องค์ชายผู้ทรงเสน่ห์ นิยาย บท 523

ฉินเหยียนประสานมือคารวะพูดว่า “ท่านพ่อพ่ะย่ะค่ะ ข้าได้ให้ช่างสร้างของสองสิ่งขึ้นมา สิ่งแรกเรียกว่าเสาแห่งความอัปยศ ส่วนอีกอย่างเรียกว่าศิลาแห่งคุณธรรม”

ฮ่องเต้ฉินถามขึ้นอย่างสนใจว่า “หือ? แล้วสร้างสองสิ่งนี้ขึ้นมาใช้ประโยชน์อย่างไร?”

ฉินเหยียนอธิบายว่า “ท่านพ่อพ่ะย่ะค่ะ เสาแห่งความอัปยศนั้นมีไว้ลงโทษพวกคนทรยศที่มีโทษสูงไม่น่าให้อภัย โลภมาก สร้างความโกลาหล รังงแกข่มเหงชาวเมือง โดยการสลักชื่อของขุนนางทรยศที่สมควรตายไว้บนเสาแห่งความอัปยศตลอดกาล เพื่อเป็นอุทาหรณ์แก่ผู้อื่นพ่ะย่ะค่ะ”

“ส่วนศิลาแห่งคุณธรรมนั้นคือศิลาจารึกอันสูงใหญ่ บนนั้นจะมีการจารึกชื่อและคุงามความดีที่เหล่าข้าราชการขุนนางได้กระทำไว้ให้แก่อาณาจักรฉิน ไม่ว่าจะเป็นชายหรือหญิงพ่ะย่ะค่ะ”

“คนเหล่านี้จะถูกจารึกเอาไว้ในศิลาแห่งคุณธรรม จะถูกจารึกเป็นประวัติศาสตร์ หากพวกเขาล้มเหลวในการรับใช้อาจักรฉิน ใช้อำนาจในทางที่ผิด รับสินบน และฝ่าฝืนกฎหมาย พวกเขาจะประสบชะตากรรมเช่นเดียวกับไท่ฟู่ ชื่อของพวกเขาคือ จะถูกย้ายออกจากศิลาแห่งคุณธรรมตลอดกาล และจะถูกลงโทษด้วยหลิงฉือบนเสาแห่งความอัปยศพ่ะย่ะค่ะ!”

เมื่อพูดดังนั้นแล้ว เหล่าขุนนางฝ่ายบู๊และฝ่ายบุ๋นก็เกรงกลัวอย่างมาก การดำเนินคุณธรรมโดยแบ่งแยกคุณและโทษอย่างชัดเจนเช่นนี้ ไม่เพียงแต่จะสามารถยับยั้งพฤติกรรมของเหล่าเจ้าหน้าที่ได้ แถมยังสามารถแก้ไขแนวโน้มที่ไม่ดีต่อพระราชสำนักได้อีกด้วย ยิงปืนนัดเดียวได้นกสองตัว

ฮ่องเต้ฉินไตร่ตรอง และตระหนักว่าด้วยสองสิ่งนี้จะสามารถยับยั้งไม่ให้เหล่าเจ้าหน้าที่ขุนนางใช้อำนาจในทางที่ผิด ไม่มีใครกล้าคิดไม่ซื่ออีกแล้ว ยิงปืนนัดเดียวได้นกหลายตัว!

จึงอดไม่ได้ที่จะชื่นชมว่า “สุดยอด ข้าอนุญาต!”

ฉินเหยียนประสานมือคารวะ “ลูกน้อมรับคำสั่ง จะปฏิบัติเดี๋ยวนี้พ่ะย่ะค่ะ ลูกขอตัวก่อน”

ทันทีที่ออกจากตำหนักจินหลวนก็ได้รีบเดินไปยังป้ายประกาศ

......

นอกพระราชวัง เหล่านักเรียนต่างก็รออยู่นานแล้ว ต่างก็ชะเง้อหน้ามองไปยังป้ายประกาศ

ขณะนี้ประตูใหญ่ได้ถูกเปิดออก หัวหน้ากิจการพระราชวังออกมาประกาศว่า “แถลงประกาศ!”

ในที่สุดวินาทีที่ตั้งตารอคอยก็มาถึง เหล่านักเรียนต่างก็รีบเข้าไปดูประกาศ

“ว้าว! ผ่านแล้ว ข้าอยู่ในลำดับดีมาก!”

“สวรรค์ย่อมเมตตาคนที่มีความเพียรพยายาม แม่ ลูกเราทำได้แล้ว!”

“ท่านพ่อท่านแม่ หลังจากพร่ำลำบากบากบั่นร่ำเรียนมา ในที่สุดลูกก็ผ่านแล้วขอรับ!”

นักเรียนที่ประสบความสำเร็จกระโดดสูง พวกเขาดีใจจนกลั้นน้ำตาไว้ไม่อยู่ หลังจากถูกตระกูลขุนนางปราบปรามมาหลายปี ในที่สุด พวกเขาก็มีโอกาสที่จะเปล่งประกาย ความพยายามหลายปีมานี้ไม่สูญเปล่าเลยจริงๆ!

ภาพนองเลือดเช่นนี้ทำเอาเหล่านักเรียนที่ล้อมรอบอยู่ต่างก็อึ้งไปตามๆกัน เมื่อเห็นการประหารชีวิตด้วยตาของตัวเอง นักเรียนก็ตกใจจนพูดอะไรไม่ออก คนที่ขี้ขลาดยิ่งกว่าถึงขั้นเอามือปิดปากไม่ให้ตนเองร้องตะโกนออกมา แถมยังมีคนจับหน้าอกแล้วอ้วกตามๆกัน

ทันใดนั้นเองฉินเหยียนก็เดินออกมาอยู่ตรงหน้าของเหล่านักเรียนโดยถือพระราชโองการเอาไว้ ขันทีเกาประสานมือคารวะต่อฉินเหยียนอย่างเคารพแล้วถอยไปอีกด้าน

ฉินเหยียนกวาดตามองเหล่าผู้ผ่านเข้าสอบที่ยังคงตื่นตกใจกลัวกันอยู่ แล้วชี้ไปยังไท่ฟู่พร้อมพูดว่า

“เหล่าผู้ผ่านเข้าสอบทั้งหลาย นี่คือเสาแห่งความอัปยศ และเป็นจุดจบของคนชั่วอย่างไท่ฟู่ด้วย ส่วนที่อยู่ด้านซ้ายมือของพวกเจ้าคือศิลาแห่งคุณธรรม ไม่ว่าใครที่ทำประโยชน์แก่อาณาจักรฉิน รวมถึงผู้ที่สร้างผลงานคุณงามความดีเอาไว้ จะถูกสลักชื่อบนศิลาเพื่อจารึกเป็นประวัติศาสตร์”

“แต่ผู้ใดฝ่าฝืนกฎหมายและวินัย รังแกข่มเหงชาวเมือง บิดเบือนกฎหมายในอาชีพราชการ ไม่ว่าจะเป็นโทษหนักหรือเบาแค่ไหน จะต้องถูกลงโทษหลิงฉือบนเสาแห่งความอัปยศจนตาย จุดจบของไท่ฟู่คือกระจกเงาของคนรุ่นหลัง!”

เหล่านักเรียนต่างก็รู้สึกว่าได้รับความเมตตา พระราชทานพระเมตตาอย่างทั่วถึง พวกเขาตกใจจนเหงื่อท่วมตัวไปหมด ต่างก็คุกเข่าสัญญาว่า

“พวกข้าจะตอบแทนพระราชสำนัก ไม่ทรยศต่อความเมตตาอันยิ่งใหญ่ของฝ่าบาทพ่ะย่ะค่ะ!”

ฉินเหยียนเปิดพระราชโองการแล้วอ่านเสียงดังว่า “รายชื่อที่ถูกเรียกต่อไปนี้ ให้เข้าพบฝ่าบาทในตำหนัก!”