องค์ชายผู้ทรงเสน่ห์ นิยาย บท 636

ฉินเหยียนฮัมเพลง แล้วเดินกลับไปอย่างไร้จุดหมาย

ก่อนจะเข้าเมืองเห็นประชาชนรวมตัวกันเป็นจำนวนมากที่ซากอาคาร ส่วนใหญ่เป็นผู้ลี้ภัยที่หนีความอดอยาก อีกทั้งยังมีขอทานที่ไม่อาจอยู่รอดในเมืองได้

การแต่งกายของฉินเหยียนไม่ได้ดีมากนัก เมื่อยืนท่ามกลางขอทานเขาจึงไม่ได้ดูแปลกตาเท่าไร

“ทุกคนที่มารวมตัวกันที่นี่ คือคนที่คิดอยากเข้าร่วมพรรคกระยาจก รีบเข้ามาลงชื่อเถิด”

มีขอทานคนหนึ่งตะโกนเสียงดัง ทุกคนมารวมตัวอยู่รอบๆ เขาและถามคำถามต่างๆ

ฉินเหยียนยังยืนอยู่ด้านนอกฝูงชนอย่างอยากรู้อยากเห็น ดึงตัวผู้ลี้ภัยคนหนึ่งเอาไว้แล้วถามว่า

“คนเยอะขนาดนี้ มาทำอะไรกันหรือ?”

ขอทานถามด้วยสีหน้าประหลาดใจ

“เจ้าไม่รู้หรือ พรรคกระยาจกเปิดรับสมัครคน”

“รับสมัครคน?”

“ตามกลุ่มพรรคกระยาจก ท่านผู้นำพรรคจะนำเราไปปล้นบ้านขุนนางหรือบ้านคนรวย ทำให้เราได้เงินกลับมามากมาย”

ฉินเหยียนเข้าใจในทันที

เพื่อที่จะโจมตีครอบครัวชนชั้นสูง เขาได้รวบรวมขอทานและพวกผู้ลี้ภัยมาทำการปล้น ไม่คิดว่าเพียงแค่เวลาไม่กี่วัน ผู้ลี้ภัยเหล่านี้จะมีพัฒนาการและกลายเป็นกำลังสำคัญ

“มีความสามารถพอตัว”

อาศัยประโยชน์จากสถานการณ์เช่นนี้ ดูเหมือนว่าผู้นำของกลุ่มขอทานฉลาดพอสมควร ขอเดาว่าไม่ใช่คนธรรมดาแน่นอน

ฉินเหยียนพลันมีความคิดหนึ่งแวบขึ้นมา ในเมื่อเขาเองก็ต้องการกองกำลังคนจำนวนมาก รวมไปถึงการจัดวางหน่วยข่าวกรองใหม่

ในสมัยโบราณ เมื่อข้อมูลมีจำกัด วิธีที่ดีที่สุดคือการรวบรวมข้อมูล ขอทานและซ่อง ในเมืองเส้นทางการติดต่อในซ่องได้ขาดไปแล้ว ใช้โอกาสนี้รวมรวบกลุ่มคนขอทานแล้วกัน

เมื่อนึกได้เช่นนั้น ฉินเหยียนถามกลับอย่างรวดเร็ว

“มีเงื่อนไขในการเข้าร่วมกลุ่มพรรคกระยาจกหรือไม่?”

“ไม่มีเงื่อนไข เจ้าสามารถเข้าร่วมได้ทันที”

ด้วยวิธีนี้ ฉินเหยียนจึงเข้าไปในกลุ่มขอทาน เจาะเข้าภายในกลุ่มขอทาน

“ชื่อแซ่อะไร?”

เมื่อถึงตาฉินเหยียน หัวหน้าทำบัญชีรายชื่อพรรคกระยาจกถามออกมา

ฉินเหยียนโหล่งออกมาทันที

“ข้าชื่อเฉิงอาหนิว เป็นหมอ”

“หมอ?”

ขอทานมองฉินเหยียนอย่างพินิจพิเคราะห์ ไม่ว่ายุคใด เขาสามารถเดินทางไปทั่วใต้หล้านี้ด้วยทักษะความสามารถของเขา แพทย์เป็นหนึ่งในตัวแทนที่น่าสนใจ

“ไม่เลวเลย มาเลย ดูให้ข้าหน่อยว่าข้าป่วยเป็นโรคอะไรไหม?”

ฉินเหยียนมองเพียงปราดเดียว รู้ว่าขอทานมีอาการของโรคผิวหนัง ภาวะขาดสารอาหาร และโรคที่ยากต่อการรักษาและซับซ้อน

เมื่อฉินเหยียนพูด ผู้รับผิดชอบก็ประหลาดใจมาก

“ไม่เลวนี่ เป็นหมอจริงๆ ด้วย พรรคกระยาจกมีคนที่มีความสามารถเช่นเขาในพรรคด้วย”

ฉินเหยียนถามโพล่งขึ้นมา

“ชู่ อย่าเสียงดังไป ท่านหัวหน้าพรรคไม่ชอบให้รบกวน”

ฉินเหยียนถามอย่างจริงจัง

“ข้าถามว่าเกิดอะไรขึ้น?”

คนนำทางอธิบาย

“เจ้ารีบร้อนอะไรเล่า ผู้หญิงเหล่านี้ล้วนเป็นสาวใช้ที่หัวหน้าพรรคเราซื้อเอาไว้ ใต้หล้านี้ไม่มีบ้านไหนอยู่รอดอีกต่อไปแล้ว ผู้หญิงถูกขายเพราะความอดอยาก หัวหน้าพรรคของเราเป็นคนซื้อมา”

สีหน้าของฉินเหยียนไม่พอใจขึ้นมาในทันที ความหวังพรรคกระยาจกหายแวบไปในพริบตา ถูกแทนที่ด้วยควาฒโกรธที่ไม่อาจควบคุมได้

เสียงที่มาจากทางสวนด้านหลังนั้นไม่ใช่เสียงที่น่าฟังเลย ไม่ได้มีแค่เสียงผู้หญิงคนเดียวเท่านั้น แต่ดูเหมือนว่าจะมีเป็นสิบคน

หัวหน้าพรรคกระยาจกปฏิบัติต่อผู้หญิงอย่างโหดร้าย ไม่ใช่คนดีอย่างแน่นอน

ความต้องการฆ่าเพิ่มมากขึ้น ฉินเหยียนจับไปที่ปืนพกที่อยู่ตรงเอวเขาทันที

“หัวหน้า หัวหน้า ข้าพาหมอมาเข้าพบท่านแล้ว!”

คนนำทางรีบรายงานอย่างระมัดระวังที่ประตูทันที

เสียงร้องขอความเมตตาของหญิงสาวหยุดลง แต่เสียงร้องไห้ยังคงอยู่

“เจ้าพวกโง่ กล้าขัดอารมณ์ข้า หากไม่สามารถรักษาอาการป่วยข้าได้ เจ้าตายแน่!”

เขาเปิดประตูพร้อมกับคำสาปแช่ง หัวหน้าพรรคกระยาจกปรากฏตัวต่อหน้าฉินเหยียน