องค์ชายผู้ทรงเสน่ห์ นิยาย บท 548

ทันใดนั้นนางก็หันกลับมาแล้วสะบัดชุดหรูหราอย่างห้าวหาญ แล้วนั่งบนบัลลังก์ด้วยท่าทางเคร่งขรึมราวกับฮ่องเต้เสด็จ และมองทุกคนที่อยู่ด้านล่าง

การกระทำนี้ทำให้อู๋ซานกุ่ยเดือดดาลไปทันที เขาตบโต๊ะแล้วตะคอกว่า

“บังอาจ! เจ้าเป็นเพียงหญิงสาว บังอาจจะครองบัลลังก์รึ กำเริบเกินไปแล้ว!”

จ้าวจีเอ๋อร์ที่นั่งอยู่บนบัลลังก์ นางเย็นชาและเย่อหยิ่ง ท่าทางน่าเกรงขามอย่างมาก

“ข้าคือองค์หญิงสามแห่งอาณาจักรจ้าว เป็นสายเลือดราชวงศ์อาณาจักรจ้าว สมควรที่จะสืบทอดบัลลังก์ จะปล่อยให้พวกทรยศที่กบฏอย่างพวกเจ้าทำลายราชวงศ์อาณาจักรจ้าวได้อย่างไร!”

อู๋ซานกุ่ยโกรธจนหัวเราะ “ยังจะพูดว่าราชวงศ์อาณาจักรจ้าวอีกรึ พาตัวพวกนางเข้ามา!”

นักดาบหลีกทางให้ จากนั้นก็มีทหารกบฏลากตัวกลุ่มคนที่เสื้อผ้าหลุดลุ่ยเข้ามาด้านในตำหนักจินหลวน พวกนางถูกโยนลงพื้น จากนั้นก็จิกผมให้เงยหน้าขึ้น แล้วใช้ดาบวางตรงคอ เพื่อให้ทุกคนได้เห็นใบหน้าชัดๆ

พวกนางคือพระญาติของราชวงศ?อาณาจักรจ้าวทั้งหมด พระสนม องค์หญิงรวมถึงท่านหญิง ต่างก็อยู่กันครบ

“จีเอ๋อร์ ช่วยข้าด้วย!”

“ฮือๆ จีเอ่อร์ช่วยเราด้วย.......”

เหล่าพระสนมและองค์หญิงร้องไห้กันไม่หยุด ดูจากสภาพของพวกนางแล้ว ไม่ต้องคิดก็รู้ได้เลยว่าหลายวันมานี้พวกนางถูกทรมานอย่างไร้มนุษยธรรมแค่ไหน

จ้าวจีเอ๋อร์สีหน้าโกรธเกรี้ยว นางค่อยๆหลับตาลง ในใจเต็มไปด้วยคำเตือนของฉินเหยียน

“ผู้ที่กระทำการใหญ่ไม่ใส่ใจกับเรื่องเล็กน้อย! หากเจ้าอยากจะเป็นฮ่องเต้หญิง ประสงค์ทำการใหญ่ ก็ต้องฆ่าอย่างเด็ดขาด จะให้อารมณ์มาเป็นผลไม่ได้”

จ้าวจีเอ๋อร์ไม่กล้ามองตรงๆ ทำให้อู๋ซานกุ่ยยิ่งกำเริบเสิบสาน

“ฮ่าๆๆ คนพวกนี้คือตระกูลราชวงศ์เดียวกับเจ้าเชียวนะ ในเมื่อพวกนางตกอับจนมีสภาพเช่นนี้ได้ เจ้าเองก็เช่นกัน!”

อู๋ซานกุ่ยสีหน้าเย็นชาแล้วพูดอย่างเข้มงวดว่า “หากเจ้ายังไม่ยอมถอย ข้าจะเอาเจ้าให้เป็นรางวัลของกองทัพ ทำให้เจ้าต้องเป็นอีตัวที่คนนับพันสามารถใช้ได้!”

เหล่าทหารกบฏต่างก็ตะโกนเป็นเสียงเดียวกันว่า “ลงมา ลงมา ลงมา!”

อู๋ซานกุ่ยจิกผมของพระสนมคนหนึ่งไว้แน่น จากนั้นก็ใช้ดาบวางตรงคอของนาง

“สถานการณ์จบลงแล้ว หากเจ้ายอมสละบัลลังก์ข้าจะไว้ชีวิตเจ้าก็ย่อมได้ แถมยังสามารถยอมปล่อยพวกนางไปก็ได้ ไม่เช่นนั้น......”

“พรวด” เลือดกระเด็นไปทั่ว พระสนมถูกปาดคอ

เหล่าพระสนมและองค์หญิงคนอื่นๆต่างก็ตกใจไปหมด พวกนางหน้าซีดและผวาอย่างมาก

ในขณะเดียวกัน

“เจ้าพูดอะไรอยู่หย้วนหย้วน? รีบกลับมาเร็ว กลับมาข้างกายข้า ด้านนอกนั้นอันตราย”

อู๋ซานกุ่ยยังคงพยายามลองเรียกเฉินหย้วนหย้วน อยากจะให้นางกลับไปข้างกายของตนเอง แต่ในตำหนักจินหลวนมีผู้ใต้บังคับบัญชาคุกเข่าลงแล้วก้มศีรษะให้จ้าวจีเอ๋อร์กันเกือบทั้งหมด ภาพนี้น่าตะลึงเกินไปแล้ว เขารู้สึกมันเหมือนความฝัน ไม่อยากจะเชื่อเลย

“ข้ารู้แล้ว ต้องเป็นเพราะนางปีศาจตนนี้ที่ใช้วิชาทำให้ผู้หญิงของข้า และผู้ใต้บังคับบัญชาของข้าหลงผิด!”

อู๋ซานกุ่ยชักดาบออกมาด้วยความโกรธ เขาจะพุ่งขึ้นไปเพื่อต่อสู้กับจ้าวจีเอ๋อร์

แต่ผู้ใต้บังคับบัญชาก็พากันชักดาบออกมาพร้อมกัน แล้วหันเข้าใส่อู๋ซานกุ่ย

“พวกเจ้าบ้ากันหมดแล้วรึไง? นางปีศาจตนนี้ทำให้พวกเจ้าหลงผิด ตั้งสติหน่อยสิ!”

ในขณะที่อู๋ซานกุ่ยกำลังตะโกนเสียงดัง จู่ๆเฉินหย้วนหย้วนก็มายินอยู่ตรงหน้าเขา

“หย้วนหย้วน ตื่นสิ อย่าถูกวิชาปีศาจทำให้หลงผิด!”

“ข้าไม่ได้หลงผิด” เฉินหย้วนหย้วนดึงหน้าแล้วพูดไปด้วยน้ำตาไหลไปด้วยว่า “อู๋ซานกุ่ย วันนี้ข้าจะบอกความจริงกับเจ้า ตั้งแต่แรกจนถึงตอนนี้ ข้าไม่เคยรักเจ้า เริ่มตั้งแต่การคัดเลือกที่หอหม่านฮวา มันก็เป็นแผนการใหญ่ ที่ใช้เพื่อล้มล้างดินแดนอาณาจักรจ้าว เจ้าและข้า ก็แค่หมากในแผนนี้เท่านั้น”

“เป็นไปไม่ได้ เจ้าโกหก!”

อู๋ซานกุ่ยตะโกนเสียงดัง ต่อให้ตายเขาก็ไม่เชื่อว่าความรู้สึกของเฉินหย้วนหย้วนที่มีต่อเขาคือเรื่องโกหก