู้ว่าทางตระกูลให้คนมาส่งจี้หยกนี้เพราะอะไร นางถามนางกำนัลที่ส่งสารมาให้อย่างงุนงง

“นอกจากจี้หยกนี้แล้ว ทางตระกูลของข้าส่งสารอะไรอีกรึไม่?”

นางกำนัลผู้ส่งสารย่อตัวแล้วพูดว่า “ดูเหมือนว่าญาติของพระสนมจะมานะเพคะ”

เมื่อพูดดังนั้นแล้ว หลี่ชางก็ถูกพาเข้ามา ทันทีที่พบพระสนมหลี่ เขาก็ไม่อาจกดเก็บความรู้สึกเอาไว้ได้อีก เขาคุกเข่าลงกับพื้นข้างๆขาของพระสนมหลี่ แล้วพูดด้วยเสียงสั่นคลอนทั้งน้ำตาว่า

“ท่านป้า!”

เมื่อพระสนมหลี่เห็นเด็กน้อยที่สวมเสื้อผ้ามอมแมม ว่าเป็นหลานชายหลี่ชางของนางก็พูดอย่างตะลึงว่า

“ชางเอ๋อร์? เจ้ามาได้อย่างไร รีบลุกขึ้นมาเถิด”

เมื่อพูดดังนั้นแล้วก็รีบเข้าไปพยุงหลี่ชางที่กำลังร้องไห้มานั่งบนเก้าอี้ แล้วถามอย่างใจเย็นว่า

“ชางเอ๋อร์ ไม่ร้องนะ โศกเศร้าอะไรมาบอกป้ามา”

หลี่ชางได้เล่าให้พระสนมฟังอย่างละเอียดทุกเรื่องเกี่ยวกับครอบครัวของเขาถูกฆาตกรรม ว่าแม่ของเขาเสียชีวิตอย่างอนาถต่อหน้าเขาอย่างไร และเขารอดพ้นจากอันตรายและมาอยู่ในจุดที่เขาอยู่ทุกวันนี้ได้อย่างไร

“ปัง” พระสนมหลี่ตบโต๊ะเสียงดัง แล้วพูดอย่างเดือดดาลว่า

“บังอาจนัก! จ้าวฉี่หมิงบังอาจทำร้ายตระกูลของข้า ฆ่าท่านพ่อของข้า ทำร้ายพี่น้องของข้า แค้นนี้......จะอยู่ใต้ฟ้าเดียวกันไม่ได้อีกแล้ว!”

หลิวเชียนเชียนมองหีบเครื่องประดับมีค่าแล้วยิ้มพร้อมพูดว่า

“อย่างไรก็เป็นถึงพระสนมในวัง ช่างใจกว้างยิ่งนัก เครื่องประดับมีค่าเหล่านี้ อย่างน้อยที่สุดก็สามารถแลกสองหมื่นตำลึงทองได้เลยนะ”

จากนั้นก็หันหน้าไปพูดกับเฉินหย้วนหย้วนว่า “เจ้านำเครื่องประดับมีค่าพวกนี้เข้าไปวังไปด้วยเถิด จำไว้เอาแต่งตัวให้งดงามด้วยล่ะ”

เฉินหย้วนหย้วนคำนับอย่างเคารพแล้วพูดว่า “เจ้าค่ะ จะไปเตรียมตัวเดี๋ยวนี้เจ้าค่ะ”

......

เมืองหลวงอาณาจักรจ้าว สวนดอกไม้หลังตำหนัก

เฉินหย้วนหย้วนสวมชุดหรูหรา และเดินทางมาพบพระสนมหลี่โดยมีนางกำนัลเสี่ยวชุ่ยนำทาง

“หม่อมฉันเข้าพบพระสนมหลี่เพคะ”

ทันทีที่พระสนมหลี่เห็นเฉินหย้วนหย้วนก็ถูกความงามของนางทำให้ตกตะลึง ช่างงดงามจนหาเปรียบไม่ได้ เป็นใบหน้ารูปลักษณ์ที่เหล่าหญิงสามจะต้องพากันอิจฉาริษยากันแน่นอน

พระสนมหลี่สงบอารมณ์แล้ววางมาดของพระสนม แล้วพูดว่า “เจ้ารู้รึไม่ ว่าข้าเลือกเจ้าเข้าพระราชวังด้วยเหตุอันใด?”