องค์ชายผู้ทรงเสน่ห์ นิยาย บท 554

ค่ายทหารรักษาการณ์ชายแดน

กองทัพพยัคฆ์เสือดาวหนึ่งพันนายสวมใส่ชุดเกราะเอาไว้กันทุกคน สีหน้าเด็ดเดี่ยวราวกับเพชฌฆาต พวกเขายืนเรียงกันที่นอกค่าย

กองทัพชายแดนทั้งหมดได้ยินชื่อเสียงของกองกำลังพยัคฆ์เสือดาวมานานแล้ว ความสามารถที่สามารถต้านคนนับพันด้วยตัวคนเดียวได้นั้น ทำให้พวกเขามากล้าทำอะไรบุ่มบ่าม

ในค่ายทหาร ต้าหย่งและหานกั้วกำลังดื่มกันอย่างสนุกสนาน

ต้าหย่งชูจอกเหล้าขึ้นอย่างไม่มากพิธีแล้วยิ้มพร้อมพูดว่า “ตั้งแต่ที่เราสองคนเลื่อนขั้นแล้ว เป็นเวลานานที่ไม่ได้ดื่มด้วยกันเลยนะ”

หานกั้วยิ้ม เขาไม่ได้ติดต่อกับต้าหย่งมาหลายปี จู่ๆก็พากองกำลังพยัคฆ์เสือดาวหนึ่งพันนายมาเช่นนี้ ต่อให้สติไม่ดีก็ยังรู้ได้ว่าเจตนาเดิมนั้นมิใช่อยู่ที่จุดนี้แต่อยู่ที่จุดอื่น

จึงได้ชูจอกขึ้นแล้วยิ้มแย้มพูดว่า “นั่นสิ มา ข้าขอเคารพต่อเจ้าหนึ่งจอก”

ในขณะที่ทั้งสองพูดคุยกัน หน่วยสอดแนมชายแดนก็มารายงานว่า

“รายงานขอรับ ทูตของเอียนอ๋องที่แปดมาเยือนขอรับ”

ต้าหย่งยิ้มอย่างได้ใจแล้วออกคำสั่งทันทีว่า “จับตัวไว้!”

หานกั้วตกตะลึง สีหน้าของเขาย่ำแย่อย่างมาก เขาปาดเหงื่อด้วยความกลัว และได้ยินเสียงเข่นฆ่าดังขึ้นนอกค่าย ทูตของเอียนอ๋องที่แปดถูกฆ่าตายไป

......

บนกำแพงเมืองเขตซุ่นชิ่ง

ฮ่องเต้ฉินเพิ่งจะคิดได้ จึงถามขึ้นว่า “เจ้ารู้ว่าเจ้าแปดมีแผนจะก่อกบฏก่อนแล้ว เหตุใดจึงไม่รายงานต่อข้า?”

ฉินเหยียนยิ้มอย่างเก้อเขิน “ไม่แน่ใจพ่ะย่ะค่ะ หากลูกกราบทูลท่านพ่อก่อน ตามแนวทางของท่านพ่อแล้วคงคิดว่าลูกใส่ร้ายท่านพี่ การไม่มีหลักฐานแล้วกล่าวว่าผู้อื่น เช่นนั้นลูกคงต้องซวยอีก ไม่แน่อาจถูกขังที่จงเหรินฝู่อีกรอบก็ได้”

ฮ่องเต้ฉินสีหน้าไม่พอใจแล้วพูดว่า “นี่เจ้ากำลังหาว่าข้าแยกแยะผิดถูกไม่ได้ ไม่มีความยุติธรรมรึ?”

ฉินเหยียนประสานมือคารวะพูดว่า “ไม่กล้าพ่ะย่ะค่ะไม่กล้า”

แม้จะพูดว่าไม่กล้า แต่ความจริงก็ส่งสายตาให้ไปคิดเอาเอง ฮ่องเต้ฉินไม่พอใจแต่ก็ทำอะไรไม่ได้ เขาถอนหายใจแล้วถามว่า “ในเมื่อเจ้าคาดเอาไว้แต่แรกแล้ว ก็ต้องมีแผนเอาไว้แล้วใช่รึไม่”

ฉินเหยียนประสานมือคารวะพูดว่า “ลูกมีแผนอยู่จริงพ่ะย่ะค่ะ”

เมื่อพูดดังนั้นแล้วก็โบกมือ องครักษ์รีบนำแผนที่ป้องกันเมืองซุ่นชิ่งรวมถึงแผนที่หมู่บ้านโดยรอบมาให้

องค์ชายสี่ตะโกนอย่างตื่นตระหนก องค์ชายอื่นๆเองก็ทำอะไรไม่ถูก พวกขาตามทุกคนไปอย่างมึนงง ที่จริงแล้วเหล่าองค์ชายคนอื่นๆ ส่วนใหญ่ตอนนี้ก็ยังคงมึนงงไม่เข้าใจสถานการณ์ ไม่ว่าสถานการณ์จะเอื้ออำนวยต่อพวกเขาหรือไม่ก็ตาม แต่พวกเขาก็ไหลไปตามสถานการณ์ไม่มีจุดยืนของตัวเอง

“ไร้สาระ ยังไม่แพ้ เพียงแค่หาท่านพ่อพบแล้วฆ่าเขาซะ ดินแดนก็ยังคงเป็นของเรา!”

“สวบ” มีลูกธนูยิงออกมาจากในป่าโดนองครักษ์ของเอียนอ๋องที่แปดจนตาย

“รีบหนีเร็ว!”

เหล่าเจ้าชายนำกองทหารที่เหลือดิ้นรนออกจากการล้อม ในที่สุดก็หนีพ้นมาได้ เหล่าองค์ชายเพิ่งจะโล่งอกก็มีบางคนที่รู้สึกคิดผิดที่ก่อกบฏแล้ว ตอนนี้มีความคิดอยากตายด้วยซ้ำ

ฉินอู่พูดเสียงเข้มงวดว่า “ฟ้าสางแล้ว พวกเรายังไม่แพ้ อีกไม่เกินหนึ่งชั่วโมง เมื่อทหารรักษาชายแดนมาถึงเราจะสู้กลับ ชัยชนะจะเป็นของเราอย่างแน่นอน!”

ขณะที่พูดก็มองไปตามถนน ไม่ไกลด้านหน้านี้ก็คือเมืองซุ่นชิ่ง อีกทั้งฮ่องเต้ฉินก็กำลังยืนอยู่บนกำแพงเมืองด้วย

“พยายามหาแทบตายไม่เจอ พอเลิกหาเลิกสนใจ กลับได้มาง่ายๆ แบบคาดไม่ถึงเสียอย่างนั้น ฮ่องเต้ฉินอยู่ที่เมืองซุ่นชิ่ง ตามข้าไปตัดศีรษะลงมาซะ! ไป!”

ฉินอู่บ้าไปแล้ว เขากระโดดขึ้นหลังม้าแล้วพุ่งตัวไป เหล่าองค์ชายคนอื่นๆเองก็ตามไปโจมตีที่เมืองซุ่นชิ่งอย่างสับสน